Review: Like a Dragon: Infinite Wealth is een game van uitersten

Nog niet zo lang geleden slaagde Yakuza er maar niet in om in de VS en Europa door te breken. Ondanks de hoge kwaliteit van vrijwel ieder deel, bereikte het buiten Japan vooral een nichepubliek. Yakuza 0 zette begin 2017 een kantelpunt in, maar het duurde tot 2020 voordat de serie daadwerkelijk internationaal doorbrak. De reden? Yakuza: Like a Dragon – een turn-based rollenspel waarin je het levensverhaal van ex-Yakuza Ichiban Kasuga volgt.

Het blijft koffiedik kijken waarom juist dit deel furore maakte. Ligt het aan de turn-based gevechten? De charme van Ichiban? De kritische blik op maatschappelijke problemen? Of is het succes misschien te danken aan een samenloop van omstandigheden; de Covid-pandemie, de toen gloednieuwe generatie consoles, het verder vrij teleurstellende gamejaar? 

Voor ontwikkelaar Ryu Ga Gotoku Studio was het succes in ieder geval het juiste moment om in Engelstalige regio’s dat hele ‘Yakuza’ uit de titel te slopen. Geen Yakuza: Like a Dragon 2 dus, maar simpelweg Like a Dragon. Het zegt veel over het vertrouwen in de nieuwe insteek. En dat is meer dan terecht.

Meer dan een snoepreisje

Vrijwel iedere Yakuza-game speelde zich af in Tokio en omstreken, maar her en der was er sprake van een regionaal uitstapje. In deel zes reis je af naar Onomichi in de Hiroshima-regio, in Like a Dragon draait het om miljoenenstad Yokohama. De rode draad bleef de Yakuza – georganiseerde misdaadbendes die voornamelijk in Japan actief zijn.

Like a Dragon: Infinite Wealth breekt met die traditie. Hoewel de eerste uren van de game zich in Japan afspelen, stap je al gauw op een vliegtuig naar Hawaii. Hoofdpersoon Ichiban heeft hier een persoonlijke reden voor. Zijn moeder – die hij nog nooit heeft ontmoet – schijnt er te wonen. Oftewel: het uitgangspunt van de game is veel kleiner en intiemer. Waar je je in andere delen opwerkt binnen een Yakuza-familie, begint Infinite Wealth met een subtiel familiedrama. De grotere thema’s volgen pas veel later.

Door deze nieuwe locatie en het behapbare uitgangspunt van het verhaal is Infinite Wealth bij uitstek geschikt voor nieuwkomers. Sterker nog, aan het begin van de game kun je ervoor kiezen om hoofdpersoon Ichiban herinneringen uit het verleden te laten ophalen: zo ben je binnen een mum van tijd op de hoogte van de belangrijkste gebeurtenissen uit Like a Dragon.

Sociale kritiek

Hawaii blijkt een fantastische locatie voor het soort verhaalvertelling waar Ryu ga Gotoku zo bekend om staat: Infinite Wealth is uitgesproken satirisch, dramatisch en humoristisch. Deze combinatie zou tot een mischmasch kunnen leiden, maar de studio vertaalt het naar een prachtig en coherent geheel. Hawaii is namelijk een vakantieparadijs met een duistere kant. Dat contrast kenmerkt de game en komt op allerlei manieren terug. Het kleurenpalet is zowel blauw, groen en rood als duizend tinten grijs. De bewoners van het eiland zijn soms theatraal blij en even later mateloos triest. Kapitalistisch beleid en materialisme bestaan naast inheemse manieren van leven. Het ene uiterste kan niet zonder het andere, als licht en duister, warmte en kou, stilte en beweging. 

Te midden van zulk contrast staat een keiharde maatschappijkritiek. De game plaatst grote vraagtekens bij de Amerikaanse invloeden op het eiland, maar ook de Japanse aanwezigheid krijgt er flink van langs. Uitbuiting, discriminatie, corruptie en armoede zijn in dit fictieve Hawaii aan het orde van de dag. Games zijn vaak braaf als het gaat om sociale en culturele vraagstukken, maar dat gaat absoluut niet op voor Ryu ga Gotoku. Via harde grappen, scherpe analyses en vooral eigenaardige personages ontvouwt zich een gelaagd en gevat verhaal. Infinite Wealth laat zien dat games politiek zijn en een eigen politiek hebben, of je dat nu wilt of niet.

Like a Dragon-hoofdpersoon Ichiban, maar ook de terugkeer van Yakuza-antiheld Kazuma Kiryu, geeft deze complexiteit een gezicht. Ichiban is altijd goedgemutst en in voor een grapje, maar maakt gedurende het verhaal een enorme psychologische ontwikkeling door. Kiryu – een stoïsche Yakuza die vooral eerzaam wil zijn en tussendoor alleen maar fronst – begint het leven juist steeds meer te relativeren. Deze dynamiek laat zien dat tegenpolen soms meer met elkaar gemeen hebben dan je in eerste instantie zou denken.

Het is in die zin jammer dat de Japanse taaloptie – voor veel gamers de standaard – een beetje uit de toon valt. Steeds weer laat Ichiban weten hoe slecht zijn Engels is. In de praktijk valt deze taalbarrière nauwelijks op: ieder personage dat ertoe doet spreekt ‘m in het Japans aan. Alleen als niet-Japanse personages onderling een gesprek met elkaar aangaan, schakelen ze over naar Engels. Het wordt nooit helemaal duidelijk of toevallig al die mensen taalwonderen zijn of dat de ontwikkelaar voor het gemak voor een overkoepelende taal heeft gekozen, maar het werkt niet perfect. Natuurlijk kun je overschakelen naar de Engelse taaloptie. Dat betekent wel dat je plots met andere stemacteurs te maken krijgt. Voor nieuwe personages is dat geen groot probleem, maar voor iemand als Kazuma Kiryu – al sinds Yakuza 1 uit 2005 een prominent figuur – is dat bijna niet te doen.

Ander soort creativiteit

Het bizarre van Infinite Wealth is dat je de hele verhaalvertelling ook links zou kunnen laten liggen. Als je alle verhalende scènes overslaat, staat de game nog steeds als een huis. Als turn-based rollenspel kan Infinite Wealth zich makkelijk meten met genregenoten. De gevechten zijn spannend, uiteenlopend en redelijk diepgaand. Alle personages hebben zo hun eigen klasse en vaardigheden, terwijl de onderlinge relaties net als in Persona tot speciale krachten leiden. Samen een café induiken of mijmeren over het verleden doet er dus toe.

Als openwereldgame doet Infinite Wealth het tegenovergestelde van de huidige trend – ingeluid door The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Waar die game (en Tears of the Kingdom in extremis) draait om een gevoel van vrijheid, is Infinite Wealth juist opgedeeld in afgebakende stukjes gameplay. Dit is geen zandbak om in te prutsen en experimenteren. Sterker nog, Infinite Wealth plaatst je eigen creativiteit tussen twee haakjes. Maar dat is juist waarom dit zo’n fantastische open wereld is: ontwikkelaar Ryu ga Gotoku doet al dat creatieve werk voor je. En dat wil je.

Neem Sujimon, een regelrechte kopie van Pokémon. In plaats van schattige monsters spaar je archetypes uit de maatschappij: een kapitalist, een punk, een chefkok, een troubadour. Die verzamel je in je Sujidex, maar je vecht er ook mee tegen andere Sujimon-teams. Buiten een paar kleine missies staat dit los van het verhaal. 

Of reis af naar Dondoko Island, een fictief eiland in de buurt van Hawaii. Net als in Animal Crossing kun je dat eiland naar je eigen hand zetten: je ruimt wat rommel op, gaat vissen, bouwt wat mooie spullen en maakt zo een aantrekkelijk terrein voor nieuwe bewoners. Het is er allemaal een stuk gezelliger dan in Hawaii, zonder dat de volwassen toon van de game eronder lijdt. Dit is een gezellige game zonder schattige personages.

Inhoud en diepgang

Het oog voor detail is bizar: zowel Sujimon als Dondoko Island hadden makkelijk een opzichzelfstaandegame kunnen zijn die je voor een zachte prijs op Steam knalt. Maar het zijn minuscule onderdelen binnen Infinite Wealth. Sla je dit over, dan raak je alsnog overweldigd door de hoeveelheid content. Je kunt net zo makkelijk urenlang als koerier aan de slag gaan in een Crazy Taxi-kloon, of proberen om iedere Hawaii-bewoner als vriend toe te voegen op sociale media, of een potje Mahjong of Shogi spelen. Of gewoon het verhaal doorlopen.

Het knappe van Infinite Wealth is dat dit losse stukjes gameplay zijn die elkaar naadloos aanvullen. In vorige Yakuza-games, en zelfs in Like a Dragon, resulteerde dit vooral in leuke extra’s: het opstarten van een oude Sega-game in een arcadehal, via een datingapp kletsen, katjes verzorgen, karaoke zingen. Hoewel vrij aardig uitgewerkt, waren het uiteindelijk uit de kluiten gewassen minigames.

In Infinite Wealth draagt het bij aan een overtuigende spelwereld. Zo is het logisch dat er een klein eiland in de buurt van Hawaii ligt waar mensen wonen die willen ontsnappen aan de prestatiemaatschappij. En die Sujimon sluiten weer naadloos aan op de sociale kritiek uit de game: de archetypen zijn een persiflage op de personages die je in de rest van de game tegenkomt. Je zou Sujimon zelfs kunnen zien als een metafoor voor sociale ongelijkheid en machtsmisbruik: veel gemarginaliseerde groepen zijn hier onderdanig aan jouw wens om winst te maken. 

In plaats van verbreding zorgen deze activiteiten voor verdieping. Infinite Wealth laat daarmee zien dat een open spelwereld anno 2024 meer kan zijn dan een gigantische zandbak. Het gaat hier niet om vrijheid of creativiteit, maar om inhoud en betekenis. 

Infinite Wealth is in die zin veel meer dan de som der delen. De game beoordelen op die individuele aspecten is ontoereikend. Vormgeving, gameplay, verhaalvertelling, duizend-en-één dingen om te doen – het zijn stuk voor stuk middelen om een grotere boodschap uit te drukken. Dit is precies waar Grand Theft Auto al jarenlang in uitblinkt. Maar er is nu dus een geduchte concurrent. 

Like a Dragon: Infinite Wealth is vanaf 26 januari verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Voor deze review is de game op Xbox Series X getest.

Conclusie

9,5

Fantastisch

Conclusie

Like a Dragon: Infinite Wealth is een game met veel (prachtige) gezichten. Het is een fantastisch staaltje maatschappijkritiek, een uitstekend rollenspel, een tragische komedie, en een heerlijke persiflage op games als Pokémon, Crazy Taxi en Animal Crossing. Infinite Wealth is zo divers en tegelijkertijd zo kordaat: dit is waarom openwereldgames zo leuk zijn.

Plus- minpunten

Gelaagde verhaalvertelling en maatschappijkritiek

Rijke spelwereld en interessante personages

Diversiteit aan gameplay

Geen van beide taalopties is perfect