Na een indrukwekkende lancering en een aantal vreemde zijstappen (waaronder een best goede maar niet briljante uitbreiding) is hier dan eindelijk Path of Fire. De tweede uitbreiding voor Guild Wars 2 brengt een aantal vernieuwingen, maar de belangrijkste verbetering is ironisch genoeg een stap terug. Guild Wars 2 gaat terug naar wat de game zo goed maakte.
Het grote verkooppunt van Path of Fire lijkt de toevoeging van rijdieren. Voor veel fans van andere mmo’s zal dit wellicht wat vreemd overkomen. Rijdieren zijn zó 2004, nietwaar? Guild Wars 2 lanceerde echter zonder enige vorm van persoonlijk transport en bood in plaats daarvan schier oneindige teleport naar teleport-nodes die je door verkenning activeert. De ontwikkelaars hielden lange tijd de boot af als het ging om rijdieren en stelden zelfs dat het niet paste bij de game. En op zich viel daar iets voor te zeggen, omdat rijdieren in andere games eigenlijk niets meer waren dan een grafisch indrukwekkende manier om iets sneller te lopen. Guild Wars 2 wilde juist niet slaafs de voorbeelden van andere games (*kuch*, World of Warcraft, *kuch*) overnemen.
Nu ArenaNet eindelijk rijdieren aan de wereld toevoegt, is dat inderdaad niet vergelijkbaar met de WoW-mounts. In plaats daarvan zijn de vier typen beesten die je gaandeweg vrijspeelt vooral manieren om op plekken te komen die je te voet niet kan bereiken. In zekere zin is dit een logisch vervolg op de systemen die GW2 al introduceerde in de vorige uitbreiding, Heart of Thorns, waarbij je steeds nieuwe manieren leerde om de jungle te verkennen. Van een ‘glider’ waarmee je enige tijd kan vliegen, tot toegang tot een netwerk van tunnels en veerkrachtige paddenstoelen dat Heart of Thornes een duidelijke Metroidvania saus gaf.
Het eerste rijdier dat je vrijspeelt (door de verhaalmi ies te volgen) is een Raptor. Deze dino kan lange sprongen rechtuit maken. Hiermee kun je bijvoorbeeld over ravijnen springen die je op geen andere manier kunt overbruggen. Het volgende beest is een soort megakonijn dat juist alleen heel hoog kan springen, en waarmee je dus opeens hoger kunt klimmen dan voorheen. Je kunt elk moment dat je dat wilt van rijdier wi elen en elk beest zorgt er voor dat je meer geheimen in de immens grote nieuwe zones kunt bereiken. Het is een erg leuk systeem dat je werkelijk nieuwe mogelijkheden geeft en daarom ook fris en anders aanvoelt dan zomaar een snelheidsbonus. Leuk detail is ook dat je al je beesten kunt ‘verven’ met de wapenrustingkleuren die je al hebt vrijgespeeld. Dit levert verra end veel mogelijkheden op. Als je in een drukbevolkt gebied bent waar veel andere spelers op hun mounts rondlopen, ziet het er ook echt uit alsof iedereen een uniek, eigen beest bezit.
Zones
Toch zijn rijdieren niet de belangrijkste toevoeging van Path of Fire. De hoofdrol is weggelegd voor de grote nieuwe zones die je kunt verkennen. Deze voelen als een verademing na de beklemmende (en uitdagende) jungle van Path of Fire, en ‘Orr’. In plaats van de mega- en meta-events van die gebieden, waarbij je eigenlijk altijd erg afhankelijk was van grote groepen om voortgang te boeken, en waarbij je nauwelijks het gevoel had dat de events er toe deden, keert Path of Fire terug naar de formule die zo goed werkte in vanilla-GW2.
Terug zijn de hartjes op de kaart. Deze vul je door in de buurt van een hartje goede daden en taken uit te voeren. Als het hartje vol is, is de verkoper van dat gebied beschikbaar voor zeldzame bonu en. Eigenlijk fungeren de hartjes als quests, waarbij je echter altijd zelf bepaalt wat je wil doen. Geen zin om alleen maar monsters te doden? Ga wat branden blu en of help met het voeren van de boerderijdieren.
Events keren ook terug naar hun roots. In plaats van abstracte grote doelen is nu steeds duidelijk wat er van jou en je toevallige metgezellen verwacht wordt: bescherm die NPC; verdedig de boeren op het akker; versla de wereldbaas. Het is hierdoor weer een genot om op avontuur te gaan en de kleine en grotere verhalen van de wereld te ontdekken. En opnieuw is het steeds prettig als er andere spelers in de buurt zijn, omdat iedereen die bijdraagt aan een event beloond wordt en de events leuker (en moeilijker) worden naarmate er meer spelers meedoen.
Verhaal
Deze betaalde uitbreiding sluit naadloos aan op het doorlopende verhaal van Guild Wars 2, dat de makers de ‘Living World’ noemen. De Living World is feitelijk episodische content, die om de zoveel tijd een nieuwe reeks mi ies aan het grote verhaal toevoegt. Wie het afgelopen seizoen niet heeft gespeeld, moet dan ook even wat verwarrende verhaalmomenten doorlopen aan het begin van de uitbreiding. Al snel is duidelijk dat de God van oorlog van plan is om de draken van Tyria te doden, wat opeens slecht is voor de wereld. Opmerkelijk voor terugkerende spelers, want de afgelopen jaren waren GW2-spelers juist zelf bezig met het uitroeien van de grote draken. Gaandeweg in het verhaal wordt de reden hierachter ook duidelijk, maar het is onmiskenbaar een voordeel als je eerst de voorgaande episodes hebt gespeeld.
Eenmaal in het verhaal is duidelijk dat ArenaNet hier niet op beknibbelt. Dankzij de goede stemacteurs en de afwi elende mi ies voelt dit verhaal weer bijna als een singleplayer-rpg. Het is niet het meest originele plot ooit, maar dankzij de humor en de variatie in de activiteiten voelt het zeker niet als werk aan.
Licht
Al deze elementen maken van Path of Fire een erg leuke uitbreiding, maar ergens voelt het geheel ook wat licht. Er zijn geen nieuwe kerkers en de aanpa ingen aan PvP en World versus World zijn niet meer dan wat balanscorrecties. Het is niet zo dat er te weinig te doen is in Path of Fire, maar het voelt ook alsof er een knaller mist. Rijdieren zijn leuk, maar zeker geen hoofdgerecht. De nieuwe zones zijn gigantisch, en vol met geheimen, maar ook dat is inmiddels een basisvereiste voor een uitbreiding.
Path of Fire borduurt vooral heel sterk voort op de systemen en ideeën die de afgelopen jaren echt goed bleken te werken, en neemt afstand van de vervelende experimenten (zoals de meta events en de veel te moeilijke zones) die alleen maar afbreuk deden van de originele visie. Mi chien dat deze uitbreiding daarom ook op een andere manier ‘licht’ is: het licht aan het einde van de tunnel, en het moment dat Guild Wars 2 weer terug is op het juiste spoor. De vrijheid van de open interactieve wereld is weer net zo sterk als bij de lancering van het spel. Een goed moment om weer terug te keren naar een van de beste mmo’s op de markt.
Guild Wars 2: Path of Fire is nu beschikbaar op pc.