Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.
Als je al eens naar een 3D-film geweest bent, weet je wat voor euvel die brillen met zich meebrengen. Vaak gehoorde klachten zijn dat de bril niet lekker zit en dat ze kleuren op het scherm vaal maken. Een geruststelling: de ‘thuisbrillen’ zijn licht, verstelbaar, en het kleurverlies is minimaal. Goed, de bril staat op, wat krijgen we allemaal voor leuks te zien? Een lijstje in de rechterbovenhoek van het scherm verraadt al deels wat Sony voor ons in petto heeft. Zo zien we al Little Big Planet: Concept staan, Wipeout 3D en meer titels die ons gamerhartje sneller doet kloppen. Even rustig blijven, want eerst staat een ontspannend 3D-bezoekje aan een dierentuin op de planning.
We bevinden ons naast een ijsbeer in zijn kunstmatige habitat. De camera zweeft wat boven een vijvertje waar de beer weldra in gaat duiken. Het eerste dat opvalt is het verschil met wat we tot dusver in bioscopen hebben gezien. Het water is niet enkel in de diepte te zien, maar het lijkt ook een aparte ‘laag’ in het beeld te zijn. De illusie dat we aan de voet van het vijvertje zitten en de beer op ieder moment op ons af kan komen zwemmen is compleet. Een overtuigend begin.
Driedimensionale sackboy
Als gamers zijn we natuurlijk in mindere mate geïntere eerd in ijsberen en we blijven mi chien liever thuis dan dat we ronddwalen in een dierentuin. Maar geen nood, het lijkt erop dat we gered gaan worden door een personage dat een glimlach op ons gezicht tovert: de Sackboy, bekend uit LittleBigPlanet. Het fragment van Little Big Planet: Concept dat we te zien krijgen begint met een sackboy die er eigenlijk doodgewoon uitziet. Hij ziet er zelfs ietwat verloren uit. En om eerlijk te zijn, dat zijn wij ook. Er is nog weinig te zien in drie dimensies, of beter gezegd helemaal niets.
Maar dan wordt de sackboy een bril opgezet. Jawel, een 3D bril zoals wij die ook op hebben. Hij grijnst en loopt naar wat objecten die mi chien bekend zijn uit het originele LittleBigPlanet maar nu volledig in 3D zijn. Een kubus met ‘3D’ erop komt naar de voorgrond, en overal op het scherm lijkt er wel iets te gebeuren. In de 2D-versie van Little Big Planet is het al mogelijk om naar de voorgrond te komen, in het midden te blijven of zich juist in de achtergrond te verschuilen. Nu is dit verschil ook echt zichtbaar en voelt het alsof de sackboy bijna het beeld uit komt lopen. Helaas komen we letterlijk en figuurlijk ogen te kort en moeten we door naar de volgende game. Klaar voor de start?
Af!
De rockmuziek knalt uit de boxen en we weten al hoe laat het is: tijd voor Motorstorm Pacific Rift. Het is knap dat de 3D-ervaring van een game die niet bekend staat om z’n hoge snelheidsgevoel, een spel maakt waarin je met adembenemende snelheid door de modder cro t. Rivaliserende racers moeten stof happen en verdwijnen achter ons. Even lijkt het erop dat ze het beeld uit worden geslingerd. De winst wordt uit handen genomen door een uitstekende rots die over het hoofd wordt gezien. Bij de crash lijkt het alsof de onderdelen de kamer in komen vliegen. Wie bij de originele versie van Motorstorm nog geen medelijden had met de persoon in de gecrashte buggy, heeft dat nu waarschijnlijk wel.
Een andere racegame die een 3D-remake heeft gekregen is Wipeout 3D. Voor veel fans is het meteen even slikken. Hoewel de game in 2D supervloeiend in 60 frames per seconde draait, is dit nu verlaagd naar 30. De reden hiervoor is de techniek achter de 3D-ervaring. In plaats van één beeld van de game, worden er twee over elkaar getoond. Deze tonen hetzelfde, maar net vanuit een andere hoek. De truc is dat het lijkt dat de beelden over elkaar zijn gelegd, maar in feite worden ze op hoog tempo afgewi eld. De glazen in de bijbehorende bril verblinden om en om je linker en rechter oog op exact datzelfde tempo en hierdoor wordt het 3D-effect gecreëerd. 60 frames per seconde is slechts 30 per oog. Hierdoor oogt Wipeout niet zo snel als we van de game gewend zijn. Wat opvalt is de informatie over de snelheid van het voertuig en de rondetijden. Het voelt alsof we deze informatie bijna kunnen aanraken en er is duidelijk diepte in de baan. Echter, het is een zogenaamde “rolling demo” en dus zit er geen menselijke speler achter het stuur. Hierdoor voelt het ietwat klinisch aan en weet Wipeout 3D ons vooralsnog niet te overtuigen.
Snelheidsgevoel
De replay van een gereden race in Gran Turismo 5 3D doet dat dan weer wel. Het snelheidsgevoel is weer terug en bij een sprong over een heuvel voelen we het bijna in onze buik. Op deze momenten is het moeilijk om het hoofd koel te houden en niet de controller te grijpen die daar zo aanlokkelijk klaarligt. Het blijft voorlopig nog even kijken, maar niet spelen. Ondertu en laat het team van Sony de 2D/3D knop op de afstandsbediening zien. We krijgen het vriendelijke verzoek of we even de bril willen verwijderen. Met een simpele druk op de knop springt de TV over naar 2D en ziet de game er weer uit als een 'normale' PlayStation 3 game. Een woordvoerder van Sony vertelt er nog wel even bij dat “de 3D games die wij uitbrengen, apart moeten worden aangeschaft”. Volgens Sony is het bijvoorbeeld niet zo dat men automatisch een update krijgt voor bijvoorbeeld Wipeout 3D, het is een aparte aanschaf.
Terwijl er een 3D-aquarium te bekijken is, lopen we een rondje met de bril op. Alle 3D-televisies hebben een enorme kijkhoek. Hoewel het mooiste is om recht voor de televisie te zitten, en dan volgens woordvoerders nog het liefst “redelijk dicht op de tv”, kunnen we prima vanaf een afstandje volgen wat er op de andere tv’s gebeurt. De laatste games die worden getoond zijn Killzone 2 en Super Stardust HD. Het zijn korte clips en er valt helaas weinig uit op te maken. Er wordt geen gameplay getoond in het filmpje van Killzone 2, waardoor de vraag blijft hoe de game in 3D speelbaar wordt. Super Stardust HD heeft pakweg twintig seconden de tijd om te laten zien wat het kan in het filmpje en afgezien van explosies die dichtbij of ver weg ogen, kunnen we er niet veel uit opmaken.
De demonstratie is ten einde en we moeten afscheid nemen van de driedimensionale wereld waar we ons een uur in hebben kunnen vermaken. Het is een ervaring waar we vreemd genoeg moeilijk afstand van kunnen nemen. Er spoken nog ideeën over wat er allemaal mogelijk is met deze technologie in ons hoofd. Aangezien de eerste 3D-games pas in juni worden uitgebracht, is het tot die tijd nog even doordromen over de avonturen die te beleven zijn in drie dimensies. Hopelijk worden al onze dromen werkelijkheid.