Verschillende ontwikkelaars waren aanwezig op Oculus Connect om hun game aan te prijzen, samen met een aantal demo’s om de kracht van de net onthulde Oculus Quest te laten zien. Uit alle games die aanwezig waren hebben wij er vijf uitgekozen die de diepste indruk maakten.
Echo Combat
Echo Arena is dankzij zijn innovatieve manier van voortbewegen en de warme community een van de meest populaire Rift-games van 2017 geworden. Dat het zweven van Echo Arena zich prima leent voor meer dan alleen frisbee in de ruimte, beseffen ze bij ontwikkelaar Ready at Dawn maar al te goed. Zij hebben deze elegante manier van voortbewegen namelijk ook verwerkt in Echo Combat, een game die in plaats van vreedzaam discuswerpen draait om het behendig gooien van flitsgranaten.
We weten dankzij een open bèta eerder dit jaar al van het bestaan van Echo Combat af, maar die bèta was beperkt tot een ‘payload’-modus. In die modus moet een team van maximaal vier spelers de zwevende kar naar het einde van een vast traject duwen, terwijl het andere team dit uiteraard tracht te voorkomen. Op Oculus Connect liet Ready at Dawn echter een nieuwe modus zien, de zogenaamde ‘king of the hill’-modus. Net zoals dit bij vele andere games gaat, moeten beide teams een gebied zien te veroveren en dit vasthouden totdat de timer afloopt.
De voortbeweging van Echo Arena maakt het echter dat Echo Combat ver boven andere vr-shooters uitstijgt. De drie verschillende wapens waaruit men kan kiezen – een shotgun, aanvalsgeweer of scherpschuttersgeweer – belonen allemaal een andere speelstijl en manier van bewegen. Deze diversiteit in mogelijke speelstijlen wordt alleen maar verder bevorderd door het feit dat je ook kunt kiezen uit drie verschillende granaten en gadgets, waaronder een flitsgranaat en uitklapbaar schild.
Tijdens de paar rondes die we konden spelen op Oculus Connect, voelde geen enkele ronde dan ook hetzelfde aan. Omdat iedereen zijn of haar uitrusting kan aanpa en tu en de potjes door, of nieuw geleerde trucjes toepast, moet je continu op je hoede zijn voor tegenstanders die bijvoorbeeld een granaat van een muur afketsen, een landmijn op je rug plakken of aan het plafond hangen met een scherpschuttersgeweer. Net zoals Echo Arena lijkt Echo Combat een spel met weinig diepgang, maar bij een team dat goed kan samenwerken ontstaat een bijna oneindige hoeveelheid tactische mogelijkheden om het doel aan te vliegen. Echo Arena en Echo Combat worden samengebracht in een game die de naam Echo VR draagt.
Echo Arena blijft gratis, maar Echo Combat wordt betaalde dlc die tien euro gaat kosten. Beide games kunnen echter wel gespeeld worden vanuit dezelfde lobby, wat gezien de hilariteit die regelmatig in deze lobby plaatsvindt bij Echo Arena alleen maar goed nieuws is. Echo Combat is vanaf 15 november beschikbaar, vanaf woensdag tot met zaterdag (26 t/m 29 september) is de nieuwe gamemodus ook te spelen in de vorm van een open bèta.
Stormland
Als een van de weinige games uit dit lijstje heeft Stormland een trailer gekregen op E3, die bovendien vol enthousiasme werd onthaald. Er is namelijk geen openwereldgame met de allure van bijvoorbeeld Spider-Man of Far Cry die specifiek is ontworpen voor virtual reality. Dat Insomniac Games nu aan een openwereldgame werkt die exclusief voor de Oculus Rift uitkomt, is dan ook een goede reden om enthousiast te worden. Gezien de ervaring die Insomniac heeft met Sunset Overdrive en het eerdergenoemde Spider-Man, verwachten veel Rift-fans dat Stormland een minstens zo intere ante game gaat worden met vele uren aan content.
De korte demose ie die we kregen was in ieder geval genoeg om te overtuigen van Insomniacs vermogen om een boeiende vr-ervaring te bouwen. Aan de kern van deze game staat namelijk een beweging ysteem dat je toestaat om bijna elke vierkante centimeter van de kaart aan te doen. Om bij een punt te komen kun je namelijk kiezen uit vliegen, zweven, rennen, hurken, kruipen en klimmen.
Het gevecht ysteem is minstens even vrij in de keuzes die je kan maken: je kan een charge pogen met een wapen in beide handen, dekking nemen achter je schild, wapens van je vijanden afpakken, granaten gooien achter de veiligheid van een muurtje, een scherpschietersgeweer stelen en die gebruiken, enzovoorts. Dat het vechten veelzijdig is betekent overigens niet dat het onvermijdelijk is. Bij sommige mi ies kan je bijvoorbeeld voorraden stelen uit een vijandelijke kamp door de vijanden te ontwijken en ongezien het kamp te infiltreren. Ook de keuze om daarna alsnog iedereen op te blazen is aan jou.
Als dat soort keuzes te veel verantwoordelijkheid zijn om in je eentje te nemen, dan heeft Stormland gelukkig een oplo ing, want de game heeft ‘asynchrone’ co-op ondersteuning. Hoewel Insomniac nog niet precies heeft uitgelegd wat dit inhoud, gaat het waarschijnlijk om een systeem waarbij vrienden zich bij jouw se ie kunnen voegen en weer vertrekken zonder dat je hiervoor terug moet naar het hoofdmenu of een aparte se ie moet laden. De releasedate van Stormland staat nog altijd gepland op 2019, vermoedelijk in de tweede helft van het jaar.
Final A ault
In eerste instantie lijkt Final A ault op een simpele real time strategygame, met als enige onderscheidende kwaliteit dat het in virtual reality te spelen is. Als speler hoef je namelijk totaal geen aandacht te besteden aan het bouwen van een basis of het verzamelen van grondstoffen. Het enige wat je bezighoudt is het uitgeven van het geld dat continu binnenstroomt aan een alsmaar groeiend leger. Deze eenheden kun je, in het geval van de demo, plaatsen in een van twee routes op de kaart die ze vervolgens volautomatisch volgen.
Wat Final A ault onderscheidt van het rts-genre waar het aanvankelijk op lijkt, is het tempo en de manier van bewegen. Deze twee zaken zijn onverwachts aan elkaar verbonden, het tempo zou namelijk onmogelijk bij te houden zijn als je het slagveld slechts kon bekijken vanaf een vast bovenaanzicht. De manier van voortbewegen die ontwikkelaar Phaser Lock heeft gekozen is de perfecte oplo ing voor dit probleem. Om het cameraperspectief te veranderen kun je de lucht als het ware vastgrijpen en de positie van de camera veranderen door jezelf naar het vastgegrepen punt te trekken of af te duwen, vergelijkbaar met het systeem uit Gorn.
Door dit systeem kun je je aandacht razendsnel wi elen van de ene brandhaard naar de andere, om zo je eenheden specifieke instructies te geven. Tanks en jeeps kunnen om gebouwen heen rijden, infanterie kan dekking zoeken en jachtvliegtuigen kunnen een grondaanval uitvoeren – allemaal handelingen die ze alleen doen als je ze specifiek opdraagt om deze te doen. Omdat het beweging ysteem zo snel en vloeiend is, kan je bijna al je eenheden continu van instructies voorzien. Hierdoor ben je, zeker tegen een goede vijand, het hele potje bezig om je eenheden op de beste plaats te zetten en ze te micromanagen. De PvP-modus die speelbaar was op Oculus Connect is volgens de ontwikkelaars het belangrijkste onderdeel van de game, maar er komt ook een singleplayercampagne die in ieder geval tien uur in beslag gaat nemen. Final A ault komt dit jaar nog uit voor PlayStation VR, Oculus Rift en HTC Vive.
Vox Machinae
Al sinds Steel Batallion droomt men van het besturen van een mech door middel van een uitgebreid paneel met sticks, knoppen en schuifjes. Vox Machinae is de virtuele gewaarwording van deze droom, want in deze game mag je een gigantische robot besturen in een team met zeven andere piloten, die uiteraard allemaal ook hun eigen mech besturen.
In de cockpit van deze mech heb je absoluut geen gebrek aan knoppen, hendels en schermen. Ongeveer de helft van alle controls vallen op de rekening van de touch-controllers, de rest zijn fysieke handelingen die je moet uitvoeren door hendels in de cockpit van je mech. Zelfs het bewegen van de mech gaat via een tweetal hendels in de cockpit: één reguleert draaiing en de ander beweging naar voren en naar achter.
Dit voelt nogal onhandig en bovendien vermoeiend aan, omdat je hierdoor langdurig je armen omhoog moet houden om je mech de juiste kant op te sturen. Een optie om deze beweging toe te wijzen aan de thumbsticks van de touch-controllers zou een zeer welkome toevoeging zijn om langere se ies wat comfortabeler te maken.
De combat in Vox Machinae maakt gelukkig heel wat goed. Je kunt kiezen uit een vijftal mechs die ieder een andere selectie wapens hebben, bewegen met verschillende snelheden en uiteraard andere hoeveelheden pantser hebben. Zware robots met eveneens zware bepantsering zullen uiteraard minder snel voortbewegen dan een lichte robot die minder gewicht in beweging hoeft te brengen. De diversiteit in wapens, die variërt van railguns tot granaatwerpers, zorgt dat je alle ruimte hebt om te experimenteren met verschillende loadouts.
Vox Machinae is sinds deze week beschikbaar voor Oculus Rift en kost 25 euro.
Defector
Net zoals Final A ault lijkt Defector eerst op een simpele incarnatie van een bekend concept, in dit geval van een actiespel dat alles op alles zet om je geen enkele seconde rust te geven. Die illusie wordt na het eerste level gelijk al verbroken, want waar je eerst door een vrachtvliegtuig aan het racen bent om een VIP te ontvoeren, ben je in het volgende level in India een puzzel aan het oplo en. De demo die speelbaar was op Connect bestond uit vier levels, waarvan twee bijna alleen actie waren en de andere twee duidelijk meer gericht waren op het oplo en van de puzzels.
Welke focus het level ook heeft, er loopt wel een coherent doch generiek verhaal door Defector heen. Je speelt namelijk een spion die een kwaadaardige organisatie probeert te stoppen. Hoe je dit precies doet is aan jou, want je kan tijdens de levels keuzes maken over hoe je het doel wil bereiken. In het vliegtuig kun je bijvoorbeeld kiezen om een parachute aan je slachtoffer vast te maken en hem het vliegtuig uit te werpen, of zelf die parachute te gebruiken om te ontsnappen. Het level krijgt hierdoor in ieder geval twee eindes, waardoor je Defector meerdere keren kan spelen om de andere eindes van alle levels te zien.
Wel jammer is dat Defector blijft plakken bij deze grote keuzes - als we op de levels uit de demo af kunnen gaan. Er zijn namelijk geen kleinere keuzes die je kan maken die invloed hebben op hoe de rest van het level of de hele campaign verloopt. Tijdens gevechten kun je bijvoorbeeld niet kiezen tu en een dodelijke en niet-dodelijke optie, zoals het gebruik van een Taser in plaats van een vuurwapen. De game schrijft je een doel voor en het is aan jou om die uit te voeren op de manier die de game voorschrijft – hierin heb je eigenlijk geen keuze.
De hoeveelheid actie en de diepgang van de puzzels compenseren grotendeels voor het gebrek aan keuzes, maar of deze twee aspecten boeiend blijven voor de hele game blijft nog maar de vraag. De vier levels uit de demo zijn in ieder geval nog niet genoeg om hier al een oordeel over te vellen. Defector komt ergens in 2019 uit, tegen die tijd krijgen we waarschijnlijk meer te horen over de hoeveelheid levels en keuzemomenten.
Meer over virtual reality: