Houd kinderen, vrouwen en dieren binnen, laat ouderen hun verjaardentehuis niet verlaten, doe alle deuren en ramen op slot en bel minister Donner of hij alarmfase rood wil afkondigen. Ik ben zo vriendelijk om deze waarschuwing te geven, die waarschijnlijk meer dan nodig is. Nu waarschuw ik niet voor een gevaarlijk virus, Osama Bin Laden die door de straten toert of wannabe gangsters die de buurt onveilig willen maken. Ik waarschuw iedereen voor mezelf. Het "probleem" is namelijk dat ik laatst Manhunt heb gespeeld. Erger nog, ik heb het spel uitgespeeld en er nog van genoten ook. Als een ware Ted Bundy ging ik door de levels heen, en liet ik overal waar ik kwam een spoor van dood en verderf achter. Niets mis mee toch, zou je op het eerste gezicht zeggen. Het is tenslotte een spelletje. In Manhunt SPEEL je namelijk een ter dood veroordeelde gevangene die een tweede kans krijgt. Hij moet voor een mysterieuze opdrachtgever allerlei "snuff" movies maken, waarbij er het liefst zo bruut als mogelijk gemoord moet worden.
Manhunt is echter niet zomaar een spel, het is een "moordsimulator" zoals we onlangs konden lezen. De hetze tegen de titel van Rockstar begon toen een 17-jarige jongen een 14-jarige jongen op zeer brute wijze vermoordde. De moord, hij bewerkte de jongen eerst met een hamer en stak hem daarna dood met een mes, zou net zoals in het spel gegaan zijn. Dit liet maar weer eens zien dat games geen spelletjes voor kinderen zijn. De ouders van de moordenaar legden dan ook een link tu en het gedrag van hun zoon en het spel. Dat je om Manhunt te mogen kopen ouder moet zijn dan 18 was iets dat de pers voor het gemak maar even vergeten was. Het persfeestje werd echter ruw verstoord toen bleek dat het spel niet aangetroffen werd bij de moordenaar, maar blij het slachtoffer. Ook zou het spel niet het motief geweest zijn, maar ging het om een overval.
Enfin, ik zou nu verder kunnen gaan over de invloed van gewelddadige games, dat ze helemaal niet gevaarlijk zijn en nog een stuk of zes open deuren intrappen. Wat me eigenlijk het meest opviel in de hele discu ie over Manhunt was de houding van het gamend publiek. Terwijl je zou verwachten dat men de titel fier zou verdedigen, iets wat ook wel gedaan werd, waren er velen die ook stelling tegen het spel in namen. "Achterlijk spel ," "een ziek spel," en "over de lijn heen" waren veel gehoorde commentaren. Nu is Manhunt ook zonder twijfel een van de meest gewelddadige games aller tijden. Het spel streeft geen geweldsverheerlijking na, maar zet het moorden neer als "kunstvorm." Of dit een wenselijk thema is kun je natuurlijk betwisten, maar in welk spel is het geweld niet in exce ieve vorm aanwezig? Ik zie weinig verschil in het als mister Hitman in het donker rondsluipen en iemand van achter zijn nek omdraaien of met een touwtje langzaam de luchttoevoer tot zijn longen afsluiten, of dat ik in Manhunt met een soortgelijk touwtje het hoofd er af zaag.
En wie heeft er niet in Counter-Strike, UT of welke shooter dan ook, met een sluipschuttergeweer een virtueel doelwit in zijn oog geschoten? Waarom is dit wel toegestaan en het met een stuk glas iemand z'n oog uitsteken zodat er een mooi rode bloedfontein uit de opengescheurde oogkas spuit niet?
Een spel als Manhunt past dan ook prima in de categorie zoals Splinter Cell, Hitman en andere stealth action games. De meeste levels kun je prima zonder iemand te vermoorden uitspelen. Wil je echter als een Van Gogh een meesterwerk van iemands hoofd maken, dan is dat ook een mogelijkheid. De eerlijkheid biedt me wel te zeggen dat het natuurlijk om de "kills" gaat. Als speler heb je echter wel een keuze. Net als met Carmageddon. Rij ik in deze beruchte game een oud omaatje omver dan ben ik volgens de experts rijp voor psychiatrische hulp. Doe ik hetzelfde in Grand Theft Auto, waar er miljoenen van verkocht zijn, dan is er niets aan de hand. Het lijkt er dan ook op dat de game-industrie een aantal spellen als "zondebok" moet hebben, om de inhoud van andere games te kunnen verdedigen. In feite zijn echter alle spellen gewelddadig en kan je bijna alle games over een kam scheren. Waar het mij echter om gaat is dat Manhunt geen "dom geweld" spel is zoals een Postal 2.
Rockstar heeft een zeer degelijke, maar ondergewaardeerde titel neergezet. Ik denk echter dat veel van de critici het spel niet eens of heel kort gespeeld hebben. Iedereen die het lef heeft om kritiek te plaatsen zonder deze column te hebben gelezen is dan ook gewaarschuwd. Ik heb Manhunt namelijk wel uitgespeeld, heb het spel hier liggen en ben tevens in het bezit van een rijk gevulde gereedschapskist. Het is maar dat je het weet...