Met de onlangs verschenen trailer van God of War III is een tipje van de sluier opgelicht van de toekomst die het hack-and-slash-genre tegemoet gaat. Met X-Blades krijgen we nog even een pijnlijke herinnering voorgeschoteld van het verleden van dit genre. Want wat deze door Ru en gecreëerde hack-and-slasher met een Japans animestijltje laat zien, is niet bepaald om over naar huis te schrijven.
In X-Blades speel je met Ayumi, een jongedame die op zoek is naar een waardevol artefact met mysterieuze krachten. Ayumi oogt minderjarig en het feit dat ze met blote billetjes rondloopt zal een aantal wenkbrauwen doen fronsen. Overigens heeft het hoofdpersonage geen enkele persoonlijkheid en stelt het verhaal werkelijk helemaal niets voor. Uiteindelijk red je de wereld of zoiets, na een 'epische' confrontatie tu en Licht en Donker. De conversaties zijn bij vlagen zo ongelooflijk slecht en cliché dat je medelijden hebt met de beperkte capaciteiten die de scriptschrijver moet hebben.
De gameplay bestaat eigenlijk puur en alleen uit vechten, wat natuurlijk helemaal niet slecht hoeft te zijn. Ayumi gebruikt haar zwaarden, pistolen en een groot arsenaal aan magie om de vijanden uit te schakelen. Het vechten met je zwaarden gebeurt puur en alleen met één aanvalsknop en bestaat dus uit het herhaaldelijk indrukken van deze knop. Veel vijanden zul je op deze manier verslaan, waardoor het spel op vele momenten hersendodend en volledig inspiratieloos overkomt.
Je zult echter tegenover veel vijanden, met name de spoken, je pistolen gebruiken. Het locken op de vijand werkt hierbij voor geen meter, waardoor je gewoon lekker rondknalt en Ayumi automatisch mikt. Het is, net als het vechten met zwaarden, enorm repetitief. Wat intere anter wordt het met de magie, omdat je een groot hoeveelheid aan verschillende aanvallen hebt die je bovendien specifiek moet toepa en tegen verschillende vijanden.
Je kunt vier magieaanvallen binden aan de overige knoppen en wanneer je voldoende rage (te vergaren door met je zwaarden aan te vallen, verwond te worden en op een paar extra manieren) hebt kun je flink losgaan met allerhande magie. Zo heb je een vuurbal nodig om ijswezens te verslaan en is een lokale aardbeving wel op zijn plaats als je omsingeld wordt door allerlei gespuis. De magische aanvallen doen redelijk hun werk en weten enige diversiteit in de gameplay aan te brengen.
Die diversiteit laat het in ieder geval flink afweten op het gebied van leveldesign. De setting van de game is een complex aan ruïnes, maar deze zijn volledig inspiratieloos geconstrueerd en lijken allemaal op elkaar. En of dat nog niet genoeg is, zul je diverse levels tweemaal moeten doorlopen. Overigens is er van leveldesign eigenlijk helemaal geen sprake, want elk level is een arena vol vijanden die je pas kunt verlaten als iedereen dood is. Hierdoor weet je altijd wel wat je kunt verwachten en hoef je je geen illusies van afwi eling te maken.
Overigens is er wel een heel klein beetje afwi eling, met levels waarbij je een aantal gloeiende bollen moet vernietigen én met de aanwezigheid van eindbazen. Jammer genoeg zijn al deze eindbazen slecht ontworpen. Het komt erop neer om één specifieke aanval een miljoen keer uit te voeren en ervoor te zorgen dat je zelf niet doodgaat. Hierdoor kun je soms enorm lang met deze bazen bezig zijn, terwijl je alleen maar hetzelfde doet. Moeilijk is het allerminst, het kost alleen veel tijd. Totaal niet spannend of enerverend, en erg vervelend.
De kern van het spel zit dus fundamenteel verkeerd in elkaar, en daaronder valt ook de besturing. Responsiviteit is in dergelijke spellen zeer belangrijk, maar is in X-Blades vrijwel volledig afwezig. Een voorbeeldje hiervan is het springen. Wanneer je landt, vindt Ayumi het nog even nodig om door haar knieën te gaan, waardoor je niet meteen je volgende actie kunt starten. Vaak kun je hierdoor geraakt worden door magische aanvallen of aanstormende vijanden. Ook word je wel eens geraakt door afstandsaanvallen (een vuurbal bijvoorbeeld) als je deze eigenlijk zou ontwijken. Een ander bewijs van de brakke colli ion detection is het feit dat sommige van jouw klappen helemaal niet geregistreerd worden. Lekker voor je hit counter, en ook handig als je gewoon een vaas in één keer wilt breken…
Overigens zijn er wel een aantal dingen die je aan het gamen houden, en dat mag voor zo'n slecht spel toch een prestatie heten. Zo werkt het verzamelen van zielen enorm verslavend. Je vergaart ze vooral door het verslaan van vijanden en hiermee kun je upgrades en magie kopen. En hoe hoger je hit counter (gegeven voor het meppen van vijanden zonder geraakt te worden), hoe hoger de multiplier voor het aantal zielen per gedode vijanden. Op deze manier ben je altijd op zoek naar méér zielen en word je gedreven om verder te spelen.
Dit is dan ook de enige motivatie die er is om de game uit te spelen. X-Blades doet heel erg veel dingen fout en wordt irritant en saai door de eindeloze herhaling. Er zijn voor een zacht prijsje op zowel de PlayStation 3 als de Xbox 360 tal van veel betere alternatieven voorhanden. Games als Conan, Heavenly Sword, Ninja Gaiden II en Devil May Cry 4 zijn stuk voor stuk vele malen beter dan X-Blades. Slechts mensen die na de trailer van God of War III opeens een vreemde impuls krijgen om een hack-and-slasher te halen, worden vergeven voor deze miskoop.