Veel gamers hoopten dat Ubisoft met Watch Dogs 2 eenzelfde stap zouden maken als ze deden tussen het eerste en tweede deel van Assassin's Creed. Net als het eerste deel in die franchise toonde Watch Dogs veel potentie, maar struikelde het over een paar grote hordes. Ondanks dat die nu zeker worden aangepakt in het tweede deel, is het door een grote stapel kleine pijnpunten nog steeds niet zo goed als het had kunnen zijn.
Het grootste probleem van het origineel was zijn hoofdpersoon, Aiden Pearce. De slechtgemutste man met flapperjas kon op weinig sympathie rekenen en spelers voelden totaal geen connectie met hem. In deel twee is dat gelukkig totaal anders, want Marcus is een humoristische, zelfverzekerde hacker die zichzelf lang niet zo serieus neemt. Hij maakt grappen die daadwerkelijk leuk zijn, met onder andere een paar geslaagde opmerkingen over zijn ras en het gebrek aan zwarte medewerkers in Silicon Valley.
Het verhaal is dit keer ook een stuk luchtiger. Marcus sluit zich aan bij het kleine hackerscollectief DedSec om te strijden tegen het ctOS, een soort besturingsprogramma waarmee een hele stad wordt aangestuurd. Voorspellende algoritmes hebben bepaald dat Marcus een hoge kans heeft om een crimineel te worden en dus wordt hij als zodanig aangemerkt nog voordat hij iets gedaan heeft. Nadat hij zijn eigen gegevens van de zwaarbewaakte servers heeft gewist, wordt hij aangenomen door de hackers en begint het gevecht tegen corrupte bedrijven, politici en wie dan ook. Het lijkt vaak niet eens uit te maken wie ze aanpakken: het doel is om meer volgers te krijgen die de DedSec-app downloaden en zo de proce or van hun telefoon beschikbaar stellen, zodat de hackers een grotere vuist kunnen maken tegen het establishment.
De toon van de game schiet alle kanten op. Het is niet zo overladen met memes als sommige trailers lieten denken, al zijn de filmpjes die de hackgroep gebruikt om het publiek te informeren soms wel erg storend. Op deze momenten doen de ontwikkelaars iets te hard hun best om een jong publiek aan te spreken, net zoals bijvoorbeeld wanneer Marcus roept “Awww man, that's hella dope!” Maar op andere momenten weet de game exact de juiste, spottende toon te raken. Een mi ie waarin je een duidelijke Martin Shrekli-kloon het leven zuur maakt, bijvoorbeeld, of de manier waarop Google-medewerkers worden neergezet als hipsterbro's die constant over superfoods praten.
Het is jammer dat veel belangrijke kwesties vaak onbesproken blijven. De game vraagt zich aan het begin af of een burgerwacht als DedSec wel echt goed is, of zij de regels mogen breken als zij zelf denken dat het voor het goede doel is. Die vraag is terecht, maar hij wordt nergens beantwoord en zelfs nauwelijks besproken, terwijl de daden van de hackers grote gevolgen hebben. Als zij de corrupte daden van een bedrijf onthullen en hun volgers gaan vervolgens onschuldige medewerkers daarvan te lijf, moeten ze daar dan verantwoordelijkheid voor dragen? Wat geeft ze het recht om dezelfde digitale wapens te gebruiken die juist voor zoveel afschuw zorgen als hun tegenstanders die ter hand nemen? In sommige mi ies lijken ze bovendien zelf meer op een kwade genius, aangezien ze de levens van onschuldige en soms kwetsbare burgers totaal op hun kop zetten.
Het hack van de dam
De mi ies zijn in ieder geval een stuk gevarieerder dan in het eerste deel en zijn meestal ook op meerdere manieren op te lo en. Dit maakt de game een stuk fri er en over het algemeen een genot om te spelen. Je krijgt geregeld de opdracht om een beveiligd pand of gebied te infiltreren en daar het een en ander te hacken, maar hoe je dat doet is aan jou. Je kunt overal voorzichtig langs sluipen en onderweg deuren open hacken en beveiliging ystemen uitschakelen om zo ongezien bij je doel te komen. Het is ook een optie om je drones in te zetten, een rijdende en een vliegende, en die door het pand manoeuvreren. Je kunt de bewakers ook helemaal gek maken door in de bewakingscamera's in te breken en vanaf daar alles om ze heen te hacken, ze stroomstoten te geven uit elektriciteitskastjes of een auto van afstand te hacken en over ze heen te laten rijden. En natuurlijk kun je er voor kiezen om gewoon naar binnen te lopen en iedereen voor zijn kop te knallen.
Dit werkt fantastisch goed en geeft de game ook een grote herspeelbaarheid – al kun je gek genoeg niet lo e mi ies opnieuw starten – maar het zorgt er ook voor dat niet alle mi ies in balans zijn. Sommigen zijn ineens kinderlijk eenvoudig op te lo en. De afsluitende opdracht van een lange mi ie bracht ons bijvoorbeeld bij het streng bewaakte fort van een bendeleider en gaf ons de opdracht om hem uit te schakelen. Het zag er intens moeilijk uit, met overal wachters, honden en beveiligingslasers. Totdat we via een stel bewakingscamera's uitkwamen bij zijn kamer en hem met één druk op de knop konden elektrocuteren met een stoppenkast. Weg uitdaging. Gelukkig is het niet altijd mogelijk om een mi ie op zo'n manier te breken.
De meeste dronen zijn bedrog
Daarnaast zijn de nieuwe drones eigenlijk te goed en kun je ze inzetten om bijna elke mi ie gemakkelijk te voltooien. Wachters maken de drones wel kapot als zij ze spotten, dus je probeert meestal uit het zicht te blijven. Maar wat blijkt: je kunt de telefoon van elke wachter laten afgaan en dan vinden ze hun mobieltje ineens belangrijker dan een hacker die hun basis binnendringt. Je kan dus rustig door elk fort heen rijden, elke wachter die je tegenkomt op deze manier hacken zodat ze even zijn afgeleid, en vrolijk verder karren naar je bestemming.
Die wachters zijn sowieso niet zo heel slim. Zo stond er eentje rustig door een glazen muur naar ons te kijken terwijl wij in een kantoor een van zijn collega's wurgden. En er zijn meer vreemde keuzes die je uit de ervaring halen: waarom overleeft Marcus het als hij van het dak van een huis naar beneden springt, en waarom kan hij soms niet over een hek van twee meter hoog klimmen? Ook technische oneffenheden zitten in de weg. De framerate kakt af en toe behoorlijk in, vooral als je met een auto op volle snelheid rijdt. In dialogen blijft Marcus bewegen alsof hij een verhaal aan het vertellen is, ook al is op dat moment de ander aan het woord. En soms kun je een mi ie niet starten, ook al sta je op precies de goede plek. Er zit dan niets anders op dan het spel opnieuw op te starten. Het zijn allemaal kleine dingetjes waar je redelijk makkelijk overheen kunt kijken, zeker omdat de game in de basis zo leuk is om te spelen, maar ze leiden wel af.
If you're going to San Francisco
Naast de verhalende mi ies is er van alles te doen in de open wereld. Het is sowieso al leuk om rond te rijden in deze samenvatting van San Francisco. Hele wijken zijn eruit gesloopt, maar de meest bekende plekken zijn te vinden. Wie wel eens in de stad is geweest, voelt zich gelijk thuis. Er is ook een hoop te doen in de wereld, wat je een goed excuus geeft om al hackend door de stad te cro en. Er zijn veel zijmi ies te vinden voor wie goed zoekt en de meesten daarvan zijn zeker de moeite waard. Ook het verzamelen van collectables is voor de verandering eens niet saai. Ze bevinden zich bijvoorbeeld bovenop gebouwen en het is vaak een hele puzzel om daar te komen. Alleen de vele races – motors, drones, e-karts – zijn een beetje eentonig, vooral door de weinig indrukwekkende besturing van de voertuigen.
De online opties zijn een aardige extra. Er zijn een aantal mi ies die je samen met een vriend kunt spelen en er zijn wat lo e modi. Het invaden uit de eerste game is terug, waarbij je ongemerkt in het spel van iemand anders komt. Je bespiedt hem terwijl hij gewoon zijn game op zijn manier speelt, of je hackt hem waarna een spelletje verstoppertje begint. Hij moet je vinden voordat de tijd om is en je al zijn data hebt gestolen. Het werkt aardig, al is het soms irritant als je ineens gehackt wordt terwijl je net ergens mee bezig bent. Gelukkig kun je die optie ook uitzetten. De servers voor deze modi zijn op het moment van schrijven overigens uitgeschakeld omdat ze de performance van het spel verwoestten, maar we hebben er de eerste dagen een beetje mee kunnen experimenteren. Mocht onze mening veranderen als we er meer mee hebben kunnen spelen dan laten we dat weten, maar voor nu is het een klein maar aardig aspect van de game.
Met een nieuw hoofdpersoon, een nieuwe stad en een nieuwe tone of voice neemt Watch Dogs 2 op succesvolle wijze afstand van het origineel. Er wordt hier en daar wel verwezen naar het eerste deel, maar de game staat volkomen op eigen benen. Het is jammer dat de ervaring enigszins wordt besmeurd door veel kleine mi tappen, want er valt een hele hoop plezier te beleven in San Francisco.
Deze game is getest op een PlayStation 4 (Pro), is ook beschikbaar voor Xbox One, en komt op 29 november uit op pc.