“Is dat lunch of een experiment”, verschijnt op de printout in de rechteronderhoek van het scherm. We hebben zojuist een bord met eten onderzocht op een tafeltje ergens in een onderzoekcentrum. Ons team van rangers moet een groepje bewoners redden van een uit de hand gelopen experiment met (nu) aanvallende groenten. Die omschrijving van dat bord eten toont waarin Wasteland 2 excelleert. Want dit is een spel met oog voor detail. Sterker nog: dit is een spel dat draait om het zo gedetailleerd mogelijk weergeven van een post-apocalyptische wereld, waarin jouw daden er toe doen.
Het blijft niet alleen bij het bekijken van de wereld. Elk van jouw personages (je bestuurt een team zelfgemaakte figuren, plus de groeiende aanhang van onderweg ontmoette personen) kan vaardigheden leren die invloed uitoefenen op de omgeving. Het blijft hier niet bij de standaard gevechtsvaardigheden (waar we zo nog op terugkomen), maar geeft je daadwerkelijk keuzes om fysieke en persoonlijke obstakels te overwinnen.
Vaardigheden
Deuren zijn een goed voorbeeld. De leider van ons team, Harry the Hat, gaven wij een sterke ‘perception’. Niet alleen kunnen we hiermee in onze omgeving meer details waarnemen, maar het helpt ook om vast te stellen of een deur met een valstrik is beveiligd. Is dat zo, dan kunnen we een ander teamlid, met de vaardigheid ‘demolition’, laten proberen om de val onschadelijk te maken. Daarna kan onze slotenmaker proberen het slot open te prutsen. Er is geen garantie dat deze vaardigheden ook echt succes hebben. Bommen kunnen alsnog af gaan, en sloten kunnen blokkeren. Zelfs dan is er nog de optie om met onze domme kracht de deur in te laten trappen.
Het blijft natuurlijk niet bij deuren. De vele, vele vaardigheden helpen je om computers te hacken, dingen te repareren, en om andere personages te beïnvloeden. Het is onmogelijk om alle vaardigheden te hebben, wat je tot keuzes dwingt. En wat er ook voor zorgt dat sommige geheimen gewoon niet toegankelijk zijn voor jouw huidige team.
Het is ironisch dat je Wasteland 2 juist daardoor kan omschrijven als een ‘ouderwetse’ rpg, terwijl het juist zo’n enorm geavanceerde interactie mogelijk maakt. Het is duidelijk dat modernere rpgs zoals Fallout 3 en Dragon Age: Origins met hun hang naar stroomlijnen en schaalvergroting iets wezenlijks zijn kwijtgeraakt.
Je speelt Wasteland 2 dan ook totaal anders. Dit is geen spel waarin je ‘eventjes’ door een dungeon racet. In plaats daarvan wil je juist behoedzaam en langzaam, stap voor stap, de vijandelijke omgeving verkennen. Elke stap kan iets triggeren, en door de ‘line of sight’ zie je niet wat er om de hoek op je wacht. Wat dat betreft is Wasteland 2 het sciencefiction-equivalent van Divinity: Original Sin, dat op dezelfde wijze juist langzaam genieten beloont.
Wasteland 2 zit bovendien boordevol keuzemomenten, die invloed hebben op het verhaalverloop en vooral op de manier waarop andere personages op je reageren. Iemand doden kan er voor zorgen dat getuigen jou voortaan vrezen en niet willen helpen. Een bandiet in de woestijn omkopen voorkomt een groot vuurgevecht. De keuze tu en twee noodsignalen betekent dat er iemand in de woestijn zal lijden onder jouw besli ing.
Vechten
Zoals het een ouderwetse rpg betaamt, zijn de gevechten turn-based. Op het moment dat je een dreiging ontmoet, schakelt het spel over naar gevechtsmodus, waarin elk personage om beurten kan handelen. Hiervoor heeft hij een aantal action-points. Elke handeling (lopen, schieten, interactie met de omgeving) kost AP, tot deze op zijn. Daarna kan het volgende personage zijn ding doen. Voor wie recentelijk nog een spel als XCom heeft gespeeld, zal dit heel bekend in de oren klinken. De gevechten hebben minstens zoveel diepgang als XCom, en het is belangrijk om goed gebruik te maken van dekking in het landschap. Het maakt zelfs uit of je personage hurkt of staat. Hurken geeft een bonus aan precisie.
Persoonlijkheid
Ook hebben de personages een eigen karakter, wat invloed heeft op hun gedrag. Een hoge leiderschap core zorgt er voor dat je reisgenoten beter gehoorzamen, maar soms doen ze echt gewoon hun eigen ding tijdens gevechten. Dat pakt niet altijd slecht uit. Meestal zijn deze momenten vooral amusant, als één van je teamleden even helemaal door het lint gaat en flinke klappen uitdeelt. Of juist op de vlucht slaat. Deze persoonlijkheden geven weer een extra dynamiek aan een toch al heel levendige spelwereld.
Reizen
De wereld van Wasteland is gigantisch en open, maar niet op de manier zoals bijvoorbeeld Skyrim. Er is namelijk een overworld die de verschillende locaties met elkaar verbindt. Door deze overworld kun je alleen reizen als je voldoende water bij je hebt. Onderweg kom je oases tegen waar je je veldfle en kunt bijvullen. En ook op allerlei andere locaties vind je waterputten of andere manieren om je watervoorraad op peil te houden. Als je water opraakt terwijl je door de woestenij reist, lopen je personages schade op tot ze tenslotte sterven. Dit systeem geeft nog een extra dosis realisme aan de toch al zeer geloofwaardige wereld.
Het is overigens niet mogelijk om meteen overal naar toe te gaan. Er zijn plekken op de landkaart die door radioactiviteit onbegaanbaar zijn. Je kunt wel beter beschermende uitrusting vinden om daar uiteindelijk toch doorheen te reizen. Het is een manier van het spel om de verder heel open wereld toch wat te structureren, en te voorkomen dat je uitdagingen tegen komt waar je echt nog niet klaar voor bent. Het voelt allemaal heel natuurlijk aan.
Minder
Wasteland 2 heeft een paar kleine eigenaardigheden en hier en daar wat kleine bugs. Hoewel we natuurlijk eisen dat een spel foutloos is, is dat niet reëel bij een spel met zo veel variabelen. Het is gelukkig ook nooit een groot probleem.
Wel minder is dat het vaak onduidelijk is waar je precies heen moet of wat de volgende stap is, waarbij je je af gaat vragen of je iets hebt gemist. Een voorbeeld uit het begin van het spel is bijvoorbeeld dat je een computer moet uitschakelen en daarvoor heb je een code nodig. De opdrachtgeefster zegt dat ‘Rose’ de code heeft. Wie Rose is en waar Rose is? Geen flauw idee. Tot we haar per ongeluk in de dungeon tegenkwamen. Het kwam dus allemaal wel goed, maar het voelt af en toe alsof de ontwerpers iets te weinig informatie geven.
Dialogen
Terwijl op andere momenten er een grote rijkdom aan informatie is. De briljante dialogen bijvoorbeeld, die heel goed zijn geschreven en ook interactief zijn. In plaats van een dialoogmenu kun je in gesprekken sleutelwoorden aanklikken om verder te praten. Deze sleutelwoorden zijn gekleurd in de tekst en er is een balk met mogelijke opties. Maar er zijn ook verborgen sleutelwoorden die je handmatig in kan typen, een beetje als een ouderwets text-adventure. De dialogen (en ook de soms gesproken segmenten) zijn kleurrijk en vol drama. Dit is rpg-verhaalvertelling op zijn best.
Wasteland 2 is niet voor actieliefhebbers. Dit is een spel voor mensen die zich heerlijk een tijdje willen onderdompelen in de wrede maar ook humoristische wereld na een grote atoomramp. Dit is het spel dat Fallout 3 eigenlijk had moeten zijn, en de game waar iedere serieuze rpg-fan in moet stappen.
Wasteland 2 is nu te koop via Steam en ligt ook fysiek in de winkels.