Review: Ouya | Gamer.nl

Review: Ouya | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

Het verhaal van de hackbare Android-console is er één met pieken en dalen. Grote problemen met de levering, software en controller, maar de reacties op de mogelijkheden van de Ouya zijn overduidelijk positief. Het grote probleem is dat de positieve reacties voornamelijk de potentie van de Ouya als een Android-home entertainment center benadrukken, dan dat het apparaat op zijn primaire functie als gameconsole wordt beoordeeld.

De gedachte achter Ouya is wel degelijk intere ant. Alle games op de Android-console zijn gratis te proberen en ontwikkelaars kunnen door middel van in-game aankopen extra's of de volledige game aanbieden. De Ouya wil het plezier van mobiel gamen terug naar de huiskamer halen, de plek waar gamen volgens de ontwikkelaar thuishoort. Het kleine apparaatje is ook geheel hackbaar waardoor gebruikers eigen apps en games kunnen installeren, een ander besturing ysteem kunnen draaien of de Ouya kunnen openschroeven om de hardware aan te pa en.

In deze review beoordeelt Gamer.nl de Ouya op basis van de mogelijkheden en prestaties als gameconsole.

Ouya review

De kubus: klein en stijlvol

De Ouya is een klein en stijlvol apparaat. De kleine kubus is vormgegeven door industrieel designer Yves Béhar (Herman Miller, Samsung) en valt door zijn eenvoud niet eens zo erg op, een eigenschap die voor een gameconsole juist wel fijn is. De onderkant is voorzien van een rond ventilatierooster, op de bovenkant is de powerknop te vinden en aan de achterkant zitten ingangen voor de stroom-, hdmi- en ethernetkabel en er is ook nog ruimte voor een usb- en micro-usb-apparaat. De meeste gamers zullen echter alleen de stroom- en hdmi-kabel gebruiken, want de Ouya kan met wifi-netwerken verbinden en de controller is geheel draadloos.

De hardware van de Ouya was een jaar geleden tijdens de aankondiging snel genoeg om de meesten te bekoren. De Android-spelcomputer beschikt over een Nvidia Tegra 3-chip met een 1.7GHz quadcore-proce or die alle vier constant draaien: het apparaat wordt immers altijd van stroom voorzien. Het valt daarbij op dat de Ouya nauwelijks geluid maakt of warme produceert. Ook toen de Android-console per ongeluk een nacht lang aan stond, was de behuizing de volgende ochtend niet eens warm te noemen. Verder is de Ouya voorzien van 1GB aan werkgeheugen, 8GB aan opslagruimte en het energiezuinige Bluetooth 4.0.

De chip is al redelijk verouderd, een high-end smartphone met 1GB ram-geheugen uitbrengen valt op dit moment al niet meer goed te praten. Ook is 8GB aan opslagruimte erg weinig als een game als Shadowgun al bijna 1GB inneemt, een eigenschap die de komende jaren niet gaat veranderen naarmate nieuwe hardware grafisch krachtiger wordt en daarmee zwaardere spellen kunnen draaien.

Ouya

De controller: op de goede weg

De Ouya wordt standaard met één controller geleverd en het is mogelijk om controllers van derden via Bluetooth of usb op het apparaat aan te sluiten. De Ouya-controller heeft veel weg van het Xbox 360-model en beschikt over dezelfde rondingen en een iets breder profiel. De layout van de controller is ook grotendeels hetzelfde als die van de Xbox: twee duimknoppen, een d-pad en vier actieknoppen met de letters O, U, Y en A. In het midden van de controller bevindt zich een touchpad die vooral handig is bij de instellingen van Android waar de normale knoppen niet altijd even handig werken en aan de onderkant is de powerknop waarmee je zowel de controller als de console inschakelt.

De controller ligt goed in de hand en omdat in beide handvatten een aa-batterij verstopt zit, wordt het gewicht redelijk goed verdeeld. Aan de bovenkant zijn aan beide kanten nog twee triggerknoppen - één grote en één kleine - in te drukken die een beetje slap aanvoelen. Ook piepen de knoppen vrij hard. Dat gezegd hebbend: de Ouya-controller voelt voor de prijs die je betaalt meer dan degelijk aan en hoewel het niet de beste controller is die je ooit hebt vasthouden, is Ouya op de goede weg met hun eerste poging.

De eerste versie van de Ouya-controller die aan veel Kickstarter-backers is geleverd, had het probleem dat sommige knoppen vast kwamen te zitten door schuivende frontplaatjes. Hoewel de frontplaatjes (waar de batterijen achter verstopt zitten) nog steeds niet altijd even stevig op hun plek zitten, is dit probleem met de consumentenversie van Ouya gelukkig wel opgelost.

Ouya controller

Installatie: creditcard is noodzakelijk

De installatie van de kleine spelcomputer gaat simpel. Je koppelt het apparaatje met de televisie, doorloopt een duidelijk menu, verbindt de Ouya met het internet via een wifi-netwerk of ethernetkabel en maakt een account aan. En daar doet zich het eerste probleem voor Nederlanders voor: het is noodzakelijk om creditcardgegevens in te voeren alvorens je in het hoofdmenu van de console kunt komen. Het hebben van een creditcard is in Nederland echter lang niet zo zelfsprekend als in de Verenigde Staten en een veelgehoorde klacht over de betaalmogelijkheden in de Google Play Store.

Het verplicht stellen van de creditcardgegevens geeft een duidelijk signaal af. De games mogen dan gratis zijn, je wordt constant gevraagd of je iets wilt kopen. Tijdens het spelen, tijdens het behalen van een achievement en zelfs tijdens navigeren door de opties van een game. Soms klik je snel door de menu's heen en heb je dat je per ongeluk een betaling uitvoert die je helemaal niet wilt. Naar je geld kun je vervolgens fluiten.

Het menu: overzichtelijk en simpel

Eenmaal geïnstalleerd, een account aangemaakt en creditcardgegevens ingevoerd, kun je de Ouya echt gaan gebruiken. De console installeert eerst de laatste updates, een proces dat voor Android-begrippen verbazingwekkend soepel verloopt. Binnen enkele minuten heb je de laatste firmware voor de Ouya geïnstalleerd en kun je door het aanbod van games en enkele apps bladeren.

Het menu van Ouya is verdeeld in vier keuzes: play, discover, make en manage, waar je respectievelijk games kunt spelen, downloaden, ontwikkelen en alle opties kunt regelen. De interface heeft door alle gekleurde blokken iets weg van Microsofts Windows Phone en werkt snel en zonder haperingen. De gamesectie is onderverdeeld in verschillende categorieën en er zijn ook handige lijsten aanwezig, waaronder de meest populaire games en de favorieten van een bekende gameontwikkelaar.

Ouya-menu

De games: veel rotzooi

Als je op een game drukt, worden een beschrijving, screenshots en enkele kenmerken als genre en grootte van de game weergegeven. De gebruiker heeft hierna de keuze om de game te installeren of verder te neuzen. Het aanbod van Ouya is echter niet heel divers en de meeste games zijn kwalitatief gezien gewoon niet in orde. De game-omgeving voelt al snel aan als een speeltuin voor beginnende Android-ontwikkelaars die zonder enige controle hun rotzooi mogen uploaden en waar de gebruiker een bedrag voor kan betalen.

Dat is de grote valkuil van Ouya: het aanbod van games is gewoonweg nog steeds te karig. Van de ruim honderd titels zijn er hooguit tien games die echt de moeite waard zijn. Deze groep bestaat onder andere uit het Nederlandse Super Crate Box, Towerfall, Shadowgun, de verfri ende rpg Ravensword: Shadowland en oude bekenden als Final Fantasy 3 en Sonic the Hedgehog 4. De rest van het game-aanbod lijkt te hangen in een vervelende hippe retro-sfeer (Beast Boxin Turbo, Nimble Quest) of is eigenlijk alleen voor mobiel geoptimaliseerd (Canabalt, Puddle THD) en gewoon naar de Ouya overgezet zonder bij de mogelijkheden van de Android-console stil te staan.

De game die de Ouya nodig heeft, is een grote titel als Grand Theft Auto, Call of Duty of een speciale Rayman-editie. Dergelijke titels duwen de gameconsole echt naar voren. Zelfs het (officieel) spelen van Grand Theft Auto: Vice City, dat al wel voor Android te downloaden is, zou al veel goedmaken. Dat is vooralsnog niet het geval, mede omdat de Ouya zich concentreert op het aanbod van indie-ontwikkelaars.

Super Crate Box

Emulatie biedt redding

Eén van de meest fijne functies van de Ouya zijn de emulatiemogelijkheden. De Ouya biedt officiële emulatie-apps aan voor onder meer de PlayStation 1, NES, SNES en binnenkort ook de Game Boy. De besturing is veelal naar eigen wens in te stellen en de emulatie-apps werken snel en stabiel.

Dat op dit moment de emulatie-mogelijkheden van de Ouya één van de sterkste eigenschappen van de gameconsole is, blijft een belangrijke constatering. Na enkele maanden staat de Android-spelcomputer nog steeds in de kinderschoenen en is de kwaliteit ver te zoeken. Dat de Ouya nooit een concurrent wordt van een Xbox 360, PlayStation 3 of Wii (U) was al ruim bekend, maar het 99 dollar kostende apparaat slaagt er niet in om een nieuw soort gameconsole te worden.

De Ouya heeft ten eerste hulp nodig van grote ontwikkelaars en gamestudio's. Zonder grote namen en flinke publiekstrekkers blijft de console een niche-apparaat voor beginnende ontwikkelaars, Android-enthousiastelingen en hoopvolle gamers. Tot die tijd is de Ouya prima te gebruiken als Android-spelcomputer voor enkele geinige games, als emulatie-apparaat of als media center, en vooral niet als volwaardige gameconsole.

Specificaties: Nvidia Tegra 3-chip, 1GB RAM, 8GB opslagruimte, hdmi met resolutie tot 1080p, BLuetooth 4.0, Android 4.1, wifi b/g/n
Pluspunten: Design, controller, menu en snelle updates, emulatie, prijs
Minpunten: Game-aanbod, creditcard noodzakelijk, op belangrijkste punt door de mand vallen
Adviesprijs: 99 dollar (exclusief 25 dollar verzendkosten naar Nederland)


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou