Wii Play Motion werkt alleen met de Wii-afstandsbediening Plus of een Wii-afstandsbediening met het Wii MotionPlus-acce oire. Hoewel Nintendo en andere uitgevers deze nieuwe controller nooit goed hebben ondersteund en de keuze om de doelgroep te verdelen discutabel blijft, werkt de controller erg precies en heeft hij meer mogelijkheden dan de oorspronkelijke versie. Geheel in de Wii-traditie wordt deze techniek het beste gedemonstreerd in een verzameling minigames. In Wii Play Motion vind je vooral doorsnee spelletjes en af en toe iets aardigs.
Een van de onderdelen die er met het grootste gemak uitspringt is Spooky Search, een kruising tu en Luigi’s Mansion en Ghostbusters. Een groepje Mii-personages staat angstig voor zich uit te staren, omdat een groep spoken is ontsnapt. Ze kijken de griezelige kamer rond en geven je aanwijzingen waar ze spoken zien zweven. Aan jou de opdracht om met de Wii-afstandsbediening om je heen te richten en met het geluid ignaal in de controller de juiste positie te bepalen. Daarna ‘hengel’ je ze binnen en stop je ze in een spokenopslagdoos. Hier komt de technologie van de Wii MotionPlus echt tot zijn recht: de controller kan in tegenstelling tot zijn voorganger precies doorgeven waar je op richt, ook als dat buiten beeld is. Het is natuurlijk de vraag waarom de Mii-personages de spoken wel zien en jij niet, maar dat mag de pret niet drukken. Het prima spelmechanisme zorgt voor een originele en grappige minigame.
Niet origineel
Het lijkt een dooddoener om eerst het beste onderdeel te noemen, en dan te klagen over de rest, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de meeste andere onderdelen niet in de buurt komen van de spitsvondigheid en gebruik van nieuwe techniek van Spooky Search. Een hoorntje met ijsbolletjes balanceren of een balletje omhoog flipperen mag dan geinig zijn voor mensen die nog nooit een spelcomputer hebben gezien, maar zelfs kleine kinderen met geringe game-ervaring hebben dit soort dingen al te vaak gezien. Ook het meppen van mollen en schieten op ballonnen (of dinosauru en, ninja’s, ruimteschepen) kun je niet echt origineel noemen. Sommige onderdelen hebben zelfs last van een gebrekkige besturing. In Star Shuttle heb je te veel knoppen nodig om een ruimteschip te laten landen. Het is onnodig frustrerend en gewoon niet leuk.
Naast Spooky Search kent Wii Play Motion nog wel enkele lichtpuntjes, die vooral door de grappige uitstraling van de Mii-personages door de beugel kunnen. In Pose val je in een windtunnel naar beneden. Het doel is je lichaam zo te vormen en te draaien dat je door een uitgesneden vorm past en verder naar beneden kunt. Het doet denken aan de show met bekende Nederlanders die zich door een in piepschuim uitgesneden muur moeten duwen. Ook het Windrunner-onderdeel mag er zijn. Gewapend met een parapluutje laat je je door een straffe wind meevoeren over een baan met muntjes, sprongen en schansen.
Voordelig
De aankoopbesli ing ligt bij Wii Play Motion anders dan bij Wii Play. Toen Wii Play uitkwam, was het een voordelige en slimme manier om een tweede Wii-afstandsbediening te bemachtigen. Dat je er ongemerkt ook een verzameling aardige minigames bij kreeg, was mooi meegenomen. Die stimulans zien we niet of nauwelijks bij Wii Play Motion. Fanatieke Wii-spelers hebben waarschijnlijk al een Wii Motion Plus in huis en de console is – zeker qua releases – bijna aan zijn eind. Bovendien blijft de ondersteuning van de extra precieze controller ondermaats, zelfs in spellen van Nintendo zelf.
De toekomst ziet er rooskleurig uit voor Nintendo-fans: de nieuwe Wii U-console gloort aan de horizon en de 3DS krijgt binnenkort heel wat mooie games. Het heden is wat minder fraai: voor de Wii komt niet veel meer uit. Wii Play Motion kan dat treurige gevoel niet wegnemen. Van de twaalf minigames zijn er maar twee of drie te pruimen, en zelfs die zijn niet langer dan een kwartier leuk. Het is eventueel leuk voor families en kleine kinderen, al moet je dan nog extra Wii MotionPlus-acce oires kopen. Ook voor hen zijn er veel leukere opties dan Wii Play Motion.