Warframe is een free-to-play online-coöp shooter die eerder al verscheen op de pc en nu ook op de PlayStation 4 te vinden is. De grote vraag is natuurlijk of dat reden is om enthousiast te worden. Dat ligt eraan. Word je enthousiast van futuristische ninja’s met unieke krachten die samen al hakkend en schietend door een aantal arena’s vliegen om tegenstanders spectaculair om te brengen? Ja? Nou, dan is Warframe voor jou reden om enthousiast te worden.
Vloeiend
Intriges, ethiek, humor; het zijn maar enkele kenmerken van de diepere laag die Warframe totaal ontbeert. Het spel kent een verhaallijn, maar die is flinterdun en zo onbelangrijk dat wij geen flauw idee hebben wat die behelst. Zelfs voor een free-to-play coöpgame pur sang is Warframe simpel van opzet. De enige feiten die ertoe doen is dat jij een Tenno (ruimteninja) bent, dat je zwaarden en guns draagt en dat er een mevrouw is die je opdraagt iedereen te vermoorden die je tegenkomt. Dus dat doe je dan maar.
Het is de manier waarop je dat doet waaraan Warframe zijn verslavingsfactor ontleent. Terwijl je 360 graden om je as kunt kijken, loop je onder meer tegen muren, glijd je over de grond en maak je salto’s door de lucht - of je combineer die moves om de andere kant van een kamer te bereiken zonder de grond te raken. De vloeiende besturing leent zich zo voor spectaculaire taferelen. Voordat je het weet zie je een teamgenoot een ‘Superjump’ maken, waarna hij met zijn zwaard op het hoofd van de tegenstander landt die jij net met een welgetimede frontkick het level uit wilde schoppen.
Chaos
Zoals we al in een eerdere preview stelden is Warframe op z’n best als de chaos dat ook is, maar die chaos komt niet enkel voort uit de beweeglijkheid van de Tenno. Integendeel zelfs: de wi elwerking tu en de verschillende Warframes, de pakken die de Tenno dragen om het slagveld mee te betreden, staat aan de basis van het spektakel. Iedere Warframe heeft namelijk zijn eigen speciale krachten en eigenschappen, die weer op de mogelijkheden van andere Warframes af te stellen zijn.
Zo kan de Vauban gebruikmaken van Bastille om vijanden in de lucht te laten zweven, waarna de Rhino met zijn Radial Blast zorgt dat ze met een harde stomp op de grond collectief worden weggeblazen. Dat geeft niet alleen een heerlijk gevoel, het ziet er ook heerlijk uit. Wanneer meerdere speciale krachten tegelijkertijd worden ingezet, verblinden de lichtflitsen en rondvliegende particles eenieder die naar het scherm kijkt. De framerate heeft op zulke momenten de neiging in te kakken, maar gelukkig is de actie dan toch al onnavolgbaar.
Clusterfuck
Dat die actie staat als een huis, motiveert je keer op keer een nieuwe uitdaging aan te gaan. Zeker als je dat doet met drie andere metgezellen die niet vies zijn van samenwerken. Helaas duurt het lang voordat Warframe zijn ware gezicht laat zien en veel van zijn charmes zich openbaren. We vragen ons oprecht af hoeveel mensen Warframe überhaupt een kans geven nadat ze de game een uurtje hebben gespeeld. Het spel vraagt veel geduld van de speler – tot controller gooien en vloeken aan toe.
Warframe is niet alleen tijdens het spelen van een potje, maar ook ver daarbuiten een clusterfuck van jewelste. De menu’s zijn een absolute ramp. Het spel toont niet simpelweg de volgende mi ie die je af moet ronden, maar laat je die zelf opsporen in een hels Melkweg-menu. In die weergave van ons zonnestelsel herbergt iedere planeet verscheidene mi ies. Welke mi ie voor jouw level geschikt is, wordt niet in het overkoepelende menu afgebeeld, maar dien je zelf te ontdekken door één voor één de afgebeelde planeten af te gaan. Pas later in de game ontdekt je enigszins een structuur, maar de opzet blijft onduidelijk.
Digital Extremes slaat niet enkel in dat menu de plank mis. Wil je je Tenno upgraden? Geen probleem! Hier heb je tig nietszeggende kaartjes, een vaag kaartendeck in drievoud en enkele icoontjes die matchen met de minutieuze icoontjes op de kaartjes; zoek het maar uit. Lukt het niet, dan heb je pech, want Warframe voelt zich nergens geroepen jou van uitleg te voorzien. Dat geldt voor het upgraden, maar ook voor het samenstellen van je eigen wapens met blueprints en het vage puntensysteem, dat werkt met zowel normale credits als platinum, maar je niet toestaat met beide te betalen. Duiding ontbreekt niet ‘een beetje’, maar volledig.
Portemonnee trekken
Daarom hadden we erg vaak het idee dat we iets fout deden. Dat we bepaalde dingen niet begrepen. Waarom duurde het zo lang voordat we onze Warframe konden upgraden? Wanneer kunnen we nog steeds geen nieuwe Warframe kiezen? Doen we iets fout omdat dit zwaard nog steeds niet ontgrendeld is? Het antwoord luidt in alle gevallen ‘nee’. Warframe is een hele vieze free-to-play-game. Voordat je iets nieuws kunt ontgrendelen, ben je uren aan het spelen.
Dat is niet overdreven, het duurt werkelijk uren voordat je je eerste toffe zwaard of gun kunt kopen. Je koopt dan bovendien een wapen dat al na een paar uren spelen te zwak is voor je personage. Het gebeurt daarbij enkel sporadisch dat een vijand een item dropt dat werkelijk nuttig is. Warframe dwingt je zo vroeg of laat de portemonnee te trekken, want de uren die je moet grinden om een item te verkrijgen wegen niet op tegen de overmacht die dat item je werkelijk oplevert.
Hangen
Dat is raar, maar het is vooral raar dat het busine model zo verantwoordelijk is voor een torenhoge instapdrempel. Dat wil je als uitgever bij een free-to-play-game liever vermijden, lijkt ons. Door de huidige opzet vraag je je tijdens het spelen te vaak af: waarom steek ik al deze moeite in een game als ik weet dat talloze anderen die moeite vermijden door te betalen? Warframe is een coöperatieve game en kent daarom geen pay-to-win-systeem, maar eerlijk is de game allerminst.
Warframe kent naast problemen met de toegankelijkheid en het busine model meer euvels. De levels worden steeds opnieuw gegenereerd, maar ogen alsnog heel erg identiek. De omgevingen bestaan uit gangetjes die aan elkaar worden geregen, maar die gangetjes verschillen niet, evenals de sporadische open ruimtes. De buitenomgevingen – die later middels een update zijn toegevoegd aan de pc-versie – bieden als uitzondering gewenste afwi eling. Het is te hopen dat Digital Extremes meer van dit soort contentrijke updates doorvoert.
De mi ies zijn zo mogelijk nog minder divers dan de omgevingen. Ondanks de verschillende doelen (red hem of haar, vernietig dit object) komen ze alle op hetzelfde neer: maak alles kapot dat je tegenkomt. Is dat erg? Deels. Warframe wordt door veel randzaken gehinderd, maar een feit blijft continu overeind: het is door de gedegen actie leuk om te spelen. De combinatie van de vloeiende besturing, de speciale vaardigheden en de interactie met andere Warframes is in die zin geslaagd, maar dwingt je helaas om veel andere zaken op de koop toe te nemen.
Deze game is getest op de PlayStation 4.