Voor Tony Hawk's Pro Skater 1+2 is de remaster uitgevonden

Het zou me niet moeten verbazen. De lading van een woord als ‘legendarisch’ is wellicht tanende, maar Tony Hawk's Pro Skater 1 en 2 zijn legendarisch.

Ze hebben een generatie gevormd. Tieners gingen skaten door deze game. De soundtrack domineerde MTV, poppodia en Napster. Dat een remaster daarom een gewaagd idee is, bewees Tony Hawk's Pro Skater HD (2012). Die game is nog steeds een flink litteken op de franchise. Zijn negatieve impact wordt enkel overtroffen door het bizarre Tony Hawk Ride.

Een ander goed argument tegen de remake is het origineel: de oude games zijn heel erg goed verjaard. Je kunt opteren dat een remaster onzin is. “Speel gewoon het origineel.” Maar Tony Hawk's Pro Skater 1+2 bewijst het tegendeel door uit zijn voegen te barsten van plichtsbesef. Ontwikkelaar Vicarious Visions heeft het zich er overduidelijk niet gemakkelijk van afgemaakt en bewandelt de dunne lijn tussen oud en nieuw in indrukwekkende balans.

Nieuw!

Tony Hawk's Pro Skater 1+2 voelt in alles welbekend. Maar als je de game opstart zie je door alle menu’s en opties bijna het bos niet meer. Dat is inderdaad niet hoe je je het origineel herinnert. Je moet kiezen of je off- of online wilt spelen en kunt een duik nemen in een konijnenhol aan cosmetische opties of challenges. Het is veel, en de UI is dan waarschijnlijk ook het grootste minpunt aan deze game. Eenmaal spelende merk je daar gelukkig weinig van.

Ontwikkelaar Vicarious Vision heeft veel moeite gedaan om deze klassiekers naar het nu te tillen. Maar hoe knap is het dat de studio daar zo feilloos in slaagt? Deze game voelt in gameplay identiek aan het origineel. Ik maak zelfs dezelfde fouten als ik toen deed.

Tegelijkertijd moet je moeite doen om het nieuwe van het oude te onderscheiden. Naast nieuwe park goals komen talloze collectibles en knipogen je in de welbekende levels tegemoet. De hoeveelheid park goals is in sommige levels zelfs meer dan verdubbeld (de eerste Tony Hawk had maar vijf goals per level). Het voelt allemaal getrouw. In een enkel geval ligt dat ‘moderniseren’ er misschien wat dik bovenop. In de map School, de tweede map van de eerste Tony Hawk, is de school gesloten vanwege COVID-19. Maar ach, zelfs dat heeft wel wat.

Het is best knap hoe alle nieuwigheden zijn verweven. Tricks zoals wall plants en reverts zaten eigenlijk pas in Tony Hawk's Pro Skater 3, maar zijn in deze remaster gewoon beschikbaar. De revert is met name een opvallende introducee. Met deze trick geef je een combo een lekkere boost, wat van grote impact was op de scores in het derde deel. Bovendien kun je nu manuals (zeg maar, combo-verlengers) doen in de eerste Tony Hawk, maar de manual werd eigenlijk pas in deeltje twee geïntroduceerd. De eerste Tony Hawk's Pro Skater had overigens ook geen lijstje met tricks (je kunt het je nu amper voorstellen); de remaster wel.

Uiteindelijk lijken het allemaal kleinigheidjes, en dat zijn het ook. Maar opgeteld maken ze er een verrassend moderne game van. Een game waarvan je totaal niet zou zeggen dat-ie gebaseerd is op oude spellen. Natuurlijk komt dat ook omdat het origineel an sich al goed was. Mocht je daarom helemaal geen zin hebben in een manual in Tony Hawk's Pro Skater één, dan kun je de originele gameplay inschakelen in het optiesmenu. Waarom je dat zou willen doen? Geen idee, maar het kan.

Oud!

Merk je dan niets van het ouderdom van het origineel? Nee, eigenlijk niet. Wie het origineel een poos niet gespeeld heeft moet wellicht even wennen aan het traditionele statische camerastandpunt, maar dat is het wel. In de remaster is het overigens mogelijk met je rechterpookje de camera te draaien, maar dat voelt wat onwennig en is tijdens het skaten zelf absoluut niet aan te raden.

Om je heen kijken als je stilstaat is daarentegen geen overbodige luxe. Allereerst omdat je wilt weten hoe je alle nieuwe goals in de levels behaalt, maar ook omdat de game verrassend mooi is. De belichting, met name in hdr, doet wonderen in de binnenlevels die vooral deeltje één rijk is. Buitenlevels zijn rijkelijk beklad met graffiti en bulken uit van de pastelkleurtjes, domme posters en nog dommere duiven. De games zien er eindelijk uit zoals onze nostalgie ze heeft opgeslagen.

Het is daarbij fijn dat er geen verdienmodel is dat die nostalgie in de weg staat. Het vergaren van cosmetische items doe je vooral door specifieke challenges te halen die je kunt opzoeken in het hoofdmenu, maar je kunt ze ook kopen met in-game currency. De game kent dus geen microtransacties, en die gaan er volgens Activision ook niet komen. Persoonlijk ben ik heel benieuwd wat voor verdienmodel er dan wel gaat komen. Ik vermoed dat Tony Hawk's Pro Skater 3 en 4 volgen als downloadbare content. Persoonlijk zou ik het overigens leuk vinden als Vicarious Visions ook nog even THPS3 op de Gameboy Advance onder zijn hoede neemt, maar dat is wishful thinking.

Online kun je de game zowel ranked tegen anderen op niveau spelen als met vrienden in een wat meer casual omgeving. De online modus is ongeveer wat je verwacht, met welbekende en afwisselende modi als onder meer Combo Mama (behaal de hoogste combo) en Graffiti (verover delen van het park). De game ondersteunt overigens ook lokale co-op.

Nieuw! En oud!

Tony Hawk's Pro Skater 1+2 maakt echt enorm veel indruk als remaster. Als fan van het origineel kan ik bijna niet geloven dat alles zo goed uit de verf komt. Deze game voelt precies als toen. Tegelijkertijd is het knap hoe ‘getrouw’ de vernieuwingen van Vicarious Visions voelen. Het is alsof de nieuwe park goals er altijd al in hebben gezeten.

De laadtijden zijn wat lang, de UI is niet best en het challenge-systeem is aanvankelijk verwarrend. Maar ergeren is er niet bij. Tony Hawk's Pro Skater 1+2 is het type remaster waarvoor de remaster is uitgevonden.

Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en Epic Games Store.

Lees meer reviews:

Conclusie

9

Fantastisch

Conclusie

Heb je het origineel gespeeld? Kopen! Heb je het origineel niet gespeeld? Kopen!

Plus- minpunten

Nog steeds een verschrikkelijk goed spel

voelt identiek

nieuwe graphics

logische vernieuwingen

Verwarrende UI en warrig challenge-systeem