Persona 3 wist in 2006 nieuw leven te blazen in de gelijknamige reeks, die daarvoor weinig verschil kende ten opzichte van de franchise waar het op gebaseerd is: Shin Megami Tensei. Met zijn innovatieve, zeer vermakelijke schoolsimulatie en ‘social links’ tussen personages, vormde de game het vertrekpunt voor een trilogie aan Japanse rpg-klassiekers. Bijna twintig jaar later maakt ontwikkelaar Atlus de game opnieuw, met als doel om “zo dicht bij het origineel te blijven”. De vraag is echter of het verouderde ontwerp van de game opgewassen is tegen de ontwikkelingen die Persona inmiddels heeft doorgemaakt.
Voor fans die Persona 3 sowieso al een warm hart toedragen, zal het geen al te grote uitdaging worden om verliefd te raken op deze herziene versie van de game. De duistere setting, diepzinnige symboliek en gedenkwaardige cast blijven onaangetast, maar worden gepresenteerd in een nieuw, gepolijst jasje dat het zonder twijfel de meest verfijnde Atlus-game tot nu toe maakt.
Gamers die de Persona-serie leerden kennen via het veel populairdere Persona 5 (dat bijna de helft aan totale verkopen van Persona-games beslaat), zullen echter moeten wennen aan een primitiever spelverloop. Want wie rekent op meerdere ‘Palaces’ vol boobytraps en The Legend of Zelda-achtige puzzels, wordt teleurgesteld. Persona 3 Reload draait namelijk om die ene immense kerker waar spelers keer op keer naar terugkeren: Tartarus.
Tartaruzzz?
Tijdens een recente hands-on sessie met Persona 3 Reload konden wij alvast enkele verdiepingen van het vernieuwde Tartarus verkennen, dat - zoals we al lieten doorschemeren - vooralsnog niet helemaal ‘nieuw’ aanvoelt. Oké, het nieuwe over-de-schouderperspectief maakt het rondrennen door de toren stukken aangenamer, en de gangen zijn gelukkig niet meer zo lelijk vergeeld als in het origineel. Maar de avonturen die je hier samen met de Specialized Extracurricular Execution Squad (zeg maar S.E.E.S.) beleeft, zijn er niet per se spannender op geworden.
De verschillende verdiepingen van Tartarus draaien namelijk om niet veel meer dan het verslaan van Shadows en het verzamelen van loot, afgezien van enkele etages waar je eindbazen vindt. Dat maakt de toren - die in de wereld van Persona 3 elke nacht om klokslag 12 uur uit de grond oprijst - in essentie niet heel anders dan Mementos, de willekeurig gegenereerde megakerker uit Persona 5 die door veel fans wordt afgedaan als ‘saai’.
Maar is Tartarus dan ook echt saai? In principe is dit natuurlijk een kwestie van smaak. Persona 3 kan in essentie worden gezien als een roguelike, waarbij spanning niet voortkomt uit het oplossen van puzzels om nieuwe doorgangen te openen, maar uit de onvoorspelbaarheid van willekeurig gegenereerde ruimtes en plotseling opdoemende vijanden. Hiervoor moeten spelers wel de herhalende aard van de gameplay accepteren, wat Persona 3 nogal een verworven smaak maakt.
Touwtjes in handen
Het helpt in ieder geval als je het beurtelingse vechtsysteem van de Persona-serie kunt waarderen. Die is er ten opzichte van het oorspronkelijke PlayStation 2-spel wel op vooruitgegaan. Destijds konden we alleen in het spelmenu suggesties doen over het gedrag van teamgenoten tijdens gevechten, maar nu krijgen we volledig de touwtjes over hen en hun Persona’s in handen. Dit versterkt niet alleen de persoonlijke band tussen de speler en deze personages, maar verhoogt ook het tactische denkvermogen en de motivatie om strategieën te bedenken waarmee je vijanden te slim af bent. Dat laatste is trouwens echt wel nodig, want Persona 3 is berucht om zijn meedogenloze eindbaasgevechten die je behoorlijk op de proef kunnen stellen.
Zo'n uitdagende eindbaas kregen we gedurende onze speelsessie al voor de kiezen. We bevonden ons op een gegeven moment buiten Tartarus, op een rijdende trein tijdens een Full Moon-missie. Deze missies vinden één keer per maand in de in-game kalender plaats en markeren doorgaans een cruciaal kantelpunt in het verhaal. Aan het einde van het treinstel troffen we de Arcana Priesteres, een kolossale vrouwelijke Shadow die met haar tentakelachtige haarlokken de trein bestuurde. Terwijl de trein steeds sneller reed en we bovenaan het scherm de tijd tot een onvermijdelijke frontale botsing en de bijbehorende game-over weg zagen tikken, begon het zweet ons daadwerkelijk op het voorhoofd te staan. Zélfs nu we zeggenschap hadden over de acties van teamgenoten Yukari en Junpei.
Toch niet zo’n conservatieve remake
Hoewel Atlus ons dus opnieuw de 264 verdiepingen van Tartarus en het bijbehorende grindfest laat ondergaan, blijkt Persona 3 Reload toch niet zo'n conservatieve remake als de ontwikkelaars je zouden laten denken. Ze hebben de lof die Persona 5 ontving voor zijn grafische stijl ter harte genomen en deze nonchalant overgezet naar deze nieuwe versie van een klassieke game. De door popart geïnspireerde menu's, theatrale 'All Out Attacks' en stoere overwinningsschermen zijn allemaal overgewaaid, dit keer uitgedrukt in felblauw in plaats van rood.
De sombere zweem die over het oorspronkelijke Persona 3 hangt heeft daarbij plaatsgemaakt voor een meer opzichtige, moderne anime-uitstraling. Kijkende naar de tijdloze stijl van Persona 5, is er absoluut niets mis met deze invloeden. Sterker nog, we omarmen het volledig: Persona 3 Reload is namelijk stijlvol, dynamisch en een lust voor het oog.
Ook de Baton Pass, een belangrijke gevechtscommando die tot op heden onlosmakelijk verbonden was met Persona 5, maakt in zekere zin zijn opwachting in de remake. In het originele Persona 3 kreeg je al de kans om na het raken van een vijand met een aanval waar die zwak voor is een extra zet te doen, genaamd '1 More'. Maar dankzij de nieuwe Shift-commando, duidelijk afgeleid van de Baton Pass, kun je die '1 More' doorgeven aan een van je teamleden. Het lijkt er overigens op dat dit niet resulteert in een toename in aanvalskracht bij je teamgenoten, wat wel het geval was bij Persona 5. Dat zou overigens ook meer in lijn staan met het uitdagendere karakter van het spel.
Visueel schouwspel
Qua diepgang op het gebied van gameplay is Persona 3 op veel fronten gepasseerd door Persona 4 en Persona 5. Gelukkig brengt Persona 3 Reload enkele verbeteringen die afkomstig zijn uit recentere games met zich mee, zoals volledige controle over bijpersonages en de Shift-commando. De vraag blijft echter of nieuwere fans van de serie Tartarus op dezelfde manier zullen omarmen als ze dat deden met de gedetailleerde Palaces.
Gelukkig biedt Persona 3 veel meer dan alleen de beklimming van de grote toren, namelijk een buitengewoon charismatische cast aan personages (inclusief nieuwe stemacteurs!), een indrukkend verhaal en een onvergetelijke hiphop-soundtrack. Bovendien wordt Reload, net zoals Persona 5, een visueel schouwspel. Wintertrend voor 2024 gesignaleerd: blauw is het nieuwe rood!
Persona 3 Reload komt op 2 februari 2024 uit op Xbox Series X en S, Xbox One, PlayStation 5, PlayStation 4 en pc. De game verschijnt op de dag van release op Xbox Game Pass. Voor deze preview is de Xbox Series X-versie van de game gespeeld.
Hoe vond je dit artikel?
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord
Reacties
Krulletje 25 september 2023 - 10:51
Warme herinneringen aan deze game, maar ik had het repetitieve karakter van Tartarus wel een beetje verdrongen. Ik heb de game niet 20 jaar geleden gespeeld, maar het zal zeker zo'n 15 jaar zijn (Persona 3 FES). Deel 4 en 5 liggen dan ook verser in het geheugen. Benieuwd hoe deze remake gaat bevallen! Met game pass een no brainer om te proberen.
Heer Mida 25 september 2023 - 11:36
Na P3P te hebben gespeeld moet ik zeggen dat ik de hype rond P3 niet begrijp. Het is in alle opzichten een slechtere versie van P4G, incluis het schrijfwerk. Veel mensen zeggen dat het het beste verhaal in de serie heeft tot nu toe en Franken lijkt hierin mee te gaan met zijn 'diepzinnige symboliek'. Ik zie het niet. Het kan zijn door het gebrek aan het visuele element dat P3P heeft dat ik het niet goed kon opnemen. En ik vind het niet eens slecht, maar ik was meer begaan met het verhaal in P4 en P5.
Larafin 25 september 2023 - 14:40
P3 heeft diepzinnigere symboliek dan P4 en P5, maar zelf deel ik wel de mening dat P4 en P5 betere verhaallijnen hebben, in de zin dat het met name leuker is en meer gekoppeld is aan de personages. Om een voorbeeld te geven van de symboliek in P3 is bijvoorbeeld het gebruiken van een pistool (evoker) om je Persona op te roepen en de koppeling met suïcide en depressie. Dit is redelijk vergelijkbaar met het masker in P5, maar de bril in P4 heeft niet zoveel thematische betekenis... tenzij men vindt dat een bril dragen meer zicht geeft op de waarheid, maar vind ik niet zo sterk.
Saria282 25 september 2023 - 18:18
Vaak is wel zo dat de vervolg delen beter zijn dan het vorige maar ik heb tot nu toe van elke persona game genoten. Persona 3was ook mijn eerste game van de reeks die ik speelde. Je hebt wel gelijk dat deze wat meer donkere themas bevat want volgens mij was ook in dit spel dat je via een website iemand kon laten vermoorden wat een groepje deed. En ook het einde van het spel is heel anders dan in het vervolg delen. Die waren wat meer happier.
Heer Mida 25 september 2023 - 22:05
Je geeft daarmee een voorbeeld wat precies mijn punt maakt; het maakte gewoon geen indruk op me. Zelfmoord leek voor zover ik me kan herinneren niet een thema in het verhaal. Nihilisme dan weer wel, maar dat symboliseren met dat je je Persona moet oproepen met een pistool doet mij niks. Is dat werkelijk het beste van deze 'diepzinnige symboliek'?
[Reactie gewijzigd door Heer Mida op 25 september 2023 - 22:06]
Aanbevolen voor jou
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord