Deze week kwamen dan eindelijk de eerste hands-on verslagen en filmpjes naar buiten over het meest geheimzinnige project in tech: de Magic Leap. Magic Leap is een ar-headset dat al vele jaren omsingeld wordt door grote beloften en inmiddels miljarden aan investeringen heeft ontvangen. Nu eindelijk het gordijn wordt opengetrokken, kunnen we zien wat nu die alles veranderende technologie is. In één woord: teleurstellend.
Een stukje geschiedenis. In 2010 richt ene Rony Abovitz een klein bedrijf op met een grote visie. Een visie die hij geheimhoudt voor het grote publiek, maar waar hij wel investeerders voor vindt. Langzaam druppelen de geruchten naar buiten. Het bedrijf zou werken aan een revolutionaire technologie die augmented reality gebruikt. In 2014 heeft het bedrijf al 540 miljoen dollar opgehaald bij bedrijven als Google en Qualcomm. Zelfs de beroemde cyberpunkauteur Neal Stephenson (Snow Crash, zie de Vr Vrijdag over fictie) gaat bij het bedrijf werken, wat suggereert dat er toch wel wat futuristisch gaande is en dat er een visie achter zit die verder gaat dan zomaar een nieuwe tablet of smartphone. Hier gebeurt iets nieuws.
En dan komen de eerste filmpjes naar buiten. Vooral een demo waarin een grote groep kinderen op de tribune van een gymzaal zit en kijkt naar een walvis die uit de houten vloer lijkt op te duiken, gaat viral. Wat minder bekend, maar voor geïntere eerden in tech minstens zo boeiend, is een demo van een kleine zwevende robot die onder een tafel zit. Het bijzondere is dat de echte tafelpoot het virtuele figuur realistisch afdekt, wat suggereert dat de hardware de omgeving in real time scant en incorporeert in de virtuele wereld. Het is dus machtig indrukwekkend. Als het waar is.
Schamper
Een paar jaar later is er nog geen spoor van de hardware, al claimt de oprichter dat ook dit allemaal heel indrukwekkend wordt. Hij schampert zelfs in het openbaar over de net onthulde vr-headsets van Oculus en Vive. Magic Leap, zo zegt hij, werkt niet aan een headset, maar iets dat gewoon dagelijks door gebruikers wordt gedragen en hun wereld zal veranderen.
Alle grootspraak geeft het idee dat die andere grote speler op ar-gebied, Microsoft met zijn Hololens, eigenlijk al achterhaald is. Hololens is een grote headset die wel wat doet denken aan een lasbril. Het blikveld van de ar-illusie is heel klein, waardoor je nooit het idee hebt dat de 3D-figuren echt in de fysieke ruimte zijn. Nee, Magic Leap gaat dat allemaal beter doen.
De beloften, de filmpjes en blijkbaar een ijzersterk verkooppraatje vullen de bankrekening van Magic Leap met nog meer investeringen. In plaats van miljoenen, gaat het nu over miljarden, in 2017 zelfs al zeven miljard dollar. Het lijkt een sneeuwbal. Iedereen in Silicon Valley wil een graantje meepikken van dit blijkbaar revolutionaire bedrijf. Er wordt gefluisterd dat Magic Leap de nieuwe Apple is. Dat dit een product wordt dat de wereld mi chien nog wel ingrijpender zal veranderen dan de smartphone.
Er verschijnen vermeende lekken, over hoe het apparaat niet alleen een bril is, maar ook een kastje dat je aan je riem of in je broekzak draagt. Hierin zou de proce or en de batterij zitten. Er is sprake van ‘light field technologie’, een techniek die veel meer beeldinformatie bevat dan een gewoon scherm. Een normale camera registreert eigenlijk alleen de intensiteit van het licht dat het via de lens opvangt. Een licht-veld-camera legt ook de richting vast van waaruit de lichtstraal komt. Een light field display kan die informatie vervolgens tonen, waardoor het beeld heel levensecht en driedimensionaal is.
Rotsmannetje
Dan, in juli 2018, komt Magic Leap naar buiten met de eerste ‘developer demo’. Deze demonstratie toont een transparant rotsmonstertje die op een bank zit en met stenen naar de Magic Leap-gebruiker gooit. De demonstratie is op zijn zachtst gezegd weinig indrukwekkend. Ondanks eerdere beloften, ziet het virtuele beeld er niet overtuigend uit. Het is transparant, trillerig en het geheel is van een veel lagere kwaliteit dan de doorsnee ar-kit demo op een recente iPhone.
De laatste strohalm - dat dit waarschijnlijk beter is als je echt de headset draagt - blijkt helaas ook te knakken met de onthulling van het apparaat zelf. Magic Leap blijkt een nogal lomp uitziende vliegeniersbril. Hiermee vergeleken is Google Gla (een ander product waar Magic Leap nogal neerbuigend over deed) een waar stijlicoon.
De teleurstelling gonst over het internet. Hoewel nog een paar gelovigen vasthouden aan het argument dat ‘rotsmannetje’ toch echt alleen een ontwikkelaarsdemo is en niet bedoeld voor ‘het grote publiek’, zakt de hype na al die jaren wachten flink in. Dit tot frustratie van oprichter Rony Abovitz, die op twitter zegt dat de beelden op een gewoon scherm niet tot hun recht komen. “Je kunt op de radio ook niet laten zien wat televisie is!”
Het wachten is dus op de eerste echte hands-on ervaringen van journalisten. En die kwamen deze week naar buiten met de boodschap dat Magic Leap… niet echt magisch is. Hoewel verslaggevers melden dat de Magic Leap comfortabel zit, blijkt de headset net zoals de Hololens een zeer beperkt blikveld te hebben. Je kunt, net als met een gewone bril, de hele omgeving in de echte wereld wel zien, maar alleen een vierkant in het midden toont de 3D-illusie. Een blikveld van slechts 50 graden, wat minder dan de helft is dan van een Rift of Vive. De developerseditie die vandaag met al deze beperkingen op de markt komt, kost 2395 dollar. Dat is in elk geval wel 700 dollar minder dan de Hololens.
Sterrenburger
Er dringen zich een aantal parallellen op met die andere grote hype van de afgelopen jaren: Star Citizen. Net als Magic Leap zijn de beloften groot en stroomt het geld binnen. Maar in plaats van investeerders komen de miljoenen bij Star Citizen van gewone gebruikers. En net als Magic Leap draait de Star Citizen-machine op dromen. Er wordt een ideaal toekomstproduct beloofd dat maar geen werkelijkheid wil worden. De core busine van beiden lijkt nu vooral te bestaan uit het binnenhalen van investeringen, zonder daar een goed product tegenover te zetten. Star Citizen zit al lang niet meer in de gamesontwikkelingbusine . Het zit in de crowdfundingbusine .
En net zoals bij Star Citizen keer op keer van critici wordt gevraagd om hun eigen ogen niet te geloven, probeert Magic Leap de eerste indrukken te bagatelliseren. Het “Nee, het komt niet tot zijn recht op een scherm” van Magic Leap is bij Star Citizen “Nee, het is nu nog niet wat ze beloofden, het is toch nog maar een alfa”. Een alfa in 2018 voor een game die oorspronkelijk in 2014 al uit zou komen.
Waar Star Citizen echter hooguit een flinke groep gamers teleurstelt, zijn de risico’s van Magic Leap’s hype en tegenvallende technologie groter. Augmented reality heeft namelijk gigantische potentie als computerplatform. Dat is niet iets dat Magic Leap verzonnen heeft. Het is een technologie die werkelijk de wereld kan veranderen.
We weten echter maar al te goed wat er met een potentieel goed idee kan gebeuren als een grote flop het besmet. We hoeven maar te kijken naar de rampzalige eerste introductie van virtual reality in de jaren ’90. Vr zou het helemaal worden, maar omdat de technologie er niet klaar voor was, keerde het publiek het de rug toe. Twintig jaar later zijn er nog steeds mensen die beweren dat ‘vr een gimmick is’, omdat het al eens eerder is geflopt.
Nu is het natuurlijk mogelijk dat Magic Leap nog een heleboel geheimen in zijn kelder heeft, en dat de volgende generatie van de headset vele malen beter is dan ze nu laten zien. Het stemt echter weinig optimistisch als na acht jaar research en zeven miljard aan investeringen, dít het beste is wat ze aan de wereld kunnen laten zien.
Meer Vr Vrijdag: