Onveranderd, op de visuele stijl na. De koddige pixelfiguurtjes uit het origineel zijn bijna onherkenbaar in de schitterende tekenfilmachtige laag verf die het spel eroverheen giet. Ook de muziek heeft een behoorlijke upgrade gekregen. Van de traditionele bliepjes en bloepjes is weinig meer overgebleven, maar de oude melodieën zijn gelukkig nog intact. Wie terugverlangt naar hoe The Dragon’s Trap er vroeger uitzag kan met twee drukken op de knop en zonder de gameplay te pauzeren wi elen naar de oude stijl.
Wonder Boy in disguise
Dat het spel ongeacht de gekozen graphics hetzelfde speelt zegt veel over hoe trouw deze remake is uitgewerkt. Eigenlijk is alles precies hetzelfde gebleven. De gameplay van de kla ieke platformer draait nog steeds om een wonderlijke boy (of girl, in deze nieuwe uitvoering) die door een draak getransformeerd wordt in een hagedis. Vanaf dat punt doorloop je als dit vuurspuwende wezen de levels totdat je een transformatie ondergaat.
Iedere vorm die het speelbare personage aanneemt oogt niet alleen anders, maar heeft ook zo zijn effect op de gameplay. Als muis kun je tegen muren oplopen en door piepkleine gaatjes kruipen, de piranhaman kan zwemmen en de havik kan vliegen om hoger gelegen gebieden te bereiken. Het spel bepaalt grotendeels wanneer je welke vorm aanneemt, maar Wonder Boy mag gerust een simpele Metroidvania genoemd worden.
De schitterende, opnieuw geschilderde werelden verkennen wordt op deze manier nog leuker, maar helaas heeft de gameplay zelf geen upgrade gekregen. Problemen die voor een game uit 1989 mi chien nog wel meevielen zijn vandaag de dag een bron van frustratie. Word je geraakt door een vijand, dan is je personage irritant lang niet te besturen. Het bereik van je wapen is in de meeste gevallen bovendien zo klein dat je vervelend dichtbij moet komen om een vijand uit te schakelen. Op die manier is het eigenlijk ook nooit leuk om de strijd aan te gaan.
Ouderwets lastig
Het is echter wel noodzakelijk, want vrijwel ieder verslagen monster laat wel geld achter waarmee er nieuwe uitrusting is te kopen. Betere zwaarden, schilden of pantser maken het leven makkelijker en geven in sommige gevallen ook speciale vaardigheden. Ook je gezondheid herstellen of een levensreddend drankje op de kop tikken zijn van cruciaal belang.
Wonder Boy doet namelijk nauwelijks aan checkpoints. Er is een centraal gelegen dorpje waar je na ieder eindbaasgevecht en nieuwe transformatie naar terugkeert, maar de tu engelegen gebieden moet je aan een stuk door spelen. Dat de vijanden in lastige patronen bewegen en het spel soms gemeen moeilijk is lijkt er verder niet toe te doen. Op die manier kun je een kwartier een level doorlopen, halfdood bij een eindbaas aankomen omdat je je nergens kon oplappen om vervolgens bij de eerste beste aanval het loodje te leggen. Voor wie het origineel niet heeft gespeeld is omgaan met de ‘retro-charme’ van The Dragon’s Trap daarom best even wennen.
Met het oog op het nieuwe uiterlijk, is het verra end dat de wat verouderde elementen van het spel niet onder handen zijn genomen. Was dat het geval geweest dan The Dragon’s Trap mi chien net iets meer kunnen zijn dan schitterende, maar behoorlijk frustrerende hervertelling van een verouderde game met goede ideeën. De liefde voor het origineel blijkt er overduidelijk uit, maar het voelt nu bijna alsof de ontwikkelaar blind was voor alle problemen die een remake makkelijk had kunnen verhelpen.
Wonderboy: The Dragon’s Trap is voor 19,99 euro verkrijgbaar op de PlayStation 4, Xbox One en Switch. Het spel verschijnt later ook voor de pc.