Je zult ze helemaal aan het begin van de game al tegen het lijf lopen - ze wonen dichtbij het stadje Valentine, het eerste stadje dat je aandoet in de game. Het zijn een vader en twee zoons. Ze bouwen aan hun eigen gemeenschapje op steenworpafstand van de reguliere beschaving.
De vader lijkt zijn zoons de kostbare le en des levens te willen bijbrengen, maar bij hen ontbreekt iedere welwillendheid. De eerste keer dat ik de vader ontmoet, leert hij zijn zoons een huis te bouwen. Op de achtergrond zie ik hen kreunen en steunen. Het duurt niet lang voordat het huis instort waar ik bij sta. De volgende keer dat ik de vader ontmoet, wordt hij overvallen door schuldeisers. Ik help de vader de anderen te doden en hij bedankt me. Vervolgens richt hij zich tot zijn zoons, die zich verstoppen achter opgestapelde planken. Waarom hebben jullie alles misgeschoten, vraagt hij met treur in zijn stem. Een antwoord krijgt hij niet. Ze zeuren vooral dat ze geen zin meer hebben.
En dan maak ik een foutje. Ik richt mijn pistool per ongeluk op de vader. Zo gaat dat wel eens, in games. In Red Dead Redemption 2 heeft zoiets blijkbaar consequenties, blijvende consequenties. De stemming slaat om. De man staat er nu op dat ik wegga. Ik doe mijn pistool weg, druk op de linkertrigger voor het gespreksmenu en druk op het vierkantje (‘Defuse’). Maar de schade kan niet meer worden hersteld. De vader schiet op me en zijn zoons schieten mee (mis). Dagen later kom ik terug. Hij herkent me. Ik probeer op hem in te praten. Het werkt niet. Hij schiet niet op me, maar ordent me zo snel mogelijk rechtsomkeert te maken. Hij wist nog wie ik was.
God weet wat ik allemaal ben misgelopen door die ene fout, ik had nooit op hem moeten richten.
Triviale momenten
Het zijn zulke spontane momenten van interactie met de spelwereld die van Red Dead Redemption 2 zo’n uitzonderlijk goede openwereldgame maken. Dergelijke situaties in de game worden met een wit bliepje aangegeven op de radar, al geeft de audio of dialoog ze meestal als eerste weg. Toch kun je sommige gebeurteni en ook gewoon mislopen, of de complete context ervan mi en. Het maakt dergelijke details des te imponerender.
Ik wil daarvan drie voorbeelden noemen, wederom aan het begin van de game.
1) Op een gegeven moment wil ik de jacht openen op een ‘Legendary animal’, een gigantische beer. De eerste keer ging ik daarbij dood, dus besluit ik het nu van bovenaf te proberen. Terwijl ik mij een weg baan naar de top van een berg, zie ik een vrouw liggen. Ze is onder haar paard beland. Ik til het paard op en ze bedankt me. Ik blijft even wachten. Na wat dialoog vraagt ze om een rit naar huis. Via het gespreksmenu geef ik aan dat ik daar wel voor open sta. Ik breng haar thuis en ontdek zo in het begin van de game al een van de grootste steden in het spel, een plek waar je normaliter pas na halverwege de verhaallijn komt. Tot slot krijg ik een gouden ring als beloning.
2) Ik zie een oude man naast de rivier staan. Hij is slijk aan het zeven en op zoek naar goud. Ik wacht naast hem. Er gebeurt niets. Op een gegeven moment begint hij tegen zichzelf te praten, wat mijn vertrouwen verstevigt dat ik moet blijven wachten. Na een minuut gebeurt er iets. Opeens begint hij te dansen. “I’ve found gold! Ive found gold!” Opeens is op het driehoekje drukken een optie: ‘Rob’. “Thanks sir”, schaterlacht hoofdpersonage Arthur Morgan, “you’ve found me some gold!"
3) Een vrouw in een gangetje roept me naar zich toe in Valentine. Ze zegt dat ze niet weet wat ze moet doen. Ze is in complete paniek. Of ik even met haar mee wil naar de slaapkamer bovenin de saloon. Ik stem in. Tot mijn verra ing ligt er een dode man op bed, met in zijn buik een mes. De vrouw vraagt me of ik mee wil helpen het lichaam weg te halen. Eerst kan ik haar via het gespreksmenu ondervragen. De man wilde rare seksdingen doen, zo blijkt. Ik vertrouw het niet en wijs haar verzoek af. Opeens trekt ze haar mes. “Then you’ll die too!”
Daags later kom ik weer in Valentine. Er wordt iemand opgehangen. Het is de vrouw en ze herkent me. Met de strop om haar nek smeekt ze mein te grijpen. Ik schreeuw dat het haar verdiende loon is. Het luik gaat open, ze valt, haar nek breekt en ze blaast haar laatste adem. Het toegesnelde publiek is niet tevreden en zeurt dat ze er meer van hadden verwacht.
Levendige spelwereld
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Er is ontzettend veel te ontdekken in Red Dead Redemption 2, waaronder zijmi ies, de teruggekeerde Stranger-mi ies uit het eerste deel en de spelletjes als poker en five finger fillet. Vergeet ook de dieren niet: overal huppelen hertjes of konijntjes rond, en in het moeras is het altijd uitkijken dat je niet met je paard op een alligator gaat staan. Maar het zijn uiteindelijk vooral de spontane momenten die de wereld dat bijzondere dynamische elan geven.
Dat geldt ook voor het kamp van de bende, wat de hub in de game is. Een avondje feesten met de gang bijvoorbeeld: je kijkt je ogen uit. Overal in het kamp lijkt iets te gebeuren, overal zijn mensen aan het zingen, praten of spelletjes aan het doen. Je kunt meedrinken - de norse Morgan begint op een gegeven moment dan zelfs mee te zingen, maar je kunt het ook allemaal negeren en slapen tot de volgende ochtend, als iedereen met een kater rondloopt en de klusjes in het kamp net iets trager verlopen dan normaal. Je bende is je thuis in Red Dead Redemption 2, en Rockstar heeft er alles aan gedaan om dat thuis geloofwaardig tot leven te laten komen.
Lees hier onze review: Red Dead Redemption 2 is een van de beste games op je console