Het mag duidelijk zijn dat Nintendo maar al te graag een sociale magneet van de Wii wil maken. Door Wii Sports gratis en voor niets weg te geven bij elke verkochte console, zet men je eigenlijk meteen aan om een tweede controller in huis te halen, want zeg nu zelf, al die leuke sportspelletjes wil je toch gewoon samen met een hoopje vrienden spelen? Slim gezien van Nintendo zou je denken, maar het gaat nog wat verder dan dat. Als je beslist om een tweede controller in huis te halen, zul je namelijk voor een leuke verra ing in de winkel komen te staan: een speciale bundel bestaande uit een gloednieuwe Wii-mote met daarbij het spel Wii Play, een titel die in geuren en kleuren de nieuwe besturingsmogelijkheden die de Wii te bieden heeft duidelijk moet maken.
Wii Play mag eigenlijk niet gezien worden als een volwaardig spel, het is eerder een verzameling van allerlei kleine activiteiten, acht om precies te zijn. Om het geheel toch wat uitdagender te maken is er, als je Wii Play voor de eerste keer speelt, maar één spel beschikbaar. Pas nadat je bij het eerste spel een goede score weet te halen, speel je het volgende spel vrij, totdat je uiteindelijk aan de slag mag gaan met alle games die op het schijfje van Wii Play te vinden zijn.
Spijtig genoeg zijn de verschillende spelletjes niet allemaal van een even hoge kwaliteit. Zo heb je van ‘Charge’, een soort racegame waarin je op een vreemde koe vogelverschrikkers moet omlopen, na twee keer spelen al genoeg gezien, om het spel verder nooit meer te bekijken. Ook ‘Find Mii’ is leuk voor even, maar na een tijdje gaat het vervelen om constant de twee op elkaar gelijkende Mii’s te zoeken en aan te klikken. Wel is het leuk dat Wii Play duidelijk laat zien dat de Wii-mote een multifunctioneel apparaat is. Zo zul je in ‘Shooting Range’ de controller als pistool moeten gebruiken (vergelijkbaar met de lasergun in de kla ieker Duck Hunt) terwijl in ‘Fishing’ de Wii-mote dienst zal doen als vislijn.
Wii Play komt verder pas echt tot zijn recht als je met twee mensen aan de slag gaat. ‘Laser Hockey’ is wel leuk als je tegen de computer speelt, maar neem het tegen een vriend op en je zult ongetwijfeld dubbel zoveel plezier hebben. Het meest uitdagende spel om met z’n tweeën te spelen is echter ‘Tanks!’, waarin ieder zijn eigen tankje mag besturen om uiteindelijk samen de vijand aan flarden te schieten. Soms is het zelfs zo dat je samen een strategie uit moet dokteren om je vijand via de flanken aan te vallen, al blijft de gameplay meestal erg simpel. Ook vereist het merendeel van de spellen binnen Wii Play, in tegenstelling tot Wii Sports, niet zo’n grote fysieke inspanning. Je zult dus zeker geen vrees hoeven hebben om een rondzwiepende arm in je gezicht te krijgen.
De vergelijking tu en Wii Sports en Wii Play gaat wel op als je op audio-visueel vlak gaat beoordelen. Beide titels stellen grafisch namelijk helemaal niets voor, terwijl het geluid meestal ook niet verder komt dan enkele primitieve deuntjes en geluidseffecten. Naar analogie met de uiterlijke aspecten van Wii Play zijn ook de spelletjes simpel vormgegeven, waardoor alles wel erg toegankelijk wordt, iets wat Nintendo zeker en vast voor ogen had bij het maken van deze titel. Het is in principe zo dat je elk spel dat Wii Play te bieden heeft, je binnen twee minuutjes onder de knie hebt, waardoor de grootste uitdaging al snel bestaat uit het verbeteren van je persoonlijke score. Er zijn ook medailles te verdienen, maar of dat je echt zal gaan aanzetten om steeds opnieuw hetzelfde spel te spelen valt te betwijfelen.