Ubisoft Forward was vreemd maar lekker

Ubisoft besloot als een van de weinige uitgevers die deze zomer een eigen showcase uitzenden om een echte presentatie, inclusief publiek, te houden. Ik stond er tot voor kort wellicht niet bij stil, maar wat blijkt? Een daadwerkelijke live-presentatie van een uitgever, inclusief alle knulligheid die daar bij komt kijken, is hét geheime ingrediënt voor dat ouderwetse E3-gevoel.

Pandapunten

Het maakte de presentatie heerlijk ongemakkelijk. Dat begon al met de standaard aankondiging van de volgende Just Dance-game, een gamereeks waarvan ik de jaarlijkse onthulling traditiegetrouw extreem irritant vind. Tijdens elke Ubisoft-persconferentie wordt er zo’n verschrikkelijk dansje uitgevoerd, vaak nog met een danser in een dom pandapak erbij om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Maar ditmaal leek de dans mij te vervoeren naar een vervlogen tijd, een tijd waarin Konami bijvoorbeeld nog ronduit getikte persconferenties hield. En ik heb ook geen danser in pandapak kunnen spotten – altijd een pluspunt. Maar laten we wel wezen: ik ga Just Dance 2024 nooit en te nimmer spelen.

Net zo min ga ik XDefiant of de mobiele versie van The Division opstarten. Nee, van zulke games moest deze presentatie het niet van hebben. Waar ik wél intens van heb genoten, was dat iets te lange nummer dat een of andere mannenkoor ten gehore bracht terwijl er op de achtergrond wat beelden van Skull and Bones werden getoond. Een game die al honderd keer uit had moeten komen en binnenkort een gesloten bèta krijgt, maar who cares wanneer het optreden zo op r/cringe zou passen?

Nog mooier vond ik de creative director die The Crew Motorfest uit de doeken deed. Deze overduidelijke Forza Horizon-rip-off kan mij gestolen worden, maar de sensuele manier waarop Stephane Beley over zijn game praatte, was onbedoeld dolkomisch en wist me nog bijna te overtuigen ook.

Minder gecharmeerd was ik van de o-zo menselijke speech van directeur Yves Guillemot aan het einde van de presentatie. Een hoop geblaat over hoe belangrijk zijn werknemers en de fans zijn. Ja ja, zo belangrijk dat Ubisoft al jaren bekendstaat als een van de meest giftige werkplekken binnen de game-industrie. Mijn ogen konden niet verder omhoog rollen.

Games

Maar goed, we beoordelen een persconferentie uiteindelijk om de games, en ondanks dat de bovengenoemde voorbeelden niet aan mij besteed waren, kwam er toch wel het een en ander voorbij waar mijn vingers enigszins jeuk van kregen. Ik was in mijn analyse van de Summer Game Fest-liveshow nog negatief over Prince of Persia: The Lost Crown, maar gedurende Ubisoft Forward werd er iets meer getoond en werd mijn interesse gewekt. Ik vind het grafische stijltje nog steeds goedkoop ogen, maar heb een klein beetje hoop dat de actievolle gameplay, vol met moves en de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen, alles goed gaat maken.

Minder hoopvol ben ik dan weer voor Avatar: Frontiers of Pandora. Op enkele indrukwekkende natuurshots na oogde de game enorm inspiratieloos. Ik heb om onverklaarbare reden pas nog veertig uur lang Far Cry 6 heeft gespeeld, als een hamster die maar rondjes bleef rennen in zijn rad. Tijdens Avatar werd ik één klap weer terug getransporteerd naar Yara om daar een revolutie te ontketenen. Outposts overnemen, beetje schieten en rondrennen in een open wereld… het rad begon alweer te draaien terwijl ik naar de beelden keek.

Maar hoe dichter tegen het einde van de presentatie, hoe interessanter het werd. Assassin’s Creed Mirage ziet er wat mij betreft echt ouderwets leuk uit, vol met stealthopties en gameplaysegmenten die je terugnemen naar de eerste delen uit de reeks. Het teleporteren van hoofdpersonage Basim is niet bepaald historisch verantwoord voor een franchise die volgens de makers juist zo trouw vasthoudt aan de geschiedenisboeken, maar realism be damned, het oogt verdraaid fijn om te spelen.

Dat vond ik des te meer het geval bij de gameplaypremière van het vorige week aangekondigde Star Wars Outlaws. Ik hou mijn hart een beetje vast voor hoe de uiteindelijke game er uit gaat zien – ik ben die allereerste trailer van Watch Dogs ten opzichte van het dubieuze eindresultaat nog niet vergeten – maar ik kan niet ontkennen dat het er in ieder geval likkebaardend lekker uitzag, en in potentie een stuk creatiever dan de standaard Ubisoft-openwereldgame. Het is ook een van de weinige spellen deze hele ‘gamezomer’ die mij een ‘next-gen-gevoel’ gaf – dat is ook wat waard.

Deze Ubisoft Forward was op geen enkele wijze een toppresentatie, maar dankzij de lage verwachtingen die ik had, de kneuterige, bijna nederige presentatie en zelfs een aantal interessante games, voelde gisteravond zeker niet als verspilde tijd. Als je mij zou vertellen dat dit het begin is van een Ubisoft dat teruggaat naar de basis in plaats van het constant (tevergeefs) najagen van de nieuwste trends, dan zou ik dat durven te geloven. Het bedrijf kan immers kwaliteit leveren, dat zijn we nog niet vergeten. Hopelijk hebben we daar gisteravond een eerste glimp van opgevangen.