Een spel dat al langs geweest is in mijn rijtje games die ik" triple star, plus plus" noemde. Het is ook een game waarbij ik maandenlang elke vrijdag op gamer.nl postte dat ik het jammer vond dat hij nog niet uit was. Een spel dat zijn oorsprong vind op de Super Nintendo en daarna helaas teniet is gedaan door een hele hoop middelmatige sequels. Na een uur of 60 heb ik het spel dan eindelijk uitgespeeld, het spel pakte mij bij het begin al en heeft mij tot het einde niet los kunnen laten. Ik heb soms met een glimlach gezeten maar ik heb er ook woedend achter gezeten. Secret of Mana heeft wat vragen beantwoord die ik nu zal toelichten.

Het is een uitspraak die menig gamer graag maakt omdat hij dan over komt als iemand met inhoud. En ondanks dat ik mijzelf soms wel een beetje als graphix whore zie ben ik door spellen als Secret of Mana & Starwing erachter gekomen dat dat gelukkig erg meevalt. Als ik zo'n spel speel, dan ben ik meteen weer in to the game, de controls pakken mij en de uitdagingen zorgen ervoor dat ik alles geef wat ik heb. Meerdere vrienden zijn langs geweest met de de opmerking" haha omg ik zie de pixels" om even later uren mee te doen in de co-op. Gelukkig dan maar dat de uitspraak klopt en dat er als je goed nadenkt meerdere games zijn die hieraan voldoen. Ik denk aan games als: Tetris, Super Mario Bros, Pong, Sonic the Hedgehog, Age of Empires 2, Diablo 2 en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ondanks het voorafgaande vind ik de grafische pracht uiteraard nog steeds erg belangrijk. Het oog wilt ook wat en er zijn spellen waarbij het erg belangrijk is dat het grafisch gezien goed klopt. Denk aan games zoals Call of Duty 4 Modern Warfare & Gears of War.

Waar er verschillende genres zijn kan ik het nooit laten om te vermelden dat het RPG genre wat heeft. Ondanks dat ik voornamelijk shooters speel zijn het de rpgs die mij echt emotioneel betrekken. Bij een shooter komt het vaak niet verder dan "kut dit, kut dat, ah lekker headshot!". Maar een rpg zorgt ervoor dat je mee leeft met de characters en ondanks gedateerde grafische pracht echt in de andere wereld kan zijn. Ik heb dit nu meegemaakt met games als: Secret of Mana, Final Fantasy X, GoldenSun en het niet te versmaden Eternal Sonata. Een rpg is dan mi chien als een goed boek, het is lastig om erin te komen ( als je überhaupt al geen grote fan bent van lezen) maar als je eenmaal bezig bent. Dan wil je het ook van het begin tot het einde uitspelen. En dat in tegenstelling tot veel shooters of platform games waarbij je makkelijker geneigd bent om op de helft maar de stoppen met de gedachte dat je toch al veel kills hebt gemaakt of veel lastige obstakels hebt overwonnen. In de toekomst komen er hopenlijk nog een aantal goede rpgs. Zo snel denk ik aan White Knight en Final Fantasy XIII. Van de laatste is het uiteraard jammer dat de PS3 versie pasrond 2010 in Europa komt. Wat zal Square Enix ons nog brengen in de toekomst?