Wanneer Japanners reizen, spelen ze Monster Hunter (of Dragon Quest, Pokemon, Final Fantasy, of een rollenspel dat wij niet kennen). Enfin, Monster Hunter doet het daar aardig. White Knight Chronicles: Origins probeert daar een slaatje uit te slaan door diens sjabloon als uitgangspunt te nemen. Waag je jezelf aan zulk kopieergedrag, dan moet je sowieso van goeden huize komen. Het loont ook om op z’n minst de kracht van je bronmateriaal over te nemen. Origins vergeet dat.
Treinavontuur
Het meest originele van Origins is mi chien nog wel dat een trein als centrale hub dient. Zo reis je razendsnel naar een nieuw gebied en kun je je personage vormgeven en je team samenstellen. Via menuutjes maak je onderweg nog een paar keuzes die relevant zijn voor de mi ies en vervolgens betreed je gelijk het strijdveld.
De trein verbloemt enigszins dat het overkoepelende verhaal aan de oppervlakte blijft. Je treft tijdens je reis nieuwe gezelschappen of ouwehoert even met je teamgenoten, maar veel verder dan het standaard goed versus kwaad reikt het niet. De mi ies staan ook te zeer op zichzelf om een coherent avontuur te vertellen.
Spektakelloos
Natuurlijk draait het uiteindelijk vooral om het vechten en uitbouwen van vaardigheden en uitrusting, wat maakt dat de game in principe weg kan komen met het ontbreken van een goed verhaal. In eerste instantie lijkt met deze elementen wel goed te zitten. De gevechten in het spel zijn quasi real-time. Je beweegt vrij door de omgeving en ziet de vijanden altijd staan, maar er is wel een bepaalde wachttijd tu en twee handelingen. Origins is wel een stuk sneller dan White Knight Chronicles op de PS3, wat de gevechten voor JRPG-begrippen ontzettend dynamisch maakt. Het continu herpositioneren heeft daadwerkelijk zin en het maakt ook een verschil hoe en waar je iemand belaagt. Tactisch inzicht is daarom minstens net zo belangrijk als het hebben van bepaalde vaardigheden. Althans, op papier.
In Origins heb je eigenlijk zowel tactiek als vaardigheden niet nodig. Het spel is simpelweg te makkelijk. En waar in Monster Hunter de gevechten tegen de krachtigste wezens nog een klein half uur duren en alles van je vergen, daar ben je er hier vaak al na vijf spektakelloze minuten mee klaar. Nu zijn de gevechten niet vervelend – het vechtsysteem an sich werkt aardig –ze worden wel snel suf. Er zit te weinig variatie in de vijanden en eindbazen gaan zelfs met een roekeloze vechtstijl vlug neer.
Omdat het spel zo makkelijk is, blijft er nauwelijks meer een reden over om die ene unieke scheenbeschermer te maken uit de grondstoffen die je tijdens je reis hebt verzameld. Daadwerkelijk zeldzame items waar je alles voor hebt moeten geven, zijn uit den boze. Wanneer het dan iets lastiger lijkt te worden, krijg je plots wapentuig van een dusdanig kaliber dat je er wederom zo doorheen hakt. Een gemiste kans, want juist dit maakt het genre zo intere ant. Hoewel er genoeg attributen en vaardigheden zijn om te verzamelen, maken en uitbouwen, dienen zij nu vooral een cosmetisch doel.
Bolwerk van sufheid
Het leveldesign zorgt er evenmin voor dat je wordt aangespoord om op ontdekkingstocht te gaan. De afgebakende omgevingen worden willekeurig gegenereerd en zouden daardoor telkens een andere ervaring moeten bieden. Ironisch genoeg lijken ze echter zoveel op elkaar dat je eerder het gevoel hebt dat je aan het backtracken bent dan dat je een nieuwe omgeving verkent.
Ze zijn ook veel te leeg en kaal, waardoor het nauwelijks loont om elk uithoekje te bekijken in de hoop nog een bijzondere vondst te doen. Het helpt niet dat de mi iestructuur zo in elkaar steekt dat je telkens een handjevol aanwezige vijanden moet omleggen of een paar algemene voorwerpen moet verzamelen. Origins slaat daardoor op twee fronten de plank mis: de mi ies zijn op zichzelf niet intere ant en gevarieerd genoeg, en het loont ook niet om alsnog de avonturier uit te hangen. Doe je dat toch, zal het je al redelijk snel gaan tegenstaan. De laadtijden tu en de omgevingen zijn namelijk behoorlijk lang, zelfs wanneer je het spel installeert.
White Knight Chronicles: Origins blijft hangen in gek gamedesign. Qua vechtsysteem en hoeveelheid content zit het wel snor, maar de context en een drijfveer om daadwerkelijk op onderzoek uit te gaan ontbreekt. In dit genre is dat van levensbelang, het draait immers om het verzamelen van nieuwe spullen en uitbouwen van je uitrusting.