Zendoku is een variatie op het normale sudoku. Debasis blijft echter hetzelfde: op een speelveld van negen vakjes hoogbij negen vakjes breed, onderverdeeld in hokken van drie bij drie,moet een reeks van negen getallen worden geplaatst. Deze getallenmogen niet meer dan één keer op een horizontale,verticale rij, of meer dan één keer in een hokvoorkomen. Enkele al op het veld geplaatste getallen geven enigehouvast over de invulling van de rest van de getallen.

Hoewelin Zendoku de originele versie gewoon te spelen is, heeft men met eennieuwe variatie getracht wat meer spanning in het puzzelspel tebrengen. Het begint al meteen met het vervangen van getallen meticoontjes. Een minder geslaagde stap, want icoontjes herkennen gaateen stuk minder makkelijk dan cijfers herkennen. Na even spelen wenje er wel aan, maar de herkenning wordt nooit echt optimaal. Hoewel icoontjes alleen oppervlakkigwat verandering brengen is de toevoeging van een tegenstander inZendoku het meest in het oog springende verschil met het standaardspel. In verschillende gamemodes (waaronder een Quest mode) speel jeeen standaard spelletje sudoku tegen een vijand. Beide heb je eenlevensmeter en het is zaak om door goed te spelen die van detegenstander te verkleinen. Echter, als je fouten gaat maken, zal detegenstander je met minigames om de oren gooien. De opzet van dezeminigames is bijzonder simpel en behelst meestal niet meer dankeihard op de X-knop te rammen of de vierpuntstoets te vernaggelen.Het werkt allemaal niet zo goed als je zou willen en het lijkt ersterk op dat de minigames beter tot hun recht zouden komen op deNintendo DS. Voor wat het waard is: de games zorgen er in ieder gevalwel voor dat het anderzijds voorspelbare spelletje van sudokuonderbroken wordt door een aantal opwindende momenten.

Eenvriend zoeken die toevallig ook Zendoku heeft is overigens nietnodig, want met de gameshare functie is het mogelijk om met éénspel zowel coöperatief met een vriend of tegen een vriend tespelen. Menselijke tegenstanders zijn echter niet noodzakelijk om eenuitdagend potje te spelen. De AI van de tegenstander is vaakbijzonder moeilijk te verslaan. Dit is geen probleem, maar éénse ie duurt vaak wel een aantal minuten en het is bijzonderfrustrerend om op bepaalde punten na een lange speelse ie als deverliezer uit de bus te komen. Het is dus de moeite waard om eerstwat beter te worden in het standaard spelletje.

De stijl vande game doet Japans aan, maar het is duidelijk dat het van westersehanden komt. Het geeft de game een beetje de uitstraling van eenbudget game. Bijzonder storend is het semi-Japanse stijltje echterniet en met de vrolijke personages weten de ontwikkelaars de Japanimewereld behoorlijk te parodiëren. Bijkomend voordeel van de2D-opbouw van de game is dat Zendoku lekker korte laadtijden heeft.Dit betekent dat een snel potje spelen voor PSP begrippen ook echteen snel potje spelen is.

Zendoku is uiteindelijk een lekkeroppervlakkige game te noemen die vooral de liefhebber van sudoku zalaanspreken. Het tegen een computer tegenstander spelen is in Zendokuniet een overbodige toevoeging. Ten opzichte van de originelegameplay zorgt het niet voor een drastisch andere gameplay, maar hetleert je wel net dat beetje beter opletten. De minigames pa endaarentegen niet echt in deze game, en voegen niet veel toe aan het geheel. En als de nieuwe stijl je echt niet aan staat, is erin ieder geval altijd nog de mogelijkheid om een ouderwets potjesudoku te spelen.