Starbound

Die geleidelijke waardering van Starbound wordt tegengewerkt door een verhaal dat rechtlijniger is dan een stroom fotonen in een intergalactisch vacuüm en zo vrij van emotionele ontwikkeling als een superma ief zwart gat. De aarde wordt plotseling vermorzeld door een octopusachtig gevaarte ter grootte van een planeet en jij bent de enige de het heelal kunt behoeden voor de totale vernietiging. Gesteund door een wijs oud dametje zoek je naar zes artefacten, één voor elk ruimtevarend ras, vind je het monster en hak je er op in tot zijn levensbalk leeg is. Even probeert de game je te laten geloven dat je de climax niet overleeft. Dan bedenk je dat je na elke mislukte sprong over een lavapoel zo goed als nieuw uit de 3D-printer van je schip stapt. Dag spanning.

De handgemaakte mi ies om de artefacten te pakken te krijgen zijn lichtpuntjes in de duisternis. Hier schittert de responsieve besturing, mede dankzij de verschillende speciale vaardigheden die je ontdekt en verbetert. Een Double Jump of Metroid-achtige transformatie tot een bol zijn de sleutel voor het vinden van schatten. Kisten bevatten speciale en bijzondere wapens als raketwerpers, bijlen en tentakelgeweren. Die zijn op hun beurt nodig tegen de eindbazen die enthousiast pijnlijke projectielen in het rond spuwen. Ontzettend vermakelijk, maar voor je zo ver bent moet je eerst de locatie van de artefacten bepalen door op de schilderijen, sarcofagen en standbeelden van het desbetreffende ras te klikken. Dat is exact zo spannend als het klinkt.

Met je hoofd in de wolken

Het volgen van het verhaal zou dus een verspilling van tijd zijn, ware het niet een uitstekend raamwerk om de speler de weg te wijzen. Na de vernietiging van de aarde bevind je je in een defect schip boven een tamelijk veilige wereld. De scheepscomputer helpt je vriendelijk op weg: “Hak een boom om, zodat je met het hout een kampvuur kunt maken”. Gestuurd door het plot vindt Starbound al snel die heerlijke flow van jungleplaneten afstruinen naar titanium, zodat je de bepantsering kunt maken om veilig op oceaanplaneten te graven naar het zeldzame durasteel, zodat je de module kunt fabriceren om de kou te trotseren op de planeten waar de aapachtige Apex hun onderzoekslaboratoria houden, enzovoort.

Met uitzondering van locaties die nodig zijn voor het plot, zijn alle werelden die je aandoet procedureel gegenereerd. De omgevingen van Starbound zijn door het beperkte tweedimensionale perspectief nooit zo ontzagwekkend als die van Minecraft of die andere verken-de-melkweg-game. De game weet dat echter te compenseren met een uitzonderlijke variatie in bizarre flora, verraderlijk schattige fauna en uitgebreide bouwstijlen. De ene keer loop je tu en bomen met wolken in plaats van bladeren, de volgende planeet kent meerdere robotische diersoorten en een andere keer schiet je je een weg langs bandieten in een vergeten gevangenis.

Na verloop van tijd worden de naden van het algoritme zichtbaar en is een knalblauw gebergte niet zo indrukwekkend meer als je een planeet terug dezelfde rotsformatie in het rood tegenkwam. Alles went, zelfs de oneindigheid. Dat neemt niet weg dat Starbound ons na vijftig uur nog steeds weet te verra en met zijn charmante 16-bit-stijl. Een belangrijke reden hiervoor is dat je veel meer te doen hebt dan alleen maar rondreizen.

Met je handen uit de mouwen

Je eigen kolonie bouwen is meer dan een leuke afleiding, maar wordt al snel een doel op zich. Wil je een middeleeuws kasteel bouwen met een open haard, hooibalen en tapijten aan de muur? Een futuristisch laboratorium van wolfraam boven een vulkaan? Of liever een statig paleis zoals die in het feodale Japan werd gebouwd? Met tientallen verschillende blokjes en decoraties kan het allemaal. Als je een speciaal object in een kamer plaatst, teleporteert een huurder naar je kersverse paradijs en neemt deze een beroep op basis van hoe je de kamer hebt ingericht. Voer een paar simpele opdrachten voor ze uit en ze bieden bovendien aan om mee te gaan op reis. En als je nu net zo denkt als wij: je kunt ze inderdaad een rood uniform geven en in een sadistische bui meenemen naar een levensgevaarlijke planeet.

In grotten en kerkers kun je onderdelen vinden om je Matter Manipulator – waar je mee graaft en bouwt – te verbeteren. Ook het bescheiden scheepje waar je mee begint kan uitgroeien tot een reusachtig moederschip met alle ruimte die je ooit nodig gaat hebben. Met landbouw, veeteelt, speelbare arcadekasten, zweefmotoren, meer recepten dan een gemiddelde kookgame, een elektrisch systeem met schakelaars en bewegende platformen, en een uitgekookte archeologie-minigame zit Starbound vol met activiteiten die afzonderlijk niet heel diepgaand zijn, maar versmelten tot een bevredigende ervaring.

Een beetje Minecraft, een beetje No Man’s Sky, een beetje Stardew Valley, een beetje Metroid, een beetje Diablo; Starbound kent veel invloeden, maar weet deze overtuigend samen te knopen tot een coherent geheel. Laat je niet ontmoedigen door het matige verhaal en duik zo snel mogelijk in het plezier van een kolonie bouwen en het doen van bizarre ontdekkingen. Starbound is niet alleen de beste indiegame met een compleet procedureel gegenereerd sterrenstelsel, maar ook simpelweg een toffe game.

Starbound is nu verkrijgbaar voor pc via Steam voor 13,99 euro.