Met X: Beyond the Frontier leverde Egosoft in 1999 een redelijk succesvolle spacesim af, die dankzij de goede graphics en redelijk diepe gameplay een aardige fanbase wist te bouwen. De gameplay was sterk gebaseerd op kla iekers als Privateer en Elite; het hoofddoel was dan ook om zoveel mogelijk geld te verdienen door bijvoorbeeld te handelen of piraten te vernietigen. Daarnaast introduceerde X echter ook een nieuwe feature: het bouwen en beheren van eigen ruimtestations om zo inkomsten te genereren, een feature die veel diepte aan de gameplay toevoegde. Een nadeel van X: Beyond the Frontier was dat het slechts mogelijk was om één schip te besturen, een probleem dat echter verholpen werd in de uitbreiding X-Tension waarin spelers schepen in alle soorten en maten mochten besturen.

Voor X2: The Threat heeft men bij Egosoft de gameplay van X-Tension genomen en hier flink wat elementen aan toegevoegd. Zo kunnen spelers nu ook geld verdienen door mineralen uit astroïden te halen of door mi ies uit te voeren die op de verschillende ruimtestations aangeboden worden. De wat agre ievere spelers kunnen als een moderne versie van de Duinkerker kapers ook hun geld verdienen door het veroveren en verkopen van andermans schepen. Met het verdiende geld kunnen uiteindelijk nieuwe en betere schepen (waaronder transports, fighters, destroyers en zelfs carriers) gekocht worden, die stuk voor stuk ook door de speler zelf bestuurd kunnen worden. Na het installeren van de benodigde software kan de speler zijn overige schepen op afstand commandos geven en zo zijn imperium grotendeels automatiseren; op deze manier kan hij tijd vrij maken voor het verder uitbreiden van zijn rijk of het volgen van de verhaallijn. Deze verhaallijn is overigens net zoals in X: Beyond the Frontier weliswaar aanwezig, maar is eerder bijzaak dan de rode draad door de game.

Hoewel X2 mi chien door de futuristische space setting op het eerste gezicht op Freelancer lijkt, is de game vele malen complexer; iets dat uit de beschrijving waarschijnlijk al duidelijk werd. Het vergt dan ook enige tijd om aan de game te wennen, al helpen de bijgevoegde tutorials gelukkig wel enigszins. Helaas is de handleiding echter aan de magere kant en laat deze een aantal dingen onbehandeld. Hoewel ik dankzij het spelen van het orgineel er in de meeste gevallen wel uitkwam, is het gebruik van sommige uitbreidingen voor de schepen nogal gebrekkig aangegeven. Wat het er ook niet makkelijker op maakt, is dat het in de interface door de vele mogelijkheden die je vanaf het begin krijgt soms wat lastig is om de juiste functie te vinden; iets dat door de complexiteit van de game echter onvermijdelijk is. Gezien de grote hoeveelheid menu's die doorlopen moeten worden was muisbesturing hiervoor echter geen overbodige luxe geweest.