Street Fighter 6 is grootser en toegankelijker dan ooit

Daaraan heeft Capcom een behoorlijke kluif, want vechtspellen zijn in de regel ontzettend competitief en gebaat bij tactische diepgang en complexiteit. Het is een onderwerp dat altijd weer terugkomt als het gaat om vechtspellen, maar we kunnen er niet omheen. Om het in de arena te redden moet je immers iedere unieke mogelijkheid, alle speciale vaardigheden en elke combo goed beheersen. Vind je dat niet nodig, dan is het toch op z’n minst wel zo leuk als je al die prachtige superaanvallen in ieder geval op het scherm kan toveren. Maar voor iemand die pas net begint, is het uitvoeren van een enkele Shoryuken al een struikelblok, laat staan dat het precies lukt wanneer je hem nodig hebt. Goed nieuws: Street Fighter 6 is niet alleen vastberaden dit aan te pakken, maar slaagt daarin met vlag en wimpel.

Moderne kijk op besturing

De besturing is behoorlijk op de schop genomen. Naast de vertrouwde ‘Classic’ setting is er ook een nieuwe optionele besturing, die toepasselijk de ‘Modern’ setting wordt genoemd. Deze besturing maakt het aanzienlijk makkelijker om de verschillende personages onder de knie te krijgen. Zo brengt het het aantal aanvalsknoppen terug tot drie in plaats van zes. Speciale vaardigheden zoals Hadouken en Shoryuken zijn ondergebracht in een enkele knop, en zelfs Super Arts hebben hun eigen eigen knop gekregen. Door naast deze knop een van de richtingstoetsen in te drukken kun je wisselen tussen de verschillende aanvallen. Je kan het in feite vergelijken met de besturing van Super Smash Bros.

Om nieuwkomers zelfs nog een extra handje te helpen, kunnen ze met het herhaaldelijk indrukken van bepaalde knoppen simpele combo’s tevoorschijn toveren. Doe je dit terwijl je de ‘Assist’-knop ingedrukt houdt, dan zitten er zelfs speciale aanvallen en Super Arts in deze combo’s verwerkt. Natuurlijk wordt niet alles voorgekauwd, en nieuwe spelers krijgen niet opeens gevoel voor de juiste timing – laat staan tactisch inzicht. Maar doordat de besturing nu niet meer zo in de weg zit, worden nieuwkomers nu wel uitgenodigd om deze vaardigheden zelf te ontwikkelen.

Op het eerste gezicht lijkt het erop alsof de Modern setting weliswaar makkelijker is, maar ook minder compleet. Je mist immers een hoop aanvalsknoppen waar je met Classic wel toegang tot hebt. Gelukkig is daar wel een oplossing voor gevonden: de eerder genoemde Assist-knop. Door die ingedrukt te houden veranderen de functies van de drie aanvalsknoppen, waardoor je toch nog toegang hebt tot alle aanvallen van ieder personage. Een extra knop indrukken voor een simpele stoot maakt dit soms zelfs iets ingewikkelder dan bij de Classic besturing, maar het is goed dat de mogelijkheid er is. Omdat de basis in de Modern setting veel makkelijker op te pakken is worden beginners minder snel uit het veld geslagen. Degenen die nog beter willen worden leren dan later de extra mogelijkheden vanzelf.

Fly like an Eagle

Spelers die het liever tegen computergestuurde personages opnemen moesten het voorheen doen met een een Arcade- of Story-modus die niet veel meer om het lijf had dan een reeks gevechten met achteraf een filmpje. Street Fighter 6 pakt dit veel grootser aan en komt met de World Tour op de proppen. Het achtergrondverhaal van Street Fighter 6 zit grotendeels in deze modus verwerkt. In deze uitgebreide singleplayerstand met rpg-elementen staan dit keer niet Ryu en Ken centraal, maar mag je je eigen vechtersbaas maken om de wereld mee rond te reizen. In mijn geval was deze gebaseerd op Street Fighter-veteraan Eagle.

Eagle

Ooit was Eagle een doorgewinterde bouncer die goed overweg kon met Kali-stokken. Maar een jonge Japanse knul met een stevige drakenvuist maakte een einde aan zijn toernooicarrière en Eagle verdween jaren van het toneel. Na dertig jaar te hebben verdronken aan  whiskey vond hij het tijd om zich weer te bewijzen. Zijn (en daarmee ook mijn) tocht begon met goede moed en de nodige training van Luke.

Die training komt zeer van pas, want in Metro City kun je  iedereen uitdagen voor een gevecht, ook de lokale pizzabakker. Die kan Eagle natuurlijk nog wel hebben, maar de legendarische Chun Li bleek al snel meer dan een partij voor hem. Van haar leerde hij wel nieuwe technieken en de wetenschap dat er nog veel meer martial-arts-meesters te vinden zijn.

Van Lily leerde hij vechten met knuppels, die hem aan zijn oude vechtstokken herinnerden. Met Jamie ging hij af en toe een drankje doen en van Blanka leerde hij om elektriciteit af te geven (tot zijn grote schok). Via de lokale kledingzaak kon hij weer aan zijn vertrouwde herenkleding komen. Voor mensen in nood loste hij de nodige problemen op in ruil voor geld, bruikbare spullen of gewoon ervaring. Als daarbij ook twee of drie criminele organisaties moesten worden opgerold, was dat mooi meegenomen. Stapje voor stapje kon Eagle beter zijn mannetje staan en groeide hij (in een uur of twintig) uit tot de enige echte ‘World Warrior’. Jouw eigen ontworpen vechtkunstenaar staat een soortgelijk avontuur te wachten, geleid door jouw persoonlijke keuzes!

Het houdt je van de straat

Met deze lijvige singleplayer-ervaring ben je de nodige uurtjes zoet en dan zijn er ook nog een simpele verhaalmodus (de standaard reeks gevechten) en een survivalstand beschikbaar. Maar uiteindelijk is het natuurlijk de multiplayerstand waardoor de speelduur van het spel eindeloos blijft. Alles wat we tot nu toe hebben besproken zou er namelijk niet toe doen als Street Fighter 6 niet zo ongelooflijk lekker speelde. Op dit gebied zit het met dit spel gelukkig wel goed. Met vlotte besturing en de ontzettend toffe presentatie zijn gevechten een genot om te beleven en om naar te kijken. De online ervaring maakt gebruik van een uitstekende netcode, waardoor gevechten vrijwel altijd stabiel verlopen. Enige puntje van kritiek is hier de online lobby: leuk bedacht, maar uiteindelijk toch vrij omslachtig. Met je avatar rondlopen in een virtuele arcade is wellicht herkenbaar voor degenen die vroeger rondom een Street Fighter 2-kast stonden te dringen, maar voegt heden ten dage niet veel toe.

Het vechtsysteem van Street Fighter 6 maakt gebruik van veel subsystemen die allemaal de nodige ervaring vereisen om optimaal te gebruiken, maar het spel wel heel wat dynamischer maken. Drive Impacts zijn bijvoorbeeld een makkelijke manier om aanvallen te kunnen onderbreken en het tegenoffensief in te zetten, maar kunnen maar beperkt worden ingezet. De energievoorraad waaruit ze tappen wordt gedeeld met die van Overdrive-aanvallen  (sterkere varianten van specials) en Drive Rushes (een snelle voorwaartse sprint), dus je moet wel steeds een keuze maken. Is deze balk leeg, dan vult hij zich uiteindelijk zelf weer aan, maar voor het zover is ben je wel ontzettend kwetsbaar. Je kan in deze staat namelijk al je Drive-vaardigheden niet meer gebruiken én een tegenstander kan je tot duizelen brengen met hun eigen Drive Impact, waarna ze alle tijd hebben om een pijnlijke combo op je uit te voeren. Het is dus van groot belang om Drive Impact optimaal te benutten - maar tegelijkertijd ook riskant, en dat geeft het spel een fantastische dynamiek.

Ook de personages zijn stuk voor stuk fantastisch vormgegeven. De nieuwkomers zijn eigenlijk allemaal geslaagd, met de coole ninja Kimberly, oersterke pankratiast Marisa en de suave JP als persoonlijke favorieten. Oudgedienden zijn ook allemaal van een visuele update voorzien; Cammy en Dee Jay zijn nog nooit zo cool geweest. Ook hebben ze allemaal toevoegingen aan hun oude arsenaal gekregen. Daardoor zijn Ryu en Ken absoluut geen klonen van elkaar meer en speelt Guile nu behoorlijk anders dan je van hem gewend bent. Er zijn nu weliswaar nog niet zo heel veel personages, maar ze voelen wel allemaal uniek aan. Het spel voelt hierdoor tegelijkertijd fris en vertrouwd. Het moge in ieder geval duidelijk zijn dat Capcom alles op alles heeft gezet om dit keer een groter publiek te trekken en zijn voorganger voorbij te streven. Met de kwaliteit die Street Fighter 6 tentoonspreidt zou een dergelijke uitkomst in ieder geval verdiend zijn.

Street Fighter 6 is nu beschikbaar op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X en S en pc. Voor deze recensie is de game op PlayStation 5 gespeeld.

Street Fighter 6

9

Fantastisch

Conclusie

Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks.

Plus- minpunten

Besturing is toegankelijk voor nieuwkomers

Uitgebreide singleplayer-ervaring

diepgaand vechtsysteem

Geweldige presentatie

Online lobby is omslachtig

Relatief beperkte selectie personages