Ik heb net van Real Madrid gewonnen. In de laatste minuut gescoord: buitenkantje rechts. Gisteren behoedde ik Europa hoogstpersoonlijk voor een Chinese inval. En maandag reed ik mijn nieuwe Ferrari in de soep. Tja, ik game veel. Dat betekent dat ik spelletjes speel op een console of een pc. 't Is leuk, verslavend, 't prikkelt de fantasie, 't slurpt energie (en te veel euro's) en het houdt de gemoederen bezig
Er is nu zelfs een politieke hype ontstaan rondom Manhunt 2. Voor de goede orde: da's een spelletje. In een nepwereld, met digitaal getekende poppetjes zonder gevoel. Een deel van de politiek uit de echte wereld vindt dat Manhunt 2 verboden moet worden. Sterker nog, in Engeland, Ierland en Italië is er al zo'n verbod en in Amerika wordt het spel alleen verkocht aan volwa enen. De PvdA vraagt minister Hirsch Ballin nu of het spel ook in Nederland verboden kan worden. Nogmaals voor de duidelijkheid: de realworld PvdA vraagt dat aan de echte minister.
Akkoord: als je nog nooit een game hebt gespeeld raad ik je aan niet met Manhunt 2 te beginnen. Het zit vol virtueel bloed en sadistische moorden. Je speelt de hoofdrol en dient getekende figuren om te brengen. Hoe gruwelijker, hoe meer punten je krijgt. Testikels afsnijden levert bonu en op, met stopcontacten elektrocuteer je slachtoffers. Nieuwelingen schrikken daarvan. Zeker nu met nieuwste generatie consoles de grafische weergave realistischer is dan ooit (dit geldt niet voor Manhunt, maar in het algemeen).
Het is alsof je iemand die nog nooit een film heeft gezien 'ontmaagdt' met
-Friday the 13th- of iemand die nooit leest de -De Goelag Archipel- cadeau doet. Als je daarintegen snapt wat games, boeken of films zijn, als je begrijpt dat poppetjes op je scherm bestaan uit pixels en niet uit vlees en bloed zal je aanmerkelijk minder geraakt worden door de verschrikkingen van Manhunt 2. Ben je een ervaren gamer, zal je uiterlijk onbewogen in een virtuele seriemoordenaar veranderen. En na het splen probleemloos terugstappen in je rol van vriendelijke vader of puber. De enige spanning die je voelt is het spelen van het spel: winnen of verliezen.
Wetenschappers spreken elkaar al jaren tegen als het gaat om de invloed van mediabeelden op jongeren. Desondanks worden schietpartijen op Amerikaanse highschools nogal eens in de schoenen geschoven van games. Ik vraag me dan altijd af waar de opvoeders gebleven zijn. Omgaan met invloeden van buitenaf is toch een taak van ouders? Een leeftijdscla ificatie voor games vormt daarvoor een prima handvat. Manhunt 2 moet namelijk inderdaad niet gespeeld worden door kinderen. Strippoker ook niet. Snoepen is slecht voor je tanden, maar moet het daarom voor iedereen verboden worden?
Manhunt 2 verbieden is op de eerste plaats hypocriet. Het spel is minder realistisch dan tv-beelden van oorlogen en er zijn literaire thrillers die bloediger zijn, om over horrorfilms nog maar te zwijgen. Daarnaast is een nationaal verbod zinloos. Games worden via het internet geïmporteerd, of de overheid het wil of niet. Ten derde heeft zo'n verbod hetzelfde effect op een game als een heiligverklaring op een pater uit pietlutjesbroek: het onderwerp wordt ineens mateloos populair. Verbieden leidt tot een vervelende manier van samenleven. Een spelletje, film, tentoonstelling of een andere kunstuiting verbieden is een vorm van beklemmende censuur die per definitie op een gladde helling plaatsvindt. Ik laat het oordeel liever in de handen van individuele ouders die rekening houden met het karakter van hun kind. Met als hulp een advies op het hoesje van de game.
Als de Nederlandse politiek echt zo'n zuivere moraal voorstaat, laat haar dan zelf het goede voorbeeld geven. Nooit meer oorlog. Wapens verbieden. Niet met scherp schieten op Marokkanen en krakers. Geen tepels voor 24.00 op tv. Drugs verbieden. en om te beginnen een grondig onderzoek naar de Nederlandse inval in Irak. Daarna kunnen we het altijd nog hebben over de wondere wereld van prikkelende pixels...