Het gebeurt niet vaak meer, maar eens in de zoveel tijd ligt er weer een PS2-game op de mat om te recenseren. Ditmaal moet het alom bekende stof van de PS2 worden geblazen voor Wipeout Pulse, een port van de gelijknamige game voor de PSP.
Wipeout Pulse is nog steeds een van de beste racegames voor de PSP. Het spel wist tijdens de release te overtuigen door de vele gamemodi, prachtige graphics, geweldige soundtrack en bloedsnelle gameplay. Lang niet elke PS2-eigenaar bezit ook een PS3 of PSP, dus Wipeout Pulse is bij uitstek een kans om in contact te komen met het modernere Wipeout-gevoel.
De bekende aspecten zijn wederom aanwezig. Zowel beginners als gevorderden kunnen in de singleplayermodus rekenen op een gevarieerd aanbod aan uitdagingen. De afwi eling van races, time trials, zone events en eliminator-races zorgen dat de speler genoeg tijd krijgt om circuits te leren kennen, en dat is broodnodig voordat je overgaat naar een hogere moeilijkheidsgraad. Het systeem werkte op de PSP en ook op de PS2.
Online
Eén ding is geheel afwezig in de PS2-versie van Wipeout Pulse: De online multiplayermodus. Het is een gemis, maar het is best te begrijpen waarom ontwikkelaar Liverpool Studios de mogelijkheid om online te spelen achterwege heeft gelaten. Er zouden uiteindelijk waarschijnlijk te weinig mensen online zijn om een stabiele community te onderhouden. Gelukkig hebben spelers wel de mogelijkheid om in split-screen tegen iemand anders te spelen. De speler krijgt bovendien de keuze om te racen met een horizontaal of verticaal gespleten scherm. Handig voor normale en breedbeeldtelevisies.
Het racen zelf blijft echter een heerlijk hectische aangelegenheid. De AI is zeer agre ief en je moet constant opletten niet te worden geraakt door de vele krachtige wapens. Verwacht niet een AI die menselijk aandoet. Zeker na de start lijkt er een soort omgekeerd rubberband-effect te worden aangezet, die vijanden aan de horizon doet verdwijnen. Het komt er in de praktijk komt op neer dat je in de laatste ronde de voorste tegenstander moet inhalen om de winst te pakken. Het is een wat ouderwets principe, maar het is wel effectief. Frustrerend is wel dat, wanneer je voorligt en de tegenstander weet je te raken, de kans bestaat dat je door een aantal achterliggers ook wordt geraakt. Het kan gebeuren dat je in één ronde plotseling van de eerste naar de vierde plek wordt terugverwezen en de overwinning op je buik kunt schrijven.
Verloren glans
Ondanks de nette overzetting weet Wipeout Pulse op de PS2 minder te overtuigen dan op de PSP. Het wordt bijvoorbeeld snel duidelijk dat de besturing van Wipeout Pulse niet echt met de tijd is meegegaan. Ten tijde van de lancering van Pulse voelde de besturing fris aan, maar na Wipeout HD voor PlayStation 3 is de lat een flink stuk hoger gelegd. Pulse geeft je helaas niet het gevoel dat je schip ook echt ma a heeft. De kans is echter groot dat nieuwkomers van de serie dit gemis niet eens opvalt.
Op het gebied van graphics weet Pulse niet meer het wow-effect te genereren, wat wel het geval was met de PSP-versie. Op een klein scherm als van de PSP ziet Pulse er indrukwekkend uit, maar opgerekt op een groot scherm begint het gebrek aan details op te vallen. Het is nog steeds absoluut geen lelijke game, maar elementen als explosies en omgevingsdetails springen niet meer echt van het scherm af. Oogstrelend kun je de game dan ook niet noemen, maar oorstrelend is het zeker. Net als alle Wipeout-games heeft Pulse een geweldige techno-soundtrack die het hele futuristische sfeertje helemaal afmaakt.