Volume is een puzzelgame met een stealth-onderlaag waarin je het als hacker Locksley opneemt tegen de machthebbers van het Engeland van de nabije toekomst. Maar hij doet dit vanuit het comfort van zijn luie zetel. Bij wijze van. Via virtual reality-simulaties breekt Locksley in, sluipt hij langs wachters, en steelt hij van de rijken en geeft hij aan de armen.
Het spel kent een honderdtal levels, die in principe allemaal hetzelfde werken. Je hebt een in blokken gesimuleerde loods, of galerij, of kantoor (in de virtual reality van de Volume ziet het er toch allemaal hetzelfde uit) waar wachters rond patrouilleren. Dit zijn robots in een ridderachtig harnas die je snel zien en je sneller te pakken krijgen. Dit gaat gepaard met een je-bent-in-gevaar-muziekje dat om de één of andere reden in je oren geknald wordt, waar je elke keer weer een meter van in de lucht schiet. Dit staat in scherp contrast met de anders zo onopvallende maar toch fraai gecomponeerde soundtrack van Housden. Het is een afgrijselijke pun, maar het volume had hier wat minder gemogen.
Het is een extra motivatie om niet opgemerkt te worden. Dat vergt slim sluipen langs en achter muren of de robotwachters op het verkeerde been zetten door het gebruik van één van vele gadgets (die niet altijd tot je beschikking staan). De puzzels hebben telkens dezelfde elementen, maar ze zijn toch allemaal anders en worden steeds moeilijker. Met een Tron-achtige visuele stijl zijn de eenvoud van het ontwerp en tegelijkertijd de diversiteit van de puzzels telkens een reden om verder te willen gaan.
Robin Hood, 2049 AD
De gameplay staat in wezen los van het verhaal, wat je in flarden wordt aangereikt. Oké, je weet wat je doet en waarom, maar de hele gameplay had net zo goed om een andere reden kunnen gebeuren. Was een verhaal überhaupt wel nodig geweest? Je gaat verder met de puzzels omdat je wilt weten wat je de volgende keer krijgt aangereikt, niet omdat het verhaal zo intrigeert. Los daarvan is het geen slecht verhaal. De vertelling is fenomenaal, met scherp geschreven dialogen tu en Locksley en de AI van de Volume, Alan, en soms met hoofdantagonist Guy Gisborne. Dit zijn overigens allemaal Robin Hood-referenties: Robin van Loxley als onze held, Alan-a-Dale als de sarcastische minstreel van Robin Hoods Vrolijke Volgelingen en Guy van Gisburne als de schurk van de verhalen.
De voice-acting strooit soms wat roet in het eten. Charlie McDonnell als Locksley is ronduit rampzalig. De wereldberoemde vlogger weet geen enthousiasme op te brengen voor zijn rol en Locksley klinkt daardoor zo ontzettend verveeld dat zijn teksten zelfs ongeloofwaardig worden. Ook Andy Serkis, als Guy Gisborne, komt soms wat moe over. Gelukkig speelt Danny Wallace, die we ook kennen als Shaun uit A a in’s Creed, de sterren van de hemel. Ironisch: Wallace speelt de AI Alan, maar het is de mens Locksley die een stuk robotischer overkomt. De komiek Wallace’ natuurlijke gevatheid en sarcasme maken het verhaal leuk om te volgen, vooral vanuit het oogpunt van Alan, ‘de Microsoft Office Paperclip van de militaire training programma’s’.
Snel en langzaam, complex en eenvoudig
Een ander minpunt is de besturing. Locksley beweegt te vlug om kleine, genuanceerde bewegingen te maken, bijvoorbeeld abrupt stoppen omdat een wachter zich omdraait, maar te langzaam om aan diezelfde wachter te ontsnappen. Zeker in het begin vergeet je hier rekening mee te houden. Op die manier word je natuurlijk wel gestimuleerd om andere oplo ingen te zoeken en daarmee boort de game je verholen puzzeltalent aan. Vaak hebben de puzzels een tamelijk eenvoudige oplo ing, maar die zie je niet altijd meteen.
Elk level wordt sowieso steeds lastiger. Ze zijn allemaal even nauwkeurig ontworpen als ze gespeeld dienen te worden en het zal haast niet voorkomen dat je een puzzel in één poging uitspeelt. Wel zijn het allemaal korte levels, die je in één minuut kunt hebben uitgespeeld, maar waar je soms ook tien minuten voor nodig hebt. Het is grappig dat de leaderboards intere anter zijn dan het verhaal: je probeert een mi ie zo snel mogelijk te spelen. Op het verhaal let je mi chien niet eens, maar de dialogen zijn dan de kersen op de taart.
Al met al frustreert deze moderne Robin Hood-vertelling vanaf het begin en dat is zowel een plus- als een minpunt. Waar je er eerst het liefst van wegloopt, kom je toch terug voor meer. Volume weet te imponeren met zijn schitterende script, design en de uitdaging van nieuwe puzzels (die je ook zelf kunt maken). Volume verkiest eenvoud waar veel games steeds voller worden en bewijst daarmee dat je met een simpel spel nog steeds net zo ver komt.
Volume is getest op pc via Steam, maar is ook verkrijgbaar op Mac en PlayStation 4. De Playstation Vita-versie verschijnt later dit jaar.