Campagnes
De grootste toevoeging in Retribution zijn de nieuwe campagnes. Waar Dawn of War 2 nog volledig draaide om het verhaal van de Blood Ravens, heeft ieder van de zes speelbare partijen ditmaal zijn eigen verhaal. Het zorgt ervoor dat de campagne iets minder serieus wordt, vooral doordat de verhalen van de mi ies op elkaar inspelen, want resulteert in een grotendeels nietszeggend maar daardoor lekker lichtzinnig verhaal. Het zorgt ervoor dat de campagnes er beter in slagen om de verschillende eenheden van iedere partij te testen en dat geeft ze eindelijk wat meer diepgang.
De campagnes zelf functioneren nog steeds grotendeels zoals in Dawn of War 2. Met een aantal helden onder je hoede dienen mi ies uitgevoerd te worden die grotendeels bestaan uit het van het ene punt naar het andere punt te geraken. Tactiek komt in Retribution voort uit het gebruik maken van beschermende dekking en vooral het toepa en van speciale vaardigheden waarover de helden beschikken. In het overkoepelende RPG-systeem kunnen de helden in level stijgen en nieuwe wapens verkrijgen of vaardigheden leren, om zo nog beter inzetbaar te zijn in de vaak chaotische gevechten van Dawn of War 2: Retribution.
Imperial Guard
De tweede grote vernieuwing is de toevoeging van de Imperial Guard. Deze militaire beweging komt een stuk menselijker over dan de brede Space Marines en hun dikke harna en, waardoor de Imperial Guard ten opzichte van andere partijen uitblinkt in schijnbare zwakte. Toch is dit puur uitstraling, want de wapens die de partij meebrengt zullen ook de gigantische Orks met gemak tegenhouden. Het is fijn om een partij te hebben die eens iets realistischer lijkt dan de soms wat karikaturale andere partijen.
Toch is er op één gebied geen grote vernieuwing gedaan en dat is de kunstmatige intelligentie. Hoewel de AI in de campagnes vooral bestaat uit tactisch geplaatste eenheden, slaagt de computer er met name in de skirmish-modus niet in om echt een vuist te maken tegen een menselijke tegenstander. Er lijkt amper gebruik te worden gemaakt van dekking, flankeren of speciale vaardigheden waardoor spelen tegen de computer lijkt neer te komen op simpelweg de onsamenhangende vijandelijke aanvallen te pareren. Dat Relic deze grootste fout van Dawn of War 2 nog niet heeft verholpen is jammer.
Basis
Nu is de multiplayer van Dawn of War 2 Retribution sowieso niet het sterkste punt, doordat het zonder basi en of resource management al snel chaotisch dreigt te worden. Wat dat betreft is de Last Man Standing-modus een betere optie. Hierin moeten, net als in de Horde-modus uit Gears of War, meerdere golven vijanden worden gestopt. Het nieuwe aantal maps en uiteraard de toevoeging van de Imperial Guard breiden de mode uit tot een vermakelijk alternatief voor de standaard multiplayer. Uiteindelijk is Retribution een goede uitbreiding geworden. Hoewel ontwikkelaar Relic de game graag presenteert als deel 2.5 is Retribution echter vooral een voortzetting van het origineel. De nieuwe campange, maps en factie zorgen voor veel extra speeluren, maar Retribution verbetert de grote fouten van Dawn of War 2 nauwelijks.