What Remains of Edith Finch
De wandelsimulator maakt een evolutie door. Het van origine semi-pa ieve genre (spottend en liefkozend ‘not-games’ genoemd) zoekt meer en meer manieren om dezelfde verhalen te blijven vertellen, zij het met meer interactie in traditionele zin. Firewatch was daar onlangs een goed voorbeeld van. What Remains of Edith Finch ook, al is ‘traditioneel’ wellicht niet het goede woord om de game te beschrijven.
In What Remains of Edith Finch bezoek je een in de wildernis verstopt landhuis en blader je door de dagboeken van verschillende telgen van de Finch-familie. De verhalen in die dagboeken beleef je vrij letterlijk. In het geval van huisjongste Molly Finch betekent het dat je in een in de realiteit gegronde fantasiewereld duikt. Je bent een kat, een haai op het droge, een jagende uil, een tentakelmonster – telkens in first-person, maar telkens met een ander doel. What Remains of Edith Finch vertelt zo op zijn eigen manier een verhaal.
Daarin lijkt de game te gaan slagen. Het concept biedt oneindige mogelijkheden tot variatie, waardoor verveling niet snel op de loer ligt. Wel mag het wandeltempo iets omhoog en heeft Giant Sparrow (bekend van The Unfinished Swan) nog het nodige poetswerk te doen. Een lage framerate en hoge glitchrate leiden nog te veel af van de fantastische vormgeving.
Tricky Towers
Tricky Towers is Tetris tegen elkaar, maar dan net even anders. Waar je in het oude blokkenspel vooral moet voorkomen dat je het plafond van je scherm bereikt, ga je in Tricky Towers juist de strijd aan tegen andere spelers om die top zo snel mogelijk te bereiken. Je basiskennis van Tetris moet je letterlijk op de kop zetten om te winnen. Daarnaast is het zaak om slim je power-ups te gebruiken. Bij elke horizontale lijn krijg je zo’n speciale kracht, die je positief (bijvoorbeeld je toren extra stevig maken) of negatief (je tegenstander dwarsliggen) kunt inzetten.
Het concept klinkt simpel, zelfs een beetje inspiratieloos, maar het werkt. Omdat er physics in het spel zijn (zwaartekracht, windkracht, et cetera), omdat het competitieve element heel sterk wordt aangejaagd en omdat er verschillende modi speelbaar zijn, heeft Tricky Towers voldoende in huis om op zijn eigen benen te staan. De game wordt overigens ontwikkeld door de Amsterdamse studio Weirdbeard, die je kent van mobiele hit 99 Bricks.
Shadow of the Beast
Shadow of the Beast was in 1989 een etalage voor de kracht van de Amiga. In 2016 kan niet hetzelfde gezegd worden over de remake en de PlayStation 4, maar indruk maakt Shadow of the Beast absoluut wel. Wie zich zijn of haar eerste kennismaking met God of War kan herinneren, kan hier rekenen op een déjà vu. Ook Shadow of the Beast is bizar vloeiend, ongelofelijk bloederig en wordt prachtig in beeld gebracht. De vergelijking is sowieso niet zo gek. Meer dan het origineel, is deze remake vooral een sidescrolling variant op de brute actie van God of War.
Ook Shadow of the Beast laat je aanvalcombo’s bouwen tegenover tientallen vijanden die je van alle kanten bespringen en belagen. Je ontwijkt, je stunt, je blokt, je valt aan, je bouwt een ritme op, bedenkt welke tegenstander je op welk moment moet aanvallen, absorbeert het bloed van je vijanden, initieert daarmee special moves en blood rages en scoort zo punten. De game is toegankelijk, maar om echt punten te scoren moet je het genoemde ritme onder de knie zien te krijgen.
Shadow of the Beast verschijnt op 17 mei. Daarmee is de game al minstens drie jaar in ontwikkeling. Het resultaat lijkt ernaar. De game ziet er goed uit, pakt de inspiratie (en het verhaal) van het origineel, maar weet die inspiratie te vormen naar de wensen van gamers anno 2016. In afwachting van een nieuwe God of War kan dit in ieder geval uitgroeien tot veel meer dan een simpel zoethoudertje.
Bound
Je hoeft geen balletliefhebber te zijn om Bound te waarderen. De game lijkt de Journey-traditie te volgen: veel stijl, weinig traditionele gameplaydoelen. Kleurrijk kubisme, een grof-polygonale wereld die constant beweegt, de af en toe oorverdovende soundtrack – Bound bewandelt duidelijk niet de door andere games gebaande paden. Het spel volgt een eigen weg en vertelt bijkans een verhaal over de dochter van een koningin die haar koninkrijk uiteen ziet vallen. Dochter krijgt de taak om daar een stokje voor te steken.
Jij, de dochter, doet dat al dansend. Met (heel sterk gemotion-capturede) radslagen, sprongen en pirouetten dartel je door een wilde oceaan van particles. Bound is een technische parel met een ongekend eigen gezicht. Meer dan Journey lijkt de besturing van de game op die van traditionele platformers. Met wat puzzelelementen erbij lijkt Bound te zeggen: neem mij ook serieus als game, niet alleen als ervaring. Of het genoeg uitdaging te bieden heeft binnen die insteek is nog de vraag.
Kick-Off Revival
Je hoort de sceptici al klagen: wat moet een game die er zo uitziet nou op de PlayStation 4? Kick-Off Revival is een voortzetting van de Kick-Off-games van zo’n dertig jaar geleden en houdt vast aan de esthetiek van zijn voorgangers. Dat betekent een bovenaanzicht, pixelpoppetjes en een enorm vereenvoudigde versie van de voetbalsport. Maar om de Kick-Off-formule vast te houden is er eigenlijk geen andere manier.
“Ik wil een game maken waarvan je hart op hol slaat”, vertelt Dino Dini, maker van zowel origineel als remake. Kick-Off verhoudt zich tot FIFA als Skate tot Tony Hawk: alles moet je zelf doen, met één stick en één knop. “Als die bal in de kruising vliegt heb jij dat zelf gedaan; het is niet een vooraf gescript momentje.” De sneer is duidelijk. Dini zucht wanneer we vragen naar Rocket League. Hij krijgt de vraag vaker. De gelijkenis is er, maar blijkbaar ook de behoefte om het voetbal eens op een andere manier te benaderen. Kick-Off Revival kán in de slipstream van Rocket League zomaar aan gaan slaan. Mits de sceptici hun ogen wat minder de kost geven.
Alle besproken games verschijnen in 2016 digitaal voor PlayStation 4. Ook aanwezig waren The Tomorrow Children, Alienation en Drawn to Death. Klik op de links voor uitgebreide previews van die games. Gamer.nl ging ook aan de slag met No Man’s Sky; daarover lees je later deze week een uitgebreid verslag.