Als je dacht dat GRID met de zesde plaats de beste racegame van 2008 is, heb je het mooi mis. Burnout Paradise mag dan wel een compleet nieuwe weg ingeslagen zijn met free-roaming mogelijkheden, wat mij betreft is het er alleen maar beter op geworden. Nadat je je eerste lelijke langzame stuk metaal genaamd een auto binnen hebt, ga je wat races doen. Het eerste wat opvalt, is dat het grafisch zeer goed is. De automodellen en de omgeving zijn gewoonweg erg mooi en is verder zeer weinig op aan te merken. Vooral de crashes, en die zul je vaak meemaken, zijn een lust voor het oog. Hoe je auto in elkaar kreukelt in slow-motion ziet er geweldig en bovendien zeer spectaculair uit. Maargoed, na een paar races voltooit te hebben, kom je er snel achter dat de meeste races beslist worden in de laatste kilometer. Echt ver uitlopen doe je nooit, ongeacht hoe goed je racelijn is en het feit dat je de gehele race niet gecrasht ben, de concurrentie blijft vaak vlak achter je. Als je dan in één van de laatste bochten crasht en daardoor niet wint, is het gewoonweg frustrerend. Het maakt het allemaal nog wat erger als je erachter komt dat de mogelijkheid er niet is om gewoon met één druk op de knop de race nog ene keer te starten. Nee, je moet vanaf de finishplaats helemaal terug naar de start gaan om vervolgens weer te beginnen. En dat is zo enorm zinloos dat je er meestal niet eens aan begint.

Daarnaast is de mode die de Burnout-reeks zo herkenbaar en goed maakt verdwenen. De Crash Junctions, waar je zoveel mogelijk schade moet aanrichten aan andere auto's en hun omgeving, is compleet verdwenen. In plaats daarvan is er Showtime in de plaats gekomen. Na een druk op een knop, twee knoppen om precies te zijn, sla je ineens over de kop en door middel van timing is het de bedoeling je auto zovaak mogelijk over de kop te laten gaan, en wederom het meeste schade aanrichten. En het is een redelijk leuke mode, om even tu en de races door uit te voeren. Maar aan het niveau van de Crash Junctions tipt het niet. Het is leuk, maar zijn voorganger was leuker. Bovendien ziet deze mode er in de multiplayer, gezien vanaf een andere auto, belachelijk slecht uit. Maar aan de andere kant ook weer humoristisch.

En nu is het woord gevallen waardoor Burnout Paradise zijn vijfde plaats verdient; de multiplayer. Offline is die niet aanwezig, maar dat is niet erg als je doorhebt hoe ongelooflijk veel plezier je hebt in de online mode. En dan niet eens de standaard modes als gewoon races rijden. Die zijn namelijk tamelijk saai. Nee, gewoon met hooguit acht man door Paradise City cruisen is niet alleen geweldig, vooral de challenges die je krijgt. De host krijgt een totaliteit van 350 challenges tot zijn beschikking die voltooit moeten worden. Ook onintere ante, als dat alle deelnemers moeten verzamelen op één plaats. Maar vooral de challenges die gebaseerd zijn op stunts zijn zeer vermakelijk. En wat het zo geweldig maakt, is dat Burnout Paradise één van de beste community's ooit heeft. Raar genoeg lijkt deze game niet weggelegd voor tienjarige Amerikanen, want de meeste zijn erg behulpzaam en je word vaak geholpen of aangemoedigd als ene bepaalde stunt je niet lukt. Het gevoel als het dan eindelijk wel lukt is geweldig.

Ik kan nog wel lappen met tekst schrijven over hoe geweldig Burnout Paradise is, maar eigenlijk is dit stuk al veel te lang. Mij vind je in ieder geval nog vaak genoeg in Paradise City, vandaar deze vijfde plaats.

Mirror's Edge was voor de release een aparte game. De trailers waren dichtbij geniaal en ze waren in ieder geval zeer overtuigend. Maar in de wetenschap dat unieke en nieuwe games vaak een teleurstelling worden, werd dit toch een twijfelgevalletje. Zoals al aan de vierde plaats af te leiden is, het is allesbehalve een teleurstelling geworden.

Mirror's Edge is ongelooflijk mooi. Mi chien wel de mooiste game uit heel deze top 20. Ja, beter als Gears of War 2 en Tomb Raider Underworld. Mi chien is Far Cry 2 nog een enige bedreiging, maar Mirror's Edge is gewoonweg schitterend. Bovendien heeft ene opvallend stijltje. De basiskleuren zijn wit en rood. Daarnaast wilt oranje nog redelijk vaak voorkomen, maar andere kleuren zijn redelijk zeldzaam. Het geeft een futuristisch sfeertje, en dat is precies wat bij de game past en het zo goed maakt. Daarnaast draagt de simpele muziek een groot steentje bij de futuristische sfeer.

De gewone verhaallijn is zeker de moeite waard om te spelen, niet alleen om de gameplay, maar ook de sfeer en de muziek zijn zeker indrukwekkend. Hoewel de plotwi elingen van redelijk ver gezien kunnen worden, met één in het bijzonder, is het verhaal nog redelijk indrukwekkend, zeker in vergelijking met de setting.

Het struikelblok in de meeste unieke games is de besturing. In Mirror's Edge is dat absoluut niet het geval. Sterker nog, door de eenvoud in de besturing zijn sommige knoppen ongebruikt. Werkelijk waar, die besturing heb je gemakkelijk door als je nog niet eens op een kwart van het trainingslevel ben.

Je zult het wel door hebben, ik ben enthousiast over Mirror's Edge. En dat is niet raar ook, want hij staat gewoon op de vierde plaats van 2008. Het is en blijft leuk om meters boven de veilige grond van gebouw naar gebouw te springen. Maar dat is overigens niet het enige wat je in Mirror's Edge doe! Riolen, winkelcentra en een metrospoorweg zijn voorbeelden van de locaties die je tegen zal komen. Mocht je dan de vrij korte singleplayer zat zijn, heb je nog een hoop Speed Runs en Time Trials voor de boeg, die doormiddel van leaderboards redelijk verslavend zijn. Mirror's Edge is gewoonweg een topper, niets meer, niets minder.

Ik denk niet dat ik het ooit meegemaakt heb dat de verwachtingen van een game zo hoog opgelopen zijn. Ja, beter als Grand Theft Auto IV. Sterker nog, die verwachtingen kwamen absoluut niet in de buurt van de verwachtingen die ik voor Far Cry 2 had. Als deze game in 2011 zou lanceren zou het nog de beste van dat jaar zijn. Althans, dat waren mijn gedachten. Dat hij het niet eens tot beste van 2008 geschopt heeft zegt genoeg.

Maar wat is het uiteindelijk geworden, een grote teleurstelling. Achteraf gezien niet eens zo vreemd, want mijn verwachtingen waren absurd hoog, afgaande van de trailers en de zeer overtuigende gameplaybeelden. En het meest rare is dan dat de gameplaybeelden absoluut niet verschillen van hoe de volledige game werkelijk speelde. Op dat gebied zou het dus de verwachtingen maar moeten maken. Maar nee, een paar stomme toevoegingen hebben dat verpest.

Met als grootste ergernis die verdomde controleposten. Elke keer als je lang een krottenwijkje beginnen ze zonder reden op je te schieten en zelfs achtervolgen. Het gaat er raar aan toe in Afrika tegenwoordig, je mag niet eens voorbij lopen of rijden en je wordt al doodgeknald. Uiterst irritant, vooral als je net na een mi ie naar een safehuis op weg ben na het behalen van een mi ie. Als je dan weer zonder reden neergeschoten word is dat zeer frustrerend.

Daarnaast nog de vreselijke opbouw van de mi ies. Helemaal aan het oosten krijg je een mi ie om één iemand in het westen te vermoorden. Werkelijk, het voorbij komen van alle controleposten is vele malen moeilijker als het ombrengen van die persoon zelf. Gewoon het onnodig uitrekken van de speeltijd, wat de speler nou niet echt vrolijker maakt.

En sinds wanneer is een shotgun net zo accuraat op lange afstanden als snipers? Althans, als de AI hem vasthoudt, kan hij van honderd meter afstand jou raken met een shotgun. Yeah right… Maargoed, genoeg gezeken over deze game, want hij staat natuurlijk niet voor niets op de derde plaats. Want Far Cry 2 vind plaats in een schitterend ontworpen Afrika. Niet alleen grafisch, maar ook het leveldesign is van een hoog niveau.

Mocht je het daar niet helemaal mee eens zijn, kan je zelf je eigen mappen maken. En hoe! Want de map-editor in Far Cry 2 is ongetwijfeld de uitgebreidste en beste map-editor ooit op een console. Alles is mogelijk hiermee, werkelijk waar. Niet alleen serieuze mappen worden erg goed gewaardeerd, maar zeer originele ideeën nog beter. Wil je een keuken maken maar dan op een tien keer grotere schaal dan je gewend ben? Dat kan. Er is zelfs al een map gesignaleerd met geen drie, maar vier dimensies. Ongelooflijk wat je allemaal tegenkomt.

Daarnaast is de multiplayer vermakelijk, zeker op je eigen mappen. En ik moet vertellen, de mappen die door Ubisoft zelf gemaakt zijn, is gewoon niks aan. Om die reden blijven velen al ver weg van de multiplayer, terwijl die op wél goede mappen hele erg vermakelijk is.

Far Cry 2 kan dus absoluut niet de verwachtingen, of beter gezegd mijn verwachtingen, waar maken. Maar van een slechte game is absoluut geen sprake. Dus met een derde plaats zouden ze het moeten doen.

Saints Row 2 stapt in op de plaatsen waar Grand Theft Auto IV de fout in ging. Waar GTA realistisch werd, bleef Saints Row op het oude pad en werden zelfs nóg onserieuzer in het tweede deel van de serie. Om het feit dat je auto's kan laten ontploffen op een brandende quad geeft al aan op welk niveau Volition zit. Lijkt een beetje inspiratieloze meuk, maar als je het eenmaal speelt kom je erachter dat dit is hoe een free-roamer zou moeten zijn.

Want de mogelijkheden zijn eindeloos. Om mezelf maar te citeren: autosurfen, winkels overvallen, gijzelen, mensen voor de trein gooien, basejumpen, foutgeparkeerde auto's weghalen, of parkeermeters voor de trein gooien waardoor ze ontsporen. Het is allemaal mogelijk, met nog veel meer. In een drukbezochte plaats, als een bar, iedereen uitschelden en even later zit iedereen elkaar de hersens in te slaan met een barkruk.

Maar het grootste pluspunt van Saints Row 2 is ongetwijfeld de mogelijkheid om in co-op met twee spelers alle mi ies en activiteiten te doen, of veel beter, gewoon zitten stunten en vermaken in Stilwater. Verder is de humor weer beter dan ooit, niet alleen van de cutscenes, maar ook in bijvoorbeeld het creëren van je eigen personage.

Verder zijn er weer genoeg vermakelijke wapens en het scala aan voertuigen flink uitgebreid. Zelfs vliegtuigen en boten zijn eindelijk aanwezig. In ieder geval, als je alles wilt weten over Saints Row 2 verwijs ik je door naar mijn review. Het is echter niet de beste van 2008 geworden, want die gaat naar…

Ja, hoe voorspelbaar weer. Hoeveel lijstjes je ook voorbij hebt zien komen, vrijwel overal staat deze op één. Van te voren werd gevreesd voor een kloon van Oblivion, en in principe zijn de overeenkomsten ook zeer groot. Maar toch is Fallout anders, indrukwekkender. Maar waar het zich vooral in onderscheidt, is het combat systeem. En dan doel ik vooral op V.A.T.S. Want wat een enorm briljante uitvinding is dat!

V.A.T.S. staat voor Vault-Tec A isted Targeting System. En wat het doet is simpel. Het zet de tijd stil en scant als het ware de tegenstander waar je op gericht stond. Vervolgens verdeelt het systeem de tegenstander in stukken. Een mens wordt simpel verdeeld over twee armen, twee benen, de romp en het hoofd. Simpel, zo lijkt het. Maar in Fallout draait allesbehalve om mensen. Neem nu bijvoorbeeld een vrij vertaalde vuurmier. Verdeeld over de romp, vier poten het hoofd en zijn antenne. Die antenne is dan vooral waar het om draait. Je kunt proberen zijn hoofd te raken en het beest te vermoorden. Maar het is veel effectiever om zijn antennes kapot te schieten, waardoor de vuurmier zijn tegenstanders niet meer kan herkennen, maar leven blijft hij. Nu hij die vaardigheid niet meer heeft, is het gewoon zaak uit de buurt van die mier te blijven, want het valt alles aan wat beweegt. Inclusief zijn eigen soortgenoten. Zeer handig, en het levert nog eens leuke gameplay op.

En zo zijn er nog genoeg mogelijkheden. Sommige beesten hebben een zogenaamd Combat Detector, die kapot geschoten kan worden. Of van een creatuur zijn wapen kapot, of uit zijn handen schieten. Het ding zelf leeft dan nog, maar heeft weinig waarmee hij je zou kunnen aanvallen. Nog leuker is om gewoon zijn hele arm te laten verbrijzelen, waardoor hij met één arm rondloopt.

Maar genoeg over het V.A.T.S. systeem. Want dat is lang niet het enige wat goed uitgewerkt is, hij staat niet voor niets op nummer één. Het ontwikkelen van je personage is namelijk ook zeer leuk en uitgebreid. Het werkt logisch, als je steeds meer quests oplost en creaturen neerhaalt, krijg je ervaringspunten. Bij een bepaald punt krijg je de melding dat je een level gestegen bent. Vervolgens krijg je een aantal punten die je kan besteden in ongeveer vijftien vaardigheden. Maar dan komt het nieuwe: Fallout maakt gebruik van perks. Deze perks verschillen heel veel qua functie. De ene maakt je wapens accuraat, de andere zorgt ervoor dat per level een extra ervaringspunt mag gebruiken. Verder is het mogelijk één perk meerder keren te gebruiken. Bijvoorbeeld een perk waarbij dieren in de omgeving je niet meer aanvallen. Bij het tweede niveau van deze perk helpen deze dieren je zelfs mee. Zeer nuttig dus.

En, een zeer groot voordeel van Fallout ten opzichte van Oblivion; je tegenstanders levelen niet met je mee. Nadeel is dat het begin nogal stroef verloopt en het moeilijk is ervaringspunten te halen. Ook het gebrek aan munitie draagt daar aan bij. Het voordeel is echter dat je in de beginfase een grot binnenstapt, die bewaakt word door beesten die je nog lang niet aankan. Je begint je dan af te vragen wat die beesten nou eigenlijk bewaken, en die vraag speelt door je hoofd totdat je eindelijk zo veel ervaring heb dat je die beesten wel aankan. En dan er achterkomen dat het een waardevol item of een goed wapen bewaakt geeft voldoening.

En in principe geeft de hele game voldoening. Het is één grote ervaring met ene hoge verslavingsfactor. Om deze redenen is Fallout 3 de beste game van 2008.