De opzet is extreem simpel, zoals meestal het geval is bij top-down twin-stick shooters. Met de ene stick bestuur je je schip, met de andere bepaal je de richting van je kogels. Voor je het weet is het scherm gevuld met vijanden en vliegen de kogels je aan alle kanten om je oren. Bullet hell noemen ze dat, en de enige manier om dat te overleven is om een pad te vinden tu en de kogels door, terwijl je zoveel mogelijk tegenstanders doorklieft met je eigen kogels. Je kunt niet eens met je ogen knipperen, zo snel is de actie.
Deze game gooit er nog een paar controls bij; met een drup op de knop beweegt je schip langzamer of juist sneller. Buiten de bonuslevels heb je die knoppen echter bijna nooit nodig en werken ze soms alleen verwarrend. In de flow van de combat heb je eigenlijk geen tijd om over de snelheid van je schip na te denken. De optie om een leven te kopen van je verdiende punten is een stuk intere anter. Geef je je hoge score op om het level uit te kunnen spelen of ga je voor de top van de leaderboards? Uiteindelijk krijg je alleen een echt hoge score als je deze optie niet gebruikt, dus voor gevorderde spelers is het vrij overbodig.
Vijandige vormen
In Zenzizenzic zijn het niet aliens of een vijandig leger die de vrede bedreigen, maar neem je het op tegen vormen. Zelf ben je een vierkantje, je kogels vinden hun doel in driehoeken, rondjes of grote vormen die meer iets weghebben van fractalen. De game lijkt in die zin op Geometry Wars, maar toch is de stijl van de twee games nauwelijks te vergelijken. Zenzizenzic is nog minimalistischer, nog rauwer, waar Geometry Wars er veel gelikter uitziet. Zenzizenzic doet veel meer denken aan abstracte kunst, met enorme gekleurde vlakken en ook veel lege ruimtes. Kogels die je dient te ontwijken zijn soms bijvoorbeeld grote, rechthoekige blokken. Je eigen munitie ziet er juist uit alsof ze op een bierviltje zijn geschetst, met pijlen, streepjes en vreemde bollen die als raketten dienen.
Die visuele stijl is wat Zenzizenzic onderscheidt van zijn genregenoten. Het is vooral knap hoe die stijlkeuze zichzelf nergens in de weg zit. Als het hele speelveld is opgebouwd uit vormen kan het moeilijk worden om de vijanden niet als rondvliegende powerups te zien, maar dat is nooit het geval. Je kunt bijvoorbeeld een schild oppakken dat je beschermt tegen een enkele kogel, maar dat je ook aanvallend in kunt zetten om meerdere kogels te laten verdwijnen. Daarnaast krijg je natuurlijk sterkere wapens en pak je kleinere powerups om een meter vol te laten lopen waarmee je je speciale wapens afvuurt. Door slimme stijlkeuzes raak je echter nooit in de war. De vijanden zijn fel gekleurd, de powerups een vaag soort grijs waardoor ze bijna in de achtergrond verdwijnen. Ze storen je daardoor niet als je alles probeert te ontwijken en alleen de echt goede spelers kunnen de concentratie opbrengen om alle powerups te verzamelen.
Roguelike twin stick shooter
In de standaardmodus baan je je een weg door vijf levels met een vast patroon. Je overleeft een horde vijanden, als je genoeg punten hebt krijg je een bonuslevel voorgeschoteld en vervolgens strijd je tegen een eindbaas. Met de punten die je verdient kun je vervolgens nieuwe levels vrijspelen of je gebruikt ze om sterkere speciale wapens aan te schaffen. Zo zijn er grote lasers die bijna het hele scherm vullen, maar mi chien heb je wel meer aan een soort bol die kogels vernietigt voordat ze jouw schip raken.
Helaas zijn er maar vijf van dit soort levels te ontgrendelen, wat een beetje karig afsteekt bij een spel als Geometry Wars 3, waar je tientallen speelvelden met verschillende opdrachten krijgt aangereikt. Zenzizenzic heeft echter een belangrijke troef, de macro-modus. Dit is een roguelike waarin elk potje totaal anders is. De wereld wordt willekeurig gegenereerd, dus je moet elke keer opnieuw op ontdekkingsreis. Houd je het een minuut of vijf vol, dan verschijnt een enorme eindbaas die meerdere schermen in beslag neemt. Je moet om hem heen vliegen en zijn meerdere onderdelen een voor een kapot schieten. Macro-modus geeft de game een reden om steeds terug te blijven komen. In een oneindige wereld kan je score hoog oplopen.
We zouden in gebreke blijven als we niet ook even de muziek aanhalen. De soundtrack van bignic is werkelijk fenomenaal. De elektronische beats dragen enorm bij aan de flow van de gameplay, de opzwepende riffs zijn de perfecte achtergrondmuziek voor je kogelgevulde trance. Het is geen wonder dat steeds meer indieontwikkelaars deze muzikant ontdekken en vragen voor hun games.
Zenzizenzic is zo'n game die in je hoofd kan blijven vastzitten. Je loopt door de supermarkt en ineens vraag je je af hoe je tu en de pakken cornflakes door zou vliegen als dat kogels zouden zijn. Iets meer levels of variatie zouden het pakket wat completer hebben gemaakt, maar ook nu is de game een heerlijke bron van verslaving.
Zenzizenzic is nu voor 9,99 euro verkrijgbaar via Steam.