Dit is een van de vele scènes die je tegen zult komen in de horrorgame Dead Space, afkomstig van de makers van The Godfather. Je speelt het spel met de monteur Isaac Clarke. Samen met wat collega's arriveer je bij het in nood verkerende ruimtestation Ishimura. Terwijl er contact wordt gezocht met het gigantische mijnschip, gaat er iets mis. Met veel kabaal gaat het kleine reparatieschip op de Ishimura af, overal gaan alarmbellen rinkelen. Gelukkig krijgt de piloot het toetstel bijna heelhuids op de Ishimura en overleven Isaac en zijn collega's de crash. Hier begint het spel en na het ingaan van de eerste de beste kamer wordt Isaac al gescheiden van zijn collega's.
Nadat je erachter komt dat je er alleen voor staat, vindt je al snel een pistool. Dit pistool is hard nodig om de gemuteerde inwoners van de Ishimura van je af te houden, de zogenaamde Necromorphs . Deze monsters zijn ronduit angstaanjagend te noemen. Ze hijgen, ze sleuren, ze volgen. Vaak komen zij ook nog eens in groepen, het liefst nog onverwachts ook. Dit zorgt voor de nodige schrikmomenten. Gelukkig krijg je de beschikking over een redelijk groot arsenaal aan wapens, beschikbaar in de online shop van de Ishimura. Maar met dom knallen ben je er nog niet, het is de bedoeling dat je richt op de ledematen, om de vijand hier van te ontdoen. Terwijl het zich voortsleurende monster, met terechte woede, nog een uiterste inspanning doet om Isaac te bereiken, maak je deze mutant af door middel van een flinke trap op zijn kop.
Bij het ontleden en afslachten van de Necromorphs spat het bloed in het rond. Dead Space is een spel dat niet geschikt is voor mensen met een zwakke maag. Overal in het schip zul je de meest ranzige taferelen aantreffen, taferelen die niks te fantaseren over wat er gebeurd is overlaten. Het is de verdienste van het spel dat het ook oprecht smerig is, dit hoort bij een spel als Dead Space. Dead Space is qua sfeer ook een van de betere spellen in zijn genre. De bedompte gangetjes, de op het eerste gezicht verlaten ruimtes, de Necropmorphs die zich verstoppen in die ruimtes, dit allemaal bij elkaar opgeteld zorgt het voor een sfeer die zijn weerga niet kent. Om deze sfeer te creëren moet het spel grafisch goed in orde zijn, en dat is Dead Space zeker. De locaties die zich aan de buitenkant van de Ishimura afspelen zijn een verademing, net zoals de geluidseffecten dat zijn. Het ontleden en kapot trappen van monsters in een game heeft zelden zoveel voldoening gegeven!
Op besturingsgebied doet Dead Space het ook goed. Je manoeuvreert Isaac vanuit het derdepersoon perspectief door de Ishimura, wat allemaal erg soepel loopt. De besturing is echter niet heel vernieuwend, maar dit is ook niet nodig. Wat wel vernieuwend is, zijn de holografische projecties in plaats van een beeldvullende kaart. Isaac drukt een knopje in en vervolgens verschijnt er zo'n projectie in het scherm. Andere voorbeelden zijn de levensmeter, die op de rug van Isaac zit, en het schermpje waarop je ziet hoeveel kogels je over hebt, deze zit op het geweer zelf. Deze manier van het weergeven van de head-up display draagt bij aan de algehele sfeer van Dead Space, uitgever E.A. bewijst dat ze wel degelijk vernieuwing in games kunnen stoppen.
Een ander vernieuwend punt zijn de momenten waarop Isaac buiten de Ishimura treedt. Zuurstof is hier, vanzelfsprekend, gebrekkig. Je zult snel van punt A naar punt B moeten gaan. Dit gaat niet met gewoon dom sprinten, je bent immers in de ruimte. Dus loopt Isaac met zware, trage en lompe stappen, waarbij er opgepast moet worden voor rondvliegend puin. Deze kunnen vliegen doordat er in de Ruimte geen zwaartekracht is. Dead Space maakt goed gebruik van dit gegeven, maar vooruitgang gaat altijd met horten en storten. De momenten waarop je op een platte ondergrond loopt zijn verbluffend leuk om te spelen, maar er zijn ook momenten waarop je moet gaan springen. Dit is het best vergelijkbaar met de binnenkant van een bal, je springt van de ene naar de andere kant, om aan de andere kant met de voeten op de grond te gaan staan. Hierdoor draait de hele spelomgeving om, dit kan voor de nodige desoriëntatie zorgen, mede doordat een goed overzicht ontbreekt.
De sfeer in Dead Space blijft echter gewoon bloedstollend. Overal waar je komt in de Ishimura loert gevaar, de Necromorphs liggen altijd op de loer. Alsof dit nog niet genoeg is, gaat alles van kwaad tot erger voor Isaac, waardoor ik een oprecht medeleven met hem kreeg terwijl ik hem weer een donker gangetje instuurde. Dead Space is gelukkig ook nog eens vernieuwend op verschillende punten, vooral de momenten waarop er gebruik gemaakt moet worden van gewichtloosheid zijn erg indrukwekkend te noemen, net zoals de vernieuwende head-up display. Dead Space blijft echter een survival horror game, en om te slagen in dit genre moet vooral de sfeer goed zijn. Dead Space in mijn ogen dik geslaagd.