De 25 beste games van 2022

Eerst even wat huishoudelijke mededelingen. De rangschikking die je hieronder ziet is geen exacte wetenschap. Het is dus niet zo dat je een lijst van 25 games gaat vinden die op Gamer.nl het hoogst gescoord hebben. Het cijfer weegt uiteraard mee, maar biedt uiteindelijk geen enkele garantie. De lijst is ontstaan na uitvoering overleg onder de redactie.

Geen enkel argument werd daarbij geschuwd, vooral drogredenen niet. Als bij een goed potje Risk zijn er verbonden gesloten en abrupt weer opengebroken. Het doel, de beste top 25 ooit samenstellen, heiligde alle middelen. Hoe twijfelachtig die soms ook waren.

We hebben ons verbazingwekkend genoeg wel aan enkele regels gehouden. Alleen games die dit jaar zijn verschenen doen mee aan de lijst. Early access-games dingen niet mee, heruitgaven evenmin. Ook hebben we een aantal laatkomers niet mee kunnen nemen, omdat de lijst toen al was opgesteld. Het spijt ons, Choo-Choo Charles.

We zijn benieuwd naar jullie persoonlijke favoriet van dit jaar. Laat het vooral weten of je het eens bent met onze keuzes, en zo niet, wat je liever had gezien. Maar hou het netjes! 

Ontwikkelaar: Splashteam | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Tinykin is onderdeel van een zeer welkome trend. Grote games worden steeds duurder om te maken en helaas heeft dat tot gevolg dat sommige geliefde spelreeksen geen nieuw deel meer krijgen. Indie-ontwikkelaars springen met liefde in dit gat en komen de laatste jaren steeds vaker met hun eigen antwoord op de vraag of er nog wel genoeg mensen zitten te wachten op dit soort spellen. Het antwoord is ‘ja’, of in dit geval Tinykin. Dat Nintendo een paar weken voor de release van deze game alsnog Pikmin 4 onthulde, doet daar gelukkig geen afbreuk aan.

Deze ontzettend karakteristieke 3d-platformer kan prima op eigen benen staan, al heeft het spel wel flink wat inspiratie opgedaan bij Pikmin. Je speelt met het ventje Milodane, maar in de praktijk stuur je vooral kleine wezentjes aan in een wereld die veel te groot voor je is. Zij kunnen zware voorwerpen voor je tillen, dingen laten exploderen en nieuwe looproutes creëren. Met de hulp van deze tinykin moet je op zoek naar een manier om weer terug te keren naar je thuisplaneet.

Tinykin is een puzzelplatformer in hart en nieren. Dit spel draait volledig om een route door ieder level vinden en ondertussen zoveel mogelijk collectibles te verzamelen. Hoe ver je daarin wilt gaan, laat het spel helemaal aan jou over. Er zijn ook geen vijanden om je het leven zuur te maken. Tinykin is misschien niet zo spannend, maar wel ontspannend. En dat was dit jaar een aangename verrassing. 

Ontwikkelaar: Old Moon | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

“Bedankt voor het spelen. Sorry dat het zo lang duurde.” Deze tekst krijg je te zien als je Ghost Song uitspeelt en dat is vrij terecht. Ontwikkelaar Old Moon haalde in 2013 met succes genoeg financiering op via Kickstarter, waarna het lange wachten begon. Meerdere engines en versies later is Ghost Song dit jaar eindelijk verschenen. Na zoveel vertraging ligt teleurstelling op de loer, maar eigenlijk is het spel precies wat tien jaar terug beloofd werd: een metroidvania die vooral door Dark Souls is geïnspireerd.

Je wordt wakker op een vreemde planeet en naast je ligt een neergestort ruimteschip. Dat zal dan wel van jou zijn, al kun je dat niet met zekerheid zeggen. Zo begint de grote ontdekkingstocht die het genre kenmerkt. Ghost Song speelt als een traditionele Metroid-game en vinkt netjes het lijstje af van dingen die je daarbij kunt verwachten. Gelukkig biedt het spel meer dan dat, anders was al dat wachten toch een beetje voor niets geweest.

De onderscheidende factor zit ‘m in de verhaalvertelling. Die is gefragmenteerd en wordt niet per se in woorden uitgedrukt - al bevat Ghost Song veel sterk schrijfwerk. Het is vooral de omgeving die boekdelen spreekt. Alles voelt vijandig en buitenaards op een manier die je niet helemaal (of helemaal niet) kunt plaatsen. Als je wanhopig op zoekt bent naar een manier om de Metroids van vroeger weer voor het eerst te beleven, zou dit wel eens het perfecte alternatief kunnen zijn.

Lees hier de review van Ghost Song

Ontwikkelaar: Supermassive Games | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series X/S, Xbox One

Acht uur lang naar onuitstaanbare tieners moeten kijken klinkt als de hel. Maar welk woord moet je dan gebruiken voor het acht uur lang spelen als onuitstaanbare tieners? De hemel! Want sinds Until Dawn weten we dat dit de perfecte activiteit is voor een avond of twee aan plezier met vrienden.

Supermassive Games heeft na die partyhorrorgame uit 2015 nog meer soortgelijke interactieve films gemaakt, maar die waren toch wat kleinschaliger en doorgaans serieuzer van aard. Met The Quarry gaan alle registers vol clichés weer open. Je speelt als een groep jongvolwassenen die net een zomer als kampleiders achter de rug hebben. Op de laatste avond willen ze nog even goed feesten, maar dat loopt vanzelfsprekend anders dan gepland. De avond is nog maar net gevallen of het eerste bloed vloeit al.

We gaan niet verklappen hoe het verhaal verder gaat, want dat kunnen we helemaal niet weten. Als speler bepaal je zelf wie sneuvelt en wie overleeft, al is niet altijd even duidelijk wanneer je iemands lot bezegelt. Dat maakt het des te spannender, al kun je natuurlijk ook expres je meest gehate personage de domste keuzes laten maken. Nodig wat vrienden uit, maak een grote bak popcorn en ga er maar eens goed voor zitten. In tegenstelling tot zoveel beslissingen uit je eigen jeugd, krijg je van The Quarry geen spijt.

Lees hier de review van The Quarry

Ontwikkelaar: Nuverse | Platforms: Android, iOS, pc

Dat er in 2022 twee Marvel-games met een kaartsysteem zijn verschenen, vertelt je veel over de populariteit van dat genre, en misschien ook een beetje over de hoeveelheid creativiteit van grote uitgevers. Hoe dan ook zijn beide spellen uitstekend. Ontwikkelaar Firaxis maakte met Marvel’s Midnight Suns een soort Xcom meets Persona en dat werkte beter dan we vooraf hadden gedacht. Toch is het niet Midnight Suns dat je in deze lijst tegenkomt, maar Marvel Snap.

Deze mobiele game (het spel is ook op pc, maar dat is levensgevaarlijke informatie om zomaar vrij te geven) houdt een deel van onze redactie momenteel gegijzeld – de rest speelt Vampire Survivors. Kaartspellen lopen het risico om te snel te complex te worden, maar daar heeft de ontwikkelaar van Marvel Snap iets op gevonden. Je speelt wel degelijk tegen een andere speler, maar het is niet alsof je de hele tijd op elkaar hoeft te reageren. In plaats daarvan speel je eigenlijk een beetje langs elkaar heen.

Je wilt vooral je eigen aanvalskracht zo hoog mogelijk krijgen, op wat voor manier dan ook. Pas in de laatste beurt barst het superheldengeweld los en wordt de winnaar gekroond. Uiteraard schuilt er nog wel de nodige diepgang in, maar het basisprincipe is zo simpel dat iedereen het kan begrijpen. En vrijwel iedereen snapt ook meteen waarom dit zo’n aantrekkelijk spel is om ‘even’ tussendoor te spelen.   

Ontwikkelaar: Jump over the Age | Platforms: pc, Switch, Xbox One, Xbox Series X/S

Dit is een game met heel veel tekst. Dat is niet per se een heel aantrekkelijke pitch, dus laten we het anders brengen: Citizen Sleeper is de Severance (een populaire tv-serie) van de games, want deze game garandeert een meeslepend verhaal dat je hoofd op hol brengt en waar je nog lang over blijft peinzen. Je speelt als een Sleeper, een kunstmatige kloon van een echt iemand, met het grote ‘verschil’ dat jij verplicht moet werken terwijl die originele persoon een vrij bestaan mag leiden.

De hoogste tijd dus om je los te breken van dit vreselijke lot, maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Zonder een medicijn dat het bedrijf waarvoor je ‘werkt’ beschikbaar stelt, valt je mechanische lijf na verloop van tijd uit elkaar. Je moet daarom alsnog genoeg geld bij elkaar weten te sprokkelen om dit middel op de zwart markt te kunnen blijven kopen.

Citizen Sleeper is een spel van voortdurend keuzes maken. Elke beslissing heeft zo weer z’n eigen gevolgen en die worden uitgebreid omschreven. Daarin zit de echte kwaliteit van deze bijzondere indiegame. Het is geen stressvolle simulatie waarin je een race tegen de klok rent, al is dat in feite wel wat er aan de hand is. In plaats daarvan kom je steeds meer tot de kern van wat er in jouw personage en de rest van de cast omgaat. Dat dit vooral in tekst tot uiting komt zou je bijna vergeten, want je leeft volledig mee in je hoofd.

Lees hier de review van Citizen Sleeper

Ontwikkelaar: Half Mermaid Productions | Platforms: Android, iOS, pc, Xbox Series X/S, Xbox One

‘Deze game ziet er echt uit als een film’. Dat soort dooddoeners proberen we op Gamer.nl toch een beetje te vermijden, maar bij Immortality ontkomen we er niet aan. Sterker nog, deze game ziet er echt uit als drie films. In dit verhaal uit de creatieve koker van Sam Barlow (bekend van Her Story en Telling Lies) volg je de perikelen rondom actrice Marissa Marcel. Je ziet haar acteren dat ze acteert, en dat in drie unieke films die zogenaamd in drie verschillende tijdperken zijn opgenomen.

Dat is natuurlijk al een hele prestatie, maar het is ook nog eens een game die je kunt spelen. Een heel concreet doel is er niet: het is helemaal aan jou hoe je het verhaal van Immortality interpreteert. Zelfs de manier waarop het verteld wordt ligt niet vast, want je moet zelf door alle fragmenten heen scrollen en scrubben. Door op een object of een gezicht in een bepaald frame te klikken word je naar een gerelateerd fragment verwezen. Zo begint langzaam maar zeker een beeld te ontstaan van wat er precies aan de hand is in Immortality.

Eén ding is zeker: wat je ook vermoedt over wat er aan de hand is in Immortality, je raadt het van tevoren nooit. Het moment waarop deze game voor het eerst zijn werkelijke aard openbaart, is er een om nooit te vergeten. Het kippenvel staat ons nog steeds op de armen.

Ontwikkelaar: Roll7 | Platforms: pc, PS5, PS5, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Eigenlijk is het een schande dat de review van OlliOlli World op Gamer.nl erbij is ingeschoten. Waar we het vorige deel, Olli Olli 2: Welcome to Olliwood, nog vergeleken met Tony Hawk’s Pro Skater 2, is dit derde deel de Super Mario World van de reeks. Zo’n wilde claim kun je niet zomaar maken, dat weten we.

Maar geef ons eens ongelijk. In de koddige wereld van Radlandia vind je talloze kleurrijke personages, zoals meeuwen die hun spieren showen op Muscle Beach en wandelende milkshakes die je zijmissies en andere geinige opdrachten geven. Het vele gepraat en jargon is wellicht niet voor iedereen – soms wil je gewoon verder naar het volgende level, maar je merkt aan alles dat Roll7 de skatecultuur een warm hart toedraagt.

Veel belangrijker is dat de gameplay strakker is dan ooit. OlliOlli World is bij uitstek een flowgame, eentje waarin je soepel door levels grindt en vliegt, verschillende routes probeer én ondertussen jaagt op grotendeels optionele uitdagingen. Elke run is een mogelijkheid om het uiterste uit je vingers te halen en stijf van de adrenaline de finish te behalen. Dat gevoel hebben we al jaren niet ervaren in skategames.

Ontwikkelaar: Infinity Ward | Platforms: pc, PS5, PS4, Xbox Series X/S, Xbox One

Als we een prijs mochten uitreiken voor de meest verwarrende naam van 2022, dan is dat aan Call of Duty: Modern Warfare 2 – het vervolg op de reboot uit 2019. De game komt er nog enigszins mee weg omdat het spel in dezelfde categorie valt als zijn naamgenoot: een uitstekende verfijning van een vooruitstrevende game. Het is niet voor niets dat er weer een Call of Duty-game in onze top 25 staat.

Dat komt deels door de singleplayercampagne, in feite een speelbare blockbusterfilm. Het verhaal maakt het behoorlijk bont en springt van de hak op de tak, maar Infinity Ward weet spelers met meeslepende sluipscènes, fantastisch audiodesign en de terugkeer van verrassend goede personages continu te overtuigen van de ernst van de situatie. En dan is er nog het Amsterdam-level, een toonbeeld van waar games tegenwoordig grafisch toe in staat zijn.

Modern Warfare 2 speelt vooral gewoon ontzettend lekker. Wapens voelen zwaar, kogels voelen hard en bewegen door de veelzijdige maps voelt goed. Voorlopig hoeven we geen andere Call of Duty te spelen, en dat komt goed uit want in 2023 verschijnt er vermoedelijk geen nieuw deel. Het is daarom maar goed dat Modern Warfare 2 zo goed is. 

Lees hier de review van Call of Duty: Modern Warfare 2

Ontwikkelaar: Nintendo  |  Platforms: Switch

Nintendo wordt er nog wel eens van beschuldigd dat ze om de haverklap weer een nieuw maar stiekem grotendeels hetzelfde vervolg uitbrengen. In werkelijkheid wachten ze vaak daar veel langer mee dan concurrerende uitgevers. Neem Splatoon 3. Weer een Splatoon, dachten we zelf even toen deel drie werd aangekondigd, maar stiekem stamt Splatoon 2 alweer uit 2017. Het was wel weer tijd dus.

Toch lijkt Splatoon 3 verdacht veel op zijn voorganger(s). Het biedt vooral een nieuw likje verf, al is de fundering ook wel echt aangepakt. Met name het matchmakingsysteem heeft een upgrade gekregen en dat was hard nodig. Je kunt dit keer vrij rondlopen terwijl je wacht en zo alvast een beetje oefenen voor wanneer het geweld losbarst. Alles gaat net wat soepeler en daardoor komen de nog net zo vermakelijke multiplayerpotjes stukken beter tot hun recht.

Ook de singleplayer combineert het beste van de vorige twee delen, dus de game is niet alleen voor liefhebbers van competitief gamen. Je komt in deze verhalende modus zelfs meer te weten over waarom Splatoon zich toch echt in ons universum afspeelt en waar wij mensen dan zijn gebleven. Wat wil je nog meer van een nieuwe Splatoon?

Lees hier de review van Splatoon 3

Ontwikkelaar: Sloclap Entertainment | Platforms: pc, PS5, PS4, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

Sommige games zijn zo ontzettend moeilijk dat het voelt alsof er je tien jaar ouder door bent geworden. Die uitdrukking moet haast wel de inspiratie geweest zijn voor Sifu, want in deze hommage aan klassieke kung fi-films wordt je personage telkens een stukje grijzer als je doodgaat. Je bent daardoor ook kwetsbaarder, maar tegelijkertijd worden je aanvallen wel steeds sterker. Wijsheid is in dit geval kracht.

Uiteindelijk gaat het echt wel lukken om die ene baas te overmeesteren. Maar dan volgt de pijnlijke realisatie dat je al aan het eind van je levensloop zit terwijl je nog drie levels te gaan hebt. Hoe ga je dat in godsnaam overleven? Sifu vraagt om perfectie en dat bereik je enkel door eindeloos te trainen. Steeds weer hetzelfde level opnieuw doen tot je het eindelijk een keer in je twintigerjaren weet te voltooien, zodat je nog genoeg leeftijd over hebt om het tot het laatste level te schoppen en slaan.

Sifu is genadeloos, maar eigenlijk altijd eerlijk. Je moet alleen wel zin hebben in een game waarbij je tien of misschien wel honderd keer voor iedere centimeter zult moeten vechten. Al is er onlangs wel een update uitgebracht die je de optie geeft om de scherpe randjes ervan af te halen. Hopelijk zorgt dat ervoor dat meer mensen Sifu een (tweede) kans durven geven. 

Lees hier de review van Sifu

Ontwikkelaar: HAL Laboratory | Platforms: Switch

Nintendo’s roze mascotte is niet voor iedereen. Sterker nog, Kirby-games zijn van origine bedoeld voor kinderen en daarom voor de gemiddelde speler eigenlijk veel te simpel. Niet dat Kirby and the Forgotten Land daar nou verandering in brengt, maar nog nooit straalde de creativiteit en het plezier zó duidelijk van de platformreeks af.

Dat heeft grotendeels te maken met Forgotten Lands nieuwe dimensie. Niet alleen de wereld waar een nietsvermoedende Kirby ingezogen wordt, maar ook de overstap naar 3D-omgevingen opent de deur naar tal van geheimen en leuke puzzeltjes. Power-ups vind je altijd met een reden, waardoor je wordt aangespoord om de vrolijke levels – van schattige spookhuizen tot verrassend uitgebreide pretparken – nog verder te ontdekken. Dat doe je op je eigen tempo, want deze vergeten wereld is hoofdzakelijk een vrolijke, kleurrijke speeltuin.

Oh, en Kirby kan ditmaal ook in auto’s, lantaarnpalen, pylonen en andere objecten veranderen dankzij de ‘mondvolmodus’. Die gameplaysecties zijn niet zomaar een afwisseling op het actieplatformen, maar ook een bewijs dat HAL Laboratory zichzelf ditmaal iets minder serieus neemt. 

Lees hier de review van Kirby and the Forgotten Land

Ontwikkelaar: Cellar Door Games | Platforms: pc, Switch, Xbox Series X/S, Xbox One

De eerste Rogue Legacy hoort wat ons betreft bij de grote namen die het genre hebben gedefinieerd, of op z’n minst hebben gepopulariseerd. Samen met Spelunky en The Binding of Isaac bewees het spel dat er meer manieren zijn om de aandacht van spelers vast te houden dan een zo filmisch mogelijke spelervaring creëren. Want wat bleek nou? Als je een bevredigende gameplay-loop biedt, kun je levels willekeurig laten genereren en vinden mensen het nog fantastisch ook.

Rogue Legacy 2 is een voortzetting van die kunde en blijft ook trouw aan het erfgenamensysteem uit de eerste game. Ga je dood tijdens een run, dan respawn je niet met hetzelfde personage, maar neemt een van je erfgenamen het stokje over. Ieder kind heeft zo z’n eigen sterke en zwakke punten en die moet je maar voor lief nemen, zoals je dat doet bij je kroost. Het vervolg op Rogue Legacy is op dat vlak vooral een verfijning van deel één. De goede eigenschappen zijn doorgegeven, de slechte zijn aangepakt. Wat wil je nog meer van een opvolger?

Uiteraard mondt het spelen van deze game vrijwel altijd uit in pure chaos. De soms totale willekeur zorgt ervoor dat geen enkele run voorspelbaar wordt. Maar hoe langer je speelt, hoe meer je het systeem begint te begrijpen. Het is onvoorspelbaar, maar niet ondoorgrondelijk. Een geslaagde roguelike geeft je na iedere ‘gefaalde’ run weer goede zin om het opnieuw te proberen. Hoe kansloos je kinderen soms ook lijken, je houdt evenveel van ze. Alleen van de Chef net wat meer.   

Ontwikkelaar: Ubisoft | Platforms: Switch

Met Mario + Rabbids: Kingdom Battle lachten Ubisoft en Nintendo het laatst. Wat leek op een cross-over uit de hel bleek een fantastische strategiegame te zijn, en ook nog eens een prima instapper voor de doorsnee speler. Ubisoft was huiverig om het fundament van de game om te gooien voor een ambitieus vervolg, maar sprong in het diepe en kwam met een nog betere game op de proppen.

Op papier is de overgang van een rastersysteem naar gebieden waarin spelers tijdens hun beurt vrij kunnen bewegen een ramp, maar in Sparks of Hope maakt dat de gameplay enkel vloeiender. Wanneer spelers hun wapen gebruiken – we moeten nog steeds wennen aan het feit dat Mario vijanden doodschiet met zijn pistolen – staan ze vast op hun plek. Oftewel: welke briljante combinaties, elementaire Sparks en items je ook inzet, toewijding aan je keuzes is nog steeds belangrijk.

Dat levert heerlijke en soms pittige gevechten op, al is er voor de beginners een dynamische moeilijkheidsgraad. Zo kan gelukkig iedereen genieten van het vijftal uiteenlopende planeten van de game, en hopelijk ook van de melige Rabbids die er een potje van maken. Maar zelfs als die op je zenuwen werken biedt het totaalpakket een van de beste strategiegames van de afgelopen tijd. 

Lees hier de review van Mario + Rabbids: Sparks of Hope