Daar gingen we, 2 kids, een oma, mijn vriendin en ik, op weg naar Turkije. De kids en ik waren er nog nooit geweest, oma wel en mijn vriendin al 2 x eerder. Na lang zoeken door mijn vriendin en dan bedoel ik ook echt laaaaaaaang zoeken, hadden we hotel spa resort Alaiye (http://www.alaiye.com.tr/alaiye/en/en.html) in Turkler (naast Avsallar/Incekum, half uurtje van Alanya) geboekt. All-inclusive, wat we nooit eerder gedaan hadden, 5-sterren hotel. Ik heb me niet zo bemoeid met de bestemming, zoveel geduld als mijn vriendin had ik echt niet. Ongelooflijk hoe lang die aan het kijken, wikken en wegen was.
Nu was dat allemaal niet voor niets, want dat hotel was echt helemaal super, eigenlijk helemaal niks op aan te merken buiten dat je soms even op een liftje moet wachten of op een tafeltje voor het eten. Mij een zorg, ik heb vakantie, geen haast. Ander puntje waren de "towel people", van die mensen die voor dag en dauw opstaan in hun vakantie om met hun handdoekje zo'n zonnestoel te bezetten voor de rest van de dag. Maar dat was eigenlijk gewoon vermakelijk om te zien. Veel mensen zeiden me vantevoren dat het eten vaak niet zo best was in Turkije, maar geweldig begint het voor mij net te omschrijven. Onvoorstelbaar wat je kon eten, zoveel keus dat je nog geeneens alles kan proeven in een paar weken tijd en lekker ook, niks mis mee. Ook met het personeel was niks mis, echt stuk voor stuk onwijs aardig en met sommigen kon je echt lachen omdat ze de hele tijd mensen in de maling namen en leuk met de kids deden. Als je die kant op gaat, is dit hotel echt een aanrader.
Omdat die zonnestoelen vaak al bezet waren, wij haastten ons niet zo in de vakantie, gingen wij het hotel uit, staken de parkeerplaats over en daar kon je via een tunnel onder de weg door en kwam je op een ander deel van het complex wat ook gewoon bij het resort hoorde. Daar waren ook zwembaden, glijbanen, eten, etc. En een stuk rustiger, stoelen genoeg, helemaal goed dus. Daar zat ik op mijn eerste dag lekker wat achterstallig leesvoer weg te werken, een stapeltje Playstation magazines en ineens word ik aangesproken door iemand van het entertainment team, of hij even mocht kijken in de magazines, want hij was ook helemaal gek van games. We raakten aan de babbel en bijna kwijlend bekeek hij de plaatjes in de blaadjes. Hij kon amper tot niet aan games komen in Turkije en vroeg welke games ik leuk vond. Hij schreef meteen maar de titels op om ze niet te vergeten.
Dat entertainment team was echt lollig trouwens. 's Avonds deden ze altijd een show met toneelstukjes, dans, vuur, dat soort dingen. Nu denk je dat dat van die halfbakken flauwe onzin is, maar we hebben gewoon echt dubbel gelegen om die gestoorden. Zelf hadden ze ook de grootste lol en kwamen af en toe niet meer bij van elkaar, wat weer erg aanstekelijk werkt op de mensen die kijken.
De rest van de vakantie hebben we af en toe lekker over games en andere dingen geluld. Ook kwam hij elke dag ons ophalen om te darten, boogschieten en dat soort dingen. Dus gamen deden we, maar dan op de ouderwetse manier, gewoon fysieke sport...nou ja, beetje dan. 's Avonds kwam hij ook eens een hapje mee eten aan tafel, na zijn werktijd een duik in het zwembad. Aardige gast, gamen verbroedert.
Een lekkere vakantie dus en toch zijdelings wat gamen er in betrokken door een Turkse gamer, Umut, het ga je goed.
Bakema NL