In Monster Hunter kruip je als speler in de huid van een jager. Het doel is om elk monster dat op je pad komt te verslaan. Dit gegeven klinkt heel simpel, maar de uitvoering vergt de nodige tactiek en aanpa ingsvermogen. Iedereen, van beginneling tot een door de wol geverfde hunter, is even kwetsbaar. De monsters vereisen elk een andere aanpak en ook een type monster dat je eerder al eens verslagen hebt, verschilt van soortgenoten in zijn gedragspatroon en zijn aanvallen. Het spel is voornamelijk bedoeld als coöperatieve ervaring om spelers samen te brengen om gezamenlijk een monster te verslaan. Het is de uitdaging die Monster Hunter zo verslavend maakt, de uitdaging om het voor jou ultieme wapentuig bij elkaar te verzamelen, de uitdaging om elk soort monster, groot of klein, samen of alleen te bedwingen.
In Japan neemt de Monster Hunter-gekte de meest bizarre vormen aan. Zakenmannen die op de hoek van de straat bordjes omhoog houden met de vraag of mensen even met ze willen questen. Je moet het zien om het te geloven. Terwijl je in een café zit, kunnen er mensen op je afstappen om je te vragen of je mee wilt spelen en ook ’s ochtends in de trein ontsnap je er niet aan. Overal is Monster Hunter te vinden. Op schoolpleinen en op stations bespreken jongeren (en vaak genoeg ook volwa enen) met elkaar tactieken en de beste manier om aan een bepaald wapen te komen. Maar het gaat nog veel verder dan dat. Er zijn vakanties met een Monster Hunter thema, zomerkampen en meer dan duizend verschillende merchandising-voorwerpen, van ja en en toiletrollen tot noodles.
De producer van Monster Hunter, Ryozo Tsujimoto, is praktisch een rockster in Japan. Handtekeningjagers duiken overal op en mensen volgen hem waar hij maar gaat. Tijdens zijn laatste bezoek aan Europa was Tsujimoto enorm verrast door de uitbundige ontvangst die hij van de vele verklede fans kreeg, maar wij Europeanen hebben nog een lange weg te gaan om ons te kunnen meten met de Japanse fans.
Voet aan de grond
Toch begint ook Europa langzaam maar zeker tekenen te vertonen van een Monster Hunter-koorts. Capcom organiseert door heel Europa met enige regelmaat een Monster Hunter-evenement waar spelers van alle rangen en standen elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen kunnen uitwi elen of elkaar kunnen helpen. Op de plaatsen waar geen evenement wordt gehouden, springen lokale fans in het gat dat is ontstaan om ook op die plek de fans een ontmoetingsplaats te geven. Over het algemeen heerst er een erg joviale sfeer. Het maakt niet uit of je het spel pas net speelt of dat je al jaren Monster Hunter speelt, iedereen helpt elkaar.
Niet alleen in Japan gebeuren er rare dingen als het om Monster Hunter gaat. Zo heeft het hoofdkantoor van Capcom in Engeland regelmatig telefoonberichten ontvangen die alleen maar uit Felyne-geluiden bestonden, de kreten van katachtige wezens met menselijke trekjes die in het spel voor komen. In Zweden worden daarnaast workshops georganiseerd waarin de deelnemers wapens en andere voorwerpen uit Monster Hunter na kunnen maken.
Met Monster Hunter Tri hoopt Capcom in Europa een nieuwe groep jagers te bereiken. Het online aspect op de Wii is volgens de uitgever dan ook beter geschikt voor de Europese spelers. Nu hoeven spelers niet dichtbij elkaar te zijn, maar kunnen ze vanuit het comfort van hun eigen huis met vrienden via internet spelen. Het ontbreekt hier in Europa nog aan de openheid waarmee er in Japan in het openbaar over spellen gesproken wordt. Hier wordt voornamelijk in de privésfeer over Monster Hunter gepraat, ook omdat het niet bij de grote ma a heel bekend is, maar vooral omdat veel mensen zich toch een beetje schamen om in het openbaar over computerspellen te praten.
Monster Hunter mag in Europa dan nog wel niet zo groot zijn als in Japan, toch zullen er met Monster Hunter Tri weer vele mensen zijn die met plezier enkele tientallen uren van hun leven opofferen voor dit spel. De verslavingsfactor van de game zorgt ervoor dat wanneer je eenmaal een poging waagt om het fenomeen te begrijpen, je moeilijk weer los kunt laten. Totdat de dag is gekomen dat het spel in de winkel ligt, rusten wij ons hoofd op een zacht Khezu-ku en, wegdromend over de jachtpartijen die ons de komende tijd te wachten staan.