Rond potentiële toptitels wordt in het algemeen maanden voor de daadwerkelijke release een immense hype gecreëerd. Zelfs de zogenoemde cultspellen krijgen de nodige publiciteit, voornamelijk in de gespecialiseerde pers. Zodoende komt het maar zelden voor dat er onverhoopt een vermakelijk spel geruisloos de winkelschappen betreedt. WorldShift is de spreekwoordelijke uitzondering op de regel. Het relatief onbekende strategiespel weet echter ook zonder imponerende reclamecampagnes te overtuigen.
De kans is groot dat je tijdens je eerste speelse ie met WorldShift de nodige gelijkeni en aantreft met StarCraft. Niet alleen de ruimtelijke setting, ook de audiovisuele stijl komt opvallend veel overeen met het populaire strategiespel van Blizzard. De zoveelste ongegeneerde variant op Korea's digitale volk port lijkt de markt te bestoken. Niets is echter minder waar, want als je wat verder kijkt is Worldshift behoorlijk innovatief. Zo is de noodzaak grondstoffen te verzamelen en basi en te bouwen, overboord gegooid. Twee ogenschijnlijk e entiële spelelementen.
In WorldShift krijg je onmiddellijk een vast aantal manschappen onder je hoede en dien je globaal genomen alleen rekening te houden met het welzijn van die manschappen. Zodoende staan de gevechten centraal. De welbekende strategie-elementen doen in deze gevechten echter wel weer hun intrede. Het is mogelijk je manschappen individueel aan te sturen en je tactiek tot in den treuren te verbeteren. De vaardigheden van je vechter laven zijn naarmate je vordert steeds verder uit te bouwen. Dit doe je door tijdens de mi ies op zoek te gaan naar magische objecten, die bepaalde aspecten verbeteren. Mede doordat dit systeem de ietwat gecompliceerde vaardighedenboom vervangt, is het spel lekker vlot onder de knie te krijgen. Zelfs nieuwkomers in het genre zijn door deze opzet al snel in staat de knokploeg van hun opponent in het gareel te houden.
Ook de toevoeging van de speelbare helden draagt hier aan bij. Net als in Chris Taylor's Supreme Commander neem je naast de gebruikelijke eenheden de held van een van de drie speelbare fracties onder handen. Aan deze held kun je de welbekende kla en en speciale vaardigheden hangen. Hierdoor kent WorldShift behoorlijk wat spelelementen uit het RPG-genre. Zelfs de wijze waarop de held zich laat besturen doet denken aan het rollenspel. Zo is er een menuutje aanwezig dat gevuld is met de uit te voeren handelingen. Ook de opzet van de gebieden onderstreept het laagdrempelige karakter. Grootschalige werelden met open speelvlakken vind je nauwelijks terug in WorldShift. In plaats daarvan zijn het vooral nauwe gebieden met rechtlijnige paadjes die de klok slaan. Verdwalen is absoluut niet aan de orde.
Het werd al even aangekaart, maar WorldShift vertoont meerdere gelijkeni en met de StarCraft-franchise. Zo is de setting nagenoeg hetzelfde en is het kleurgebruik wederom zeer intens. Ook de lichteffecten, onder andere door toedoen van bliksemschichten, worden op een prachtige wijze op je beeldscherm getoverd. Deze aspecten zorgen ervoor dat WorldShift een fraai spel is om te aanschouwen, ook al weet het achterliggende technische gedeelte de grauwe middelmaat nauwelijks te ontstijgen. Wat Black Sea Studios met relatief weinig audiovisuele hoogstandjes in elkaar heeft gezet, verdient dan ook niets anders dan lof. Deze aanpak heeft er bovendien voor gezorgd dat het spel zelfs op de ietwat oudere systemen vloeiend draait.
Spijtig genoeg weet het verhaal het verder hoogwaardige niveau van de game nauwelijks te waarborgen. Alhoewel een postapocalyptische wereld en een fictieve wereldoorlog voldoende materiaal zouden moeten bieden om een intere ant verhaal te vertellen, is het een en al dertien in een dozijn. Het zijn de clichématige dialogen, de belabberde stemmen en de al te fantastische gebeurteni en die een episch vertelsel in de weg staan. Dit is overigens niet het enige mankement. Ook de lengte van de verhaalmodus laat nogal te wensen over. In een avondje of twee heb je de volledige campagne wel doorlopen.
Daarnaast is de mi iestructuur tamelijk repetitief. Doordat je al direct de beschikking hebt over je manschappen en de gebieden behoorlijk rechtlijnig zijn, ben je alleen maar bezig om veldslagen tot een goed einde te brengen. En aangezien de moeilijkheidsgraad niet al te hoog ligt en de kunstmatige intelligentie van een bedenkelijk niveau is, wordt dit al snel behoorlijk eentonig. De beperkingen van de verhaalmodus zouden zo goed als volledig gecompenseerd worden als er een skirmish-modus aanwezig zou zijn. Deze modus vormt in vrijwel elk strategiespel de hoofdmoot, maar schittert in WorldShift spijtig genoeg door afwezigheid.
Bovenstaande kritiekpunten zijn logischerwijs zo goed als volledig afwezig in de online spelmodi. Tegen elkaar strijden is vermakelijk, maar het is vooral de coöperatieve spelmodus die weet te imponeren. Dit komt vooral door de speciale mi ies die hier de boventoon voeren. Waar je in de verhaalmodus louter als doel hebt gebieden vol vijanden te doorlopen, dien je in de coöp onder andere groteske eindbazen te overwinnen in steeds veranderende omgevingen. De mogelijkheid om samen te werken met je partner voegt bovendien de nodige dosis diepgang toe. Tactische coöperatie is overigens geen overbodige luxe. De mi ies zijn immers erg pittig en uitgebreid, in tegenstelling tot de opdrachten van de verhaalmodus. De krachtmetingen zullen het handjevol eigenaren van WorldShift dan ook ongetwijfeld heel wat vrije uurtjes af weten te snoepen. In ieder geval totdat StarCraft 2 het slagveld betreedt.