Halo, you either love it or hate it. Er is naar mijn weten geen één game waarover de meningen nog meer verdeeld zijn dan over de aankomende systemseller van Bungie. Veel gehoorde kritiek als repetitieve gameplay, saaie omgevingen en een 13 in één dozijn shooter sieren regelmatig de reactiepagina's van gamer.nl. Aan de andere kant nemen de fans het op door te beargumenteren dat de "saaie omgevingen" onderdeel zijn van de grafische stijl en dat de multiplayer superieur is en tevens het verkooppunt is van de hele game. Over dat laatste aspect van de game zou ik graag even mijn zeggie willen doen.

Voordat ik echter dieper in wil gaan op de mp van halo 3 wil ik eerst even terug gaan naar het eerste deeltje. Wat veel mensen namelijk niet weten is dat deze modus wellicht wel beschouwd kan worden als de beste MP in een consolegame ooit. Oké toegegeven, het was een heel gedoe om een leuk potje halo te spelen maar de mensen die de moeite hebben genomen om of een LAN game te organiseren of Xbox connect te instaleren weten waar ik het over heb. Er waren een paar elementen die de game zo leuk en vooral tijdloos maakte. Een kleine opsomming:

1. Halo had echt wat weg van een arcadeshooter maar was niet simplistisch. De besturing was voor het eerst op een console gemakkelijk aan te leren en de actie was rechttoe rechtaan. De levelbouw en het feit dat je maar twee wapens mocht dragen maakte de game echter ook strategisch. De granaten en de mêlee attack verhoogde met name de tactiek in de game.

2. De voertuigen gaven een compleet nieuw strategisch en tactisch element aan de game. Hierdoor waren complexere aanvallen mogelijk die paradoxaal genoeg door de simpliciteit van halo eigenlijk helemaal niet zo moeilijk uit te voeren waren.

3. Iedereen was bij spawn niet kansloos zoals in veel games. Het pistool dat je in je handen gestouwd kreeg was, als in de juiste handen, het krachtigste wapen in het spel. Of je nu een tank of een sniper tegen je had, met het handpistool had je altijd een kans.

4. De wapens waren uitgebalanceerd op een manier zoals je dat slechts in weinig games ziet. Elk wapen had zijn perfecte terrein en situatie maar geen wapen was in een bepaalde situatie superieur . Met elk wapen kon je jezelf afweren dus wederom stond je altijd een kans.

5. Tel al het vorige bij elkaar op en je komt op het laatste en wellicht belangrijkste element in de game. Er zat namelijk skill in H1. Iemand die de game werkelijk van binnen en buiten kon was ook meester van veld.

En toen kwam Halo 2 en er was één ding waar halo 2 in uit blonk en dat was het negeren van alle dingen die zijn broer succesvol maakte. De wapenset werd ongebalanceerd door zinloze variaties toe te voegen. De voertuigen werden overpowered door alle zwakke plekken die ze in h1 hadden in h2 weg te werken. Je spawnde met een kansloos wapen zodat halo 2 eigenlijk een game werd van "rushen naar de powerweapons". Ook werden de levels onder handen genomen want die moesten iets complexer. Kortom halo 2 was alles wat halo 1 niet was namelijk zuigend tot in het bot. Waren er dan goede dingen aan h2? Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat je online kon en dat de opties hiervoor groots waren maar dan geef ik bungie teveel krediet. Ook het online systeem en dan met name het "matchmaking" met gemiddelde jointijden van 5 minuten was een regelrechte ramp.

En dan komen we aan bij laatste telg van de familie die momenteel nog wat finetunen ondergaat alvorens gelaunched te worden. Back 2 the roots was de belofte van bungie. Laten we even de feiten langs gaan:

Zitten er nog steeds powerweapons in de game? Ja.

Beginnen we nog steeds met een lame ass spawnweapon? Nee.

Zijn de maps nog steeds zo complex van opbouw? Nee.

Zijn de voertuigen nog steeds overpowered? Nee.

Werkt het online systeem nog steeds slecht? Ja.

En dan de laatste vraag. Zit er weer skill in de game? De bèta deed het wel zo vermoeden alhoewel die slechts een fractie van de game liet zien. Het is dus afwachten totdat h3 gelanceerd wordt om daar een finaal antwoord op te kunnen geven. Tot nu toe kijk ik in ieder geval met een kritische blik naar de gedoodverfde systemseller van bungie. Immers, te hoge verwachtingen, zo leert halo 2 betekend alleen maar grotere teleurstelling.

Btw: let niet op mijn Nederlands, dat is namelijk niet bepaald mijn sterkste kant.