In een tijd waar veel mannen zich druk maken om een klein puistje en elke ochtend wanhopig een dot antiwallencrème onder hun oog smeren, verlang ik als gamer wel eens naar de middeleeuwen. Een tijd waar brood nog ambachtelijk werd gebakken zonder dat het direct de naam ‘ambachtelijk gebakken brood’ krijgt. Een tijd waar heldhaftige ridders met meterslange zwaarden elkaars harnas probeerden te doorboren. War of the Roses, een soort van Battlefield met de middeleeuwen als spelwereld, probeert een zo realistisch mogelijk beeld te scheppen van de ma ale en bloederige gevechten uit die tijd. Je voelt je bijna een echte ridder.
Een grote dreigende speer
War of the Roses is een game die je online met maximaal 63 anderen speelt. Een echte ridder heeft natuurlijk geen tutorial of enige vorm van uitleg nodig, waardoor War of the Roses de eerste uren voor onervaren en ietwat meer casual gamers een zware dobber kan zijn. De leercurve is zo verdomde steil dat je zonder genade de belangrijkste spelelementen onder de knie moet krijgen. Dat betekent dat je de eerste paar uur meer op je rug met een bijl in je hoofd ligt, dan dat je loopt.
De speler begint als een footman, de gewone ridder met een zwaard en schild, die over één speciale gevechtsactie beschikt. Deze actie is een flinke sprint waarmee je een tegenstander neer kunt beuken. De footman is de eerste van vier vooraf ingestelde kla en, waarvan de andere drie respectievelijk de cro bowman, longbowman en footknight zijn. Twee hiervan kunnen naast een zwaard ook nog pijlen schieten en laatstgenoemde heeft een grote dreigende speer als tweede wapen. De kla en zijn goed gebalanceerd en vrij divers om mee te spelen. Zo kan een footknight door zijn zware armor meer inca eren, maar speelt hij logger dan andere kla en. De cro bowman moet eerst voor een flink aantal seconden zijn kruisboog herladen voordat hij één pijl kan afschieten en de longbowman kan niet langer dan enkele seconden zijn handboog strakgespannen houden.
Hoe wilt u uw zwaard?
Door te participeren aan de grote gevechten kun je ervaringspunten en goudstukken verdienen. Elke rake slag of pijl levert beide kostbaarheden op en als je iemand executeert of geneest, krijg je een flinke bonus. Het executeren en helen is zeer gemakkelijk, want je hoeft enkel bij een creperende tegenstander of gewonde kameraad te staan en een knop in te drukken. De executiehandelingen zijn om van te smullen, van meerdere me teken in de keel tot een lang zwaard in het hart. En het tofste: de tegenstander ziet op zijn beeldscherm vanuit een eerstepersoonsperspectief hoe jij het zwaard heft om de executiehandeling uit te voeren. Met de ervaringspunten en goudstukken verbeter je het personage.
Als je begint met War of the Roses, kun je enkel met de footman spelen. Je verdient binnen een uur echter al genoeg ervaringspunten om al snel de tweede kla e vrij te spelen en binnen één dag kun je beginnen aan de vijfde, eigen kla e. Deze in helemaal naar eigen wens in te stellen en geeft je onder andere de mogelijkheid om met een paard en lans of een megagrote knots te vechten. Daarnaast biedt War of the Roses enorm uitgebreide keuzes om je personage helemaal naar eigen wens te tweaken. Als je een nieuw zwaard koopt, kun je onder andere instellen welk materiaal, slijping en welke vechtstijl je wilt gebruiken. Aan al deze kleine aanpa ingen en verbeteringen zit natuurlijk wel een prijs.
Moeilijk te doorgronden
Als je een favoriete kla e hebt uitgekozen of samengesteld, kan het échte vechten gaan beginnen. Vechten in de game kent zulke precieze hitboxes dat je enorm nauwkeurig, tactisch en vooral met veel aandacht moet spelen. Een zwaard werkt bijvoorbeeld niet tegen bepaalde gedeelten van bepaalde harna en en een speer kan alleen vanaf de juiste afstand effectief worden gebruikt. Als je dan te dicht op een speler staat, sla je enkel met een stuk hout tegen zijn nek. Ook het richten van je aanvallen is vrij pittig, want je moet nog voordat je de aanval inzet een hoek kiezen waar je wilt slaan en op het moment van de aanval de precieze richting van de slag bepalen. De precisie van je muis, jouw tactisch inzicht en de juiste timing zorgen tezamen voor een geslaagde aanval.
Naast de intense zwaardgevechten speelt het schieten met een kruis- en handboog ook een grote rol in War of the Roses. Het gebruik van een kruis- en handboog is sneller onder knie te krijgen dan de mêleegevechten, maar de pijlen enorm snel en als de tegenstander één stapje opzij doet, gaat de pijl naast. Als je raak schiet, is de beloning groot: een pijl is een flinke aanslag op een vijand en als je precies tu en het kijkgat van de helm richt, ligt je doelwit met één pijl gestrekt op de grond. Het schieten met een kruis- en handboog gaat ook een stuk vloeiender dan de mêleegevechten. Waar de pijlen bij War of the Roses sierlijk door lucht vliegen, komen de gevechten een beetje houterig en log over. Je zou het zelfs klungelig kunnen noemen. Dat haalt toch de schwung uit de geavanceerde en diepgaande gameplay. En hoewel het nog steeds erg bevredigend is om een nauwkeurige en doordachte aanval uit te voeren die in één keer de vijand door zijn knieën laat zakken, had War of the Roses dit gevoel met de graphics moeten versterken.
Niet fantastisch, maar wel uniek
De online gevechten worden gespeeld op zeven verschillende maps die voor 64 spelers eigenlijk vrij klein zijn. Twee teams vechten tegen elkaar met als doel zo veel mogelijk tegenstanders te doden of verschillende belangrijke punten van het level in te nemen. Soms vecht je in donkere steegjes in een bijna verwoeste stad, de andere keer wordt de strijd op een groot weiland uitgevochten. Als je wordt gedood, moet je een aantal seconden wachten voordat je opnieuw spawnt. Dit houdt de vaart in de gameplay en biedt spelers de mogelijkheid om lekker veel te vechten en hierdoor hoeven ze ook niet bang te zijn om een keer opnieuw te beginnen, waardoor het zogeheten campen wordt ontmoedigd.
Bij een online multiplayergame met een dergelijk groot aantal spelers worden ook enkele kleine bugs verwacht. War of the Roses heeft last van een aantal kleintjes en helaas ook over een paar enorm grote bugs die er eigenlijk al in de alphaversie uitgehaald hadden moeten worden. Zo heb je – met name tijdens het paardrijden - veel last van textures die plotseling in beeld verschijnen, zak je nogal eens door houten vloeren heen en spawn je in zwarte loze ruimes waarna je weer mag respawnen. Het is ook een vreemde keuze van ontwikkelaar Fatshark om geen minimap aan de game toe te voegen. Een minimap zou het voor beginnende spelers makkelijker maken om het level goed te leren kennen.
Deze (kleine) mi ers weerhouden je er echter niet van om van War of the Roses te genieten. Het is absoluut geen wereldgame, maar het spel is wel eigenzinnig en op sommige aspecten uniek. Noem het een Battlefield in de middeleeuwen of Mount and Blade Online: het is in ieder geval één van de betere onlinemultiplayer actiegames die zich in de Middeleeuwen afspeelt. War of the Roses daagt je uit en beloont jouw inspanningen uitstekend. Je bent geen superridder die constant hard met zijn zwaard kan uithalen of minutenlang zijn handboog gespannen kan houden. Je bent een ridder die deel uitmaakt van een veel groter gevecht die door middel van vechttraining, tactisch inzicht en timing een (zeer bevredigende) verschil kan maken.