Zielloze games, een doodzonde! | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Ik begin me de laatste tijd steeds meer te irriteren. Ik kom steeds meer games tegen die iets mi en. Sommigen zouden het de x-factor noemen, anderen noemen het een slechte uitvoering en weer anderen zullen het wijten aan een slecht concept. Ik denk dat sommige gamemakers vergeten ziel te stoppen in een spel.

Voordat ik door ga met dit pseudo-psychologisch geraas zal ik eerst even uitleggen wat ik versta onder ziel. Hoewel niet belangrijk voor dit stukje, ben ik overtuigd atheïst. Ik geloof dus niet in de ziel als een van ons lichaam losgekoppelde entiteit die zelfs na onze dood door blijft bestaan. Ik geloof in de ziel als dat wat ons individuen maakt tot wat we zijn. Daarmee bedoel ik niet oppervlakkige gedragingen, hobby's, intere es, interacties met anderen en zelfs niet psychologische grootmachten als persoonlijkheden, culturen, omgeving enzovoorts. Ik geloof in de ziel als diepste overtuigingen in ons die we met man en macht proberen te verdedigen. Een combinatie van alles dat we meegemaakt en genetisch meegekregen hebben en ons maakt tot wat we zijn. Iemand met een sterke ziel herken je meteen, overgoten door daadkracht en als zo'n persoon praat is iedereen stil.

En met games is het denk ik hetzelfde. Een game met een sterke ziel weet mensen direct te overtuigen en vanaf het eerste moment te boeien. Maar voordat we dit gevoel meteen danken aan sfeer, omgeving, het concept of mi chien wel de uitvoering kunnen we nog iets voelen dat dieper zit. Echte gamers voelen aan of een game fundamenteel goed in elkaar zit, dit nog zonder dat de rest goed hoeft te zijn. Echte gamers voelen de ziel van de game en kunnen daaraan bepalen of een game het heeft ja of nee.

Dan terug naar waar het mee begon. Ik kwam op het schrijven van dit stukje tijdens het spelen van Far Cry 2. Deze game is namelijk een regelrechte wolf in schaapskleren. De sfeer is perfect, de setting is origineel en zelfs het verhaal kan ik nog wel diggen. Er zijn natuurlijk ook minpunten aan de game maar eerlijk is eerlijk, deze doen zwaar onder voor de pluspunten. Maar toch, elke seconde dat ik het speel bekruipt me het gevoel dat er iets mist aan de game. Fundamenteel is er iets fout met Far Cry 2. Een fout die mij belet er de volle 100% uit te halen, een fout die ervoor zorgt dat ik nog geen seconde een grijns op mijn gezicht heb gehad. Ik kan er niet de vinger op leggen maar als ik een gok mag doen, denk ik dat die game zielloos is. Zo zijn er overigens meer! Denk aan het geroemde A asins Creed, het innovatieve Supreme Commander, het door velen mensen geliefde Crackdown en om een ouder voorbeeld te noemen, Command & Conquer: Tibirium Sun. Allemaal spellen die ( in ieder geval voor mij persoonlijk, dus voel je vooral niet aangevallen) leeg aanvoelen. Ik vind dat jammer want alle voorgaande games hadden stuk, voor stuk, voor stuk een enorm potentieel. Vandaag der dag heeft echter niemand het meer over deze games, ze hebben simpelweg onze ziel niet kunnen raken.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou