Vr Vrijdag: Vr scepsis | Gamer.nl

Vr Vrijdag: Vr scepsis | Gamer.nl

In deze tweewekelijkse rubriek gaan we dieper in op virtual reality, de beste games, de controverses en vooral waarom het je zou moeten interesseren. In deze aflevering: waarom lachen nog zoveel mensen om vr?

Virtual reality staat op het punt van doorbreken in 1995. Tijdschriften staan vol met artikelen over een nieuwe technologie die gamen totaal gaat veranderen. Televisieprogramma’s besteden regelmatig aandacht aan deze apparaten en in sommige arcadehallen staan al grote kasten waar je het zelf kunt uitproberen. Ook voor de thuismarkt is het een en ander op komst, waaronder voor spelcomputers. Maar dan wordt het stil. Want na alle hype en opwinding blijkt dat vr zoals dat eind jaren ’90 bestaat, gewoon niet goed werkt. Schermen zijn van lage resolutie, de computers zijn niet krachtig genoeg, de headsets zijn te zwaar en de ‘field of view’ is dat van een postzegel. Er is niets aan deze systemen dat echt overtuigt. Vr verdwijnt uit het collectieve bewustzijn. Het is een ‘gimmick’ waar niemand wat aan heeft.

Het is intere ant om te zien hoe een nieuwe technologie een moment in de zon staat om vervolgens totaal uit het collectieve bewustzijn te verdwijnen. Sommigen van onze lezers herkennen dit waarschijnlijk wel. Hetzelfde overkwam een ander nieuw medium, aan de overkant van de oceaan. In de Verenigde Staten waren spelcomputers aan het eind van 1983 op sterven na dood. Wanbeleid bij marktleider Atari en een markt die overspoeld werd door te veel verschillende (niet onderling compatible) systemen en héél veel vreselijk slechte games, zorgden er voor dat spelcomputers niet meer populair waren. Het was een ‘gimmick’ waar niemand wat aan had.

Atari VCS2600

Pc power

Europa had overigens geen last van deze ineenstorting. Hoewel spelcomputers als de Atari VCS2600, de Colecovision en Intellivision het hier best goed deden, waren Europeanen meer geïntere eerd in ‘thuiscomputers’ zoals de Commodore 64 en de ZX Spectrum. En aangezien die markt redelijk naadloos overging in de pc zoals we die vandaag de dag kennen, verdwenen games hier nooit echt naar de marge zoals in Amerika wel het geval was. De meeste lezers weten ook dat de Amerikaanse spelcomputermarkt een doorstart maakte toen Nintendo zijn Entertainment System uitbracht. Consolegames bleken geen gimmick. Alles wat nodig was, was goede hardware en goede games om mensen weer helemaal verliefd te laten worden op het medium.

Vandaag de dag is er niemand meer die twijfelt aan het bestaansrecht van spelcomputers. Maar met vr is dat anders. Het lijkt wel of daar nog steeds een grote zere plek zit in het collectieve bewustzijn, want bij de herintroductie van vr met de Oculus Rift en Vive zijn er op elk forum en in elke comments-sectie nog talloze reacties te vinden die denken dat het maar niks is, niks wordt en niemand het wil. Waarom is dat gevoel zo sterk? Waarom is het anti-vr gevoel zo alomtegenwoordig? Er zijn meerdere redenen aan te wijzen.

ZX Spectrum

Zelfbescherming

Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me. Dat Engelse gezegde kan ten dele deze aversie verklaren. Want het publiek werd tijdens die eerste vr-hype eigenlijk gewoon voorgelogen.

De vr-hype uit de jaren ’90 was namelijk alomtegenwoordig en volledig overtrokken. De techniek was er gewoon nog niet klaar voor. Het was pertinent onmogelijk om de door media geschapen verwachtingen waar te maken. Computers waren in die tijd al nauwelijks in staat om ‘gewone’ games met 3D-beelden te creëren, laat staan stereoscopisch met bewegingstracking. En als je jarenlang te horen krijgt dat het allemaal binnenkort wél kan, dan is het logisch dat je op een gegeven moment denkt ‘ja ja, het zal wel’.

Het intere ante is dat heel veel andere technologieën op dezelfde aversie konden rekenen. Computers, consoles, mobiele telefoons, smartphones, internet… allemaal maakten ze een moment van weerstand door waarbij ‘het publiek’ het maar niks vond. Tot het moment kwam dat de hardware wél kon wat werd beloofd en (belangrijker nog) we er dingen mee konden doen die leuk en nuttig waren.

Cardboard

Kuddegedrag

Niets is zo hardnekkig als een ‘internetmening’. Het lijkt een wet dat als er maar voldoende mensen een bepaalde mening herhalen, dit al snel wordt aangenomen als ‘waar’. En omdat mensen nu eenmaal graag het gevoel hebben dat ze gelijk hebben, versterkt dit zich. Door de gangbare mening te herhalen krijg je ondersteuning van anderen die hetzelfde denken. Ga je tegen de stroom in, dan krijg je een heleboel negativiteit over je heen. Helaas is ‘gangbare mening’ niet hetzelfde als feitelijk juist.

Wat dat betreft had de 19e eeuwse schrijver Mark Twain het al bij het juiste eind: “Op het moment dat mijn mening overeenkomt met de mening van de meerderheid, is het tijd om mijn mening te herzien.” Met andere woorden: op het moment dat ‘iedereen iets vindt’, is het slim om eens stil te staan en zelf na te denken of het inderdaad klopt.

Onwetendheid

Om nu maar eens een Nederlands gezegde aan te halen: onbekend maakt onbemind. Vr is een technologie die héél moeilijk is uit te leggen. Je moet het ervaren om te begrijpen wat het is. Daarbij komt dat niet alle vr gelijkwaardig is. Er is een grote groep mensen wiens enige ervaring met vr bestaat uit het opzetten van een Cardboard. En dat is zoiets als een oordeel hebben over de PlayStation 4 als je alleen Pong hebt gespeeld op een oude zwartwit televisie.

Aangezien goede virtual reality nog heel nieuw is en zelfs na alle recente prijsdalingen nog heel duur blijft, is het aantal mensen dat werkelijk weet wat vr is, heel klein. Zo klein dat mensen met positieve geluiden wegvallen in de online kakofonie van negativiteit over het medium.

Is er dan helemaal geen reden om sceptisch te zijn over vr? Nou, dat hangt er van af waarover je precies sceptisch bent. Want dat het medium bestaat en de komende jaren niet meer verdwijnt, staat vast. Oculus en HTC hebben zojuist hun nieuwe stand-alone systemen aangekondigd die volgend jaar verschijnen. Microsoft heeft diverse hardwarefabrikanten overtuigd van het nut van vr. Sony lijkt vooralsnog tevreden over hoe de PSVR presteert. En de verkoop van vr-software op pc laat een stijgende lijn zien. Nee, er is geen reden om aan te nemen dat de bodem er over een halfjaar onderuit valt. Het balletje rolt inmiddels. En hoewel het langzamer gaat dan de die-hard fans zouden willen, is er zeker sprake van een versnelling.

Oculus

Waar je op dit moment wel kritisch over kunt zijn, is of vr op dit moment voor jou persoonlijk het geld waard is. Het is namelijk nog steeds een forse aanschaf. De reden om nu in vr te investeren hangt dus af van de vraag of je er dingen mee kunt doen die jij leuk vindt. Dat is iets wat iedereen natuurlijk alleen maar zelf kan bepalen. Je koopt immers ook alleen een spelcomputer als je er de spellen op kunt spelen die jij leuk vindt. En in het geval van vr kom je daar eigenlijk alleen maar achter door het eens te proberen.

Wat echter op dit moment niet meer vol te houden is, is dat vr een gimmick is die snel weer verdwijnt. De jaren ’90 zijn hierbij geen goed argument, net zoals je de huidige mobieltjes niet beoordeelt op de ‘draagbare’ telefoons uit hetzelfde decennium. En hoewel de technologie nog zeker niet ‘af’ is, is hij volwa en genoeg voor heel robuuste ervaringen thuis.

Wat dat betreft is het mi chien goed om de huidige staat van vr te vergelijken met de thuiscomputers uit de jaren ’80: het is de eerste golf hardware die echt bruikbaar is voor allerlei toepa ingen, maar je weet zeker dat de hardware over dertig jaar veel beter, veelzijdiger en krachtiger is dan die van vandaag. Maar we leven nu. En net zoals mensen in de jaren ’80 niet dertig jaar wachtten met het kopen van een Commodore 64, is het wellicht ook zonde om deze historische eerste generatie virtual reality helemaal over te slaan. Al helemaal als je dat alleen doet omdat iemand op Reddit beweert dat vr een gimmick is.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou