User review: Fallout: The Board Game

Deze user review is geschreven door Peter van der Wolk en geredigeerd door de eindredactie van Gamer.nl. Wil jij ook een keer een review schrijven over een boardgame? Stuur dan een mailtje naar redactie@gamer.nl en wellicht staat binnenkort jouw artikel op deze website!

De gelijknamige videogames spelen zich af in een alternatieve toekomst waarin nucleaire energie zich snel heeft ontwikkeld. Dit leidt uiteindelijk tot een grote nucleaire oorlog die bijna al het leven op aarde vernietigt. Dit is tevens waar de boardgame start.

Bouw je eigen wasteland!

In Fallout: The Board Game maak je eerst de keuze uit één van de vier scenario’s die bij de game geleverd worden. Ieder scenario heeft unieke vijanden en quests, waardoor elk scenario echt anders speelt. Vervolgens bouw je de zogenaamde wasteland op, welke bestaat uit een aantal hexagons-tiles. Het scenario vertelt exact hoe deze opgebouwd dient te worden. Het toffe hieraan is dat de de tiles met hun rug naar de spelers toe worden gelegd, waardoor je nooit weet wat je tegen gaat komen in je reis door de wasteland. Naast de verschillende scenario's draagt dit ook bij aan de Herspeelbaarheid.

Het zou geen Fallout-spel zijn als je niets aan characterbuilding zou kunnen doen. Dit rpg-element uit de videogames is erg goed vertaald naar dit kartonnen alternatief. Dat begint al direct met het kiezen uit één van de vijf personages. Er is keuze uit standaard personages, maar ook uit oude bekenden, zoals een supermutant of een lid van de Brotherhood of Steel. Je kiest twee ’speciale’ eigenschappen en je bent klaar om je eerste stappen in de wereld van Fallout te zetten.

Hoe je dit aanpakt is volledig aan jou, maar om je enigszins op weg te helpen hebben de makers twee rulebooks bij de game gevoegd.: Een ‘rule reference’ en een ’learn to play‘-rulebook. Dit doet FFG vaak en mag absoluut aangemoedigd worden, want het spel leer je jezelf in nog geen vijftien bladzijden.

Hoe overleef ik?

Tijdens je beurt heb je altijd een tweetal acties die je kunt uitvoeren. Deze bestaan voornamelijk uit lopen, het ontdekken en omdraaien van tiles en vechten. Het ontdekken van nieuwe tiles is een leuk concept, omdat dit zowel goed als slecht kan uitpakken. De ene keer draai je een tile om en komt er een settlement onder uit, een andere keer draai je een raider kamp. Dit zorgt ervoor dat er altijd een bepaalde spanning heerst tijdens het spelen.

Tijdens jouw beurt kun je er ook voor kiezen een zogenaamde encounter te doen in een settlement of een ander gebouw. Hier komt een van de leukste features van de game om de hoek kijken. Bij zo’n dergelijke encounter is het de bedoeling dat de speler naast je een kaart van het encounter deck pakt en deze voorleest. Deze kaart vertelt altijd een kort verhaal en geeft je vervolgens een aantal keuzes. De gevolgen van de keuze worden niet voorgelezen, waardoor je als speler geen idee hebt wat de uitkomst is. De speler naast je leest bijvoorbeeld voor dat jij door een ruïne loopt en een lijk ziet liggen. Je krijgt de keuze om het lijk te looten of verder te zoeken in de omgeving.. Zonder enige voorkennis moet je een keuze maken. De uitkomsten lopen zo uiteen dat je sterk het gevoel krijgt dat jouw keuzes zwaar wegen.

Questen

Ongeveer ditzelfde systeem is terug te vinden in de verschillende quests die je voor je kiezen krijgt. Echter weet je hier wel wat de gevolgen van je acties zullen zijn. Desalniettemin zijn er altijd meerdere manieren om een quest te voltooien. Zo kan het in het eerste potje zo zijn dat je een raider vermoordt om een quest te halen, maar in een ander potje reis je af naar een stadje om dezelfde quest te halen. De keuze die je hierin maakt heeft gevolgen voor het verhaal en het verloop van de game. Nadat een quest voltooid is, geeft de game aan welke quest er vervolgens op tafel komt naar aanleiding van de keuze die is gemaakt.

Dit systeem van questen is erg uniek en heb ik eigenlijk nog nooit gezien in een boardgame. De stapel aan questkaarten is zo groot, dat ik er geen enkele stapel meer van kan maken nadat ik mijn kaarten gesleeved had. Met de content voor quests zit het dus zeker snor.

Take that, mole rat!

Wat je in Fallout meer doet dan alle andere dingen, is vechten. De combat in Fallout is vrij eenvoudig en wordt bepaald aan de hand van een drietal dobbelstenen. Vecht je met een vijand van level drie, dan moet je deze drie keer raken. Op het kartonnen fiche waarop een vijand staat afgebeeld, staat ook waar op het lichaam je deze dient te raken. Dit moet voor mensen die de games hebben gespeeld als muziek in de oren klinken, want dit is in feite het V.A.T.S.-systeem. In het bordspel is het echter een simpele rol van de dobbelsteen. Hierbij komt natuurlijk een behoorlijke dosis geluk kijken, al is dit te beïnvloeden met bepaalde wapens en loot die kunt vinden. Het is erg jammer dat deze loot niet echt gevarieerd is en elk wapen dat je vindt heeft vaak een flink nadeel.

De combat in deze is game hangt dus voornamelijk af van je dobbelstenen en dat is niet voor iedereen weggelegd. Ik heb hier geen problemen mee, want in een rpg wordt er achter de schermen ook vaak met dobbelstenen gerold. Houd je dus van pure strategie, dan kun je dit spel beter overslaan.

In de vijanden die je bevecht zit wel veel variatie, van grote radioactieve insecten tot de zeer gevaarlijke deathclaw. Het is erg jammer dat de tegenstanders van karton zijn en geen plastic mini’s. Dit is te begrijpen, omdat er allerlei informatie op dit stukje karton staat, maar een echte miniatuur komt veel beangstigender over. Iedere vijand die je weet te verslaan levert je XP op, wat er voor zorgt dat je jouw personage kan laten levelen, waardoor je beter voorbereid een volgend gevecht in gaat. Dit alles komt de Fallout-sfeer alleen maar ten goede en geeft je het gevoel dat je een echte rpg aan het spelen bent.

Hoe win ik?

Het doel van het spel is om zoveel mogelijk invloed in de wasteland te verkrijgen. Dit is voornamelijk te verwezenlijken door te questen. De hoeveelheid aan invloed wat je moet zien te verkrijgen is afhankelijk van het aantal spelers, maar één ding is zeker: het bordspel is erg moeilijk. Wanneer er niemand de juiste hoeveelheid haalt aan het einde van het spel, dan wint er ook niemand. Dit is binnen mijn groep vaker gebeurd dan dat er een echte winnaar uit de bus kwam.

Persoonlijk heb ik hier absoluut geen moeite mee, want ik ben van mening dat wanneer een game te makkelijk is, je deze niet vaak speelt. Althans, dit gaat vaak bij coöperatieve games op en dat is Fallout dus niet. Je speelt voor jezelf en dat is direct ook een van de grootste minpunten aan dit spel. Er is nauwelijks interactie tu en spelers. De enige momenten waarop er wel interactie is, is wanneer je loot wilt ruilen met een andere speler, echter is dit in al onze speelse ies nog nooit voorgekomen. Er is ook geen reden om elkaar te helpen, omdat je zelf probeert zoveel mogelijk invloed te verkrijgen.

Conclusie

Fallout is een boardgame waar de geluksfactor redelijk hoog ligt. Dit komt voornamelijk naar voren in de combat en lootkaarten. Er kan met vier spelers worden gespeeld, maar dat biedt absoluut geen meerwaarde, want er is geen interactie. De game is erg trouw aan het bronmateriaal en de herspeelbaarheid is enorm. Het meest unieke aan deze game is het questsysteem en dit zou ik graag vaker terug zien in dergelijke rpg’s.

Beoordeling

Geschreven door: Peter van der Wolk