Tja, Yonder: The Cloud Catcher Chronicles blinkt helaas niet uit in originele ideeën. De game moet het dan ook niet hebben van een intere ant verhaal of diepgaande karakterontwikkelingen, maar meer van de prachtige wereld om in rond te lopen. De eerste keer dat je over het eiland uitkijkt en die prachtige kleuren ziet, wil je niets anders dan ontdekken. De paarse bloesem aan de bomen, de zon die op de struiken schijnt, een mysterieuze toren in de verte: de lieflijke details vechten om je aandacht en nodigen je uit om op ontdekkingstocht te gaan.
Feeënvriendjes
Je kunt echter niet gelijk het hele eiland verkennen, door de eerder genoemde donkere barricades. Deze Murk is plots in de wereld verschenen en kan alleen worden verwijderd met behulp van Sprites, kleine feeënvriendjes die overal in de wereld verstopt zitten. Om naar het volgende gebied te lopen heb je bijvoorbeeld drie Sprites nodig, die je kunt verdienen met zijmi ies of door goed om je heen te kijken in de wereld. Ze zitten bijvoorbeeld verstopt in bomen en stenen, of wachten in verwoeste shrines totdat jij hun huisje repareert.
Jammer genoeg kom je er al gauw achter dat hoe mooi deze wereld ook is, hij weinig inhoudelijks te bieden heeft. Een beetje rondlopen en om je heen kijken is leuk, maar gaat op den duur vervelen. De wereld is vooral heel leeg, met grote gebieden waar niets te beleven valt. Ook de gameplay zelf heeft weinig om het lijf: er is geen combat, je hebt geen vaardigheden en er zijn geen noemenswaardige puzzels. Alles wat je doet is met inwoners praten – alhoewel, je kunt niks terugzeggen – en hun eentonige queestes voltooien. De meeste daarvan vragen je om naar een plek te lopen, bijvoorbeeld om een pakket te bezorgen, en weer terug te lopen om te melden dat je de opdracht hebt voltooid. Het is dodelijk saai.
Kan ik iets voor u maken?
Intere anter wordt het wanneer mensen je vragen om iets voor ze te maken. Daar komt het crafting-systeem om de hoek kijken. Overal in de wereld kun je ingrediënten verzamelen waarmee je nieuwe dingen kunt maken. Je pakt overal zaadjes, bloemen, hout, steen en vi en op om in je rugzak met je mee te dragen. In de steden maak je kennis met ambachtsmannen, die je de fijne kneepjes van hun vak leren. Na een bezoek aan de steenhouwer kun je van je stenen bijvoorbeeld bakstenen maken, die je weer nodig hebt om een stenen boog te maken. Van de kok leer je drankjes en recepten maken, de kleermaker leert je naaien en je kunt een lesje houtbewerking krijgen.
Het craften blijft echter erg oppervlakkig en geeft je geen ruimte om te experimenteren, maar wat nog erger is: je kunt er niks bruikbaars mee maken. Het enige moment dat je iets moet craften, is als een quest om een bepaald voorwerp vraagt dat je alleen op die manier kunt maken. Verder is het totaal overbodig. Je kunt niets bouwen in de wereld, je kunt geen betere wapens of pantsers maken – er is immers geen combat en er zijn geen vijanden – en de drankjes doen niets. Alleen als een dorpsbewoner op zoek is naar een bepaald drankje, open je even je crafting-menu, klik je een paar keer, en kun je gelijk het benodigde voorwerp inleveren.
Het boerenleven
Dat maakt ook een van de meest aansprekende onderdelen van de game geheel zinloos: het onderhouden van een boerderij. Op verschillende plekken in de wereld kun je je eigen boerderij bouwen. Je hebt er alleen een beetje steen en hout voor nodig. Deze kun je, met de beperkte middelen die je hebt, naar eigen inzicht inrichten. Zo zet je grote en kleine stallen neer en zorg je dat er een water- en voederbak staan zodat je dieren niet verhongeren. Die dieren moet je trouwens zelf vangen, en het is best leuk om zo'n lief varkentje of een schattige koe naar je boerderij te lokken.
Wie een soort driedimensionale Stardew Valley verwacht, komt er echter bekaaid vanaf. Het boerenleven gaat grotendeels vanzelf. Je hoeft alleen af en toe de producten van je boerderij – honing, melk, dat soort dingen – uit een kist voor de deur te pakken. Het helpt ook niet dat je die producten vervolgens weer nergens voor nodig hebt. Je kunt de hele game doorlopen zonder ooit een boerderij te gebruiken.
Na een uur of vier, vijf heb je het duisternis vernielende apparaat gerepareerd, is de wereld ontdaan van Murk en verschijnen de credits op het scherm. Je kunt dan nog verder spelen en alle zijmi ies die je hebt gemist afhandelen, maar de kans is groot dat je het wel weer voor gezien houdt. Er is gewoon niet veel te doen in Yonder, en wat je wel kunt doen is niet bijster intere ant. Hoe mooi de wereld ook is, als je telkens alleen maar van punt A naar punt B loopt, is dat niet genoeg.
Deze game is getest op een PlayStation 4 en is ook verkrijgbaar op pc.