Op moment van spreken is het Franse tennistoernooi Roland Garros in volle gang. Dit betekent niet alleen dat topspelers als Rafael Nadal, Roger Federer en Andy Murray elkaar het leven zuur proberen te maken op de oranje gravelbanen, maar ook dat de verschillende media de sport uitdrukkelijk in het zonnetje zetten. Veel beter had SEGA de uitgave van Virtua Tennis 2009 dan ook niet kunnen plannen.
Virtua Tennis 2009 is in e entie hetzelfde spel als haar drie voorgangers. Dat is op zich geen verra ing, aangezien ontwikkelaar Sumo Digital heeft aangegeven vooral voort te borduren op het fundament van het derde deel. Een fundament dat zich vooral kenmerkt door een zeer arcade insteek. De speelsnelheid ligt behoorlijk hoog en alle handelingen zijn uit te voeren met slechts drie knoppen en het linkerpookje, waardoor de instapdrempel zeer laag ligt. Als gevolg leg je binnen de kortste keren een prima partij op de mat en de nieuwkomer is nog niet per definitie de verliezende partij is wanneer tegen een gevorderde speler gespeeld wordt.
Sfeervol gebrek aan snoekduiken
Doordat er voortgeborduurd wordt op het vorige deel, moet Virtua Tennis 2009 het vooral hebben van de subtiele aanpa ingen ten opzichte van de vorige delen. Zo is de algemene sfeer gedurende de wedstrijden behoorlijk verbeterd. Het camerawerk gedurende de herhalingen is indrukwekkend te noemen en het publiek, dat er verra end genoeg zelfs vrij acceptabel uitziet, gaat gedurende een pot flink tekeer. Wanneer je in een zenuwslopende rally de besli ende slag weet te slaan, kun je dan ook een staande ovatie verwachten.
Een speltechnische aanpa ing die het spelplezier bovendien behoorlijk ten goede komt, is het grotendeels wegwerken van de vele valpartijen van de spelers. Vooral in het derde deel maakten de tenni ers om de haverklap een snoekduik, waarna het vrijwel onmogelijk was om de daarop volgende bal terug te kunnen slaan. In Virtua Tennis 2009 halen de spelers dit soort taferelen gelukkig een stuk minder uit. Alleen wanneer het hoogstnoodzakelijk is om zo'n sprongetje naar de grond te maken, wordt dit ook daadwerkelijk gedaan. Zo nu en dan wordt er een hand op de tennisbaan geplaatst, mocht je rap willen keren van looprichting. Dit is een stuk minder spelbedervend en komt ook nog eens zeer natuurgetrouw over.
Legendes
Bovendien zijn nu, in plaats van enkele fictieve personages, oude legendes vrij te spelen. Dit is een aardige toevoeging, die bovendien voorkomt dat de overgewaardeerde fictieve personages door vrijwel iedereen gebruikt worden gedurende online wedstrijden. Deze legendes zijn weliswaar zeer goede tenni ers, maar niet onoverkomelijk veel beter dan het overige aanbod aan spelers. Het online spelgedeelte is overigens ook enigszins onder handen genomen. Het grootste pluspunt is ongetwijfeld dat het ditmaal mogelijk is om met de PlayStation 3-versie online te gaan, maar ook de mogelijkheid tot het creëren van toernooitjes, het doorlopen van minispellen met meerdere spelers en een stuk minder lag is noemenswaardig.
Vernieuwing?
Hoewel dit stuk voor stuk prima toevoegingen zijn, komt Virtua Tennis 2009 vooral over als een onvolwaardig vervolg. Speltechnisch is er immers, buiten de inperking van de hoeveelheid aan vervelende snoekduiken, vrijwel niets veranderd. En hoewel het spelconcept prima in elkaar steekt, hadden enige vernieuwingen zeker niet mi taan. Bovendien is de game op technisch gebied niet al te best afgewerkt. Laadtijden maken zeer frequent hun opwachting en zijn relatief lang, de animaties van de spelers ogen zo nu en dan behoorlijk houterig en sporadisch worden de partijtjes zelfs schokkerig in beeld gebracht. Het zijn geen onoverkomelijke mankementen, maar het onderstreept wel dat het spel op meerdere fronten wat meer onder handen genomen had mogen worden.
Ook de opzet van de carrièremodus is zo goed als hetzelfde gebleven, met uitzondering van het gegeven dat het nu ook mogelijk is om binnen de carrièremodus online toernooitjes te spelen. Wederom begin je als een onbekende tenni er en is het de bedoeling dat je de nummer één van de wereld wordt. Dit doe je natuurlijk door toernooitjes succesvol te doorlopen, maar het opkrikken van je vaardigheden is minstens zo belangrijk. Je vaardigheden worden beter wanneer je bijvoorbeeld minispellen volbrengt. Een aardige opzet, die door het gebrek aan fine e echter ook gepolijst had mogen worden. Nu is het immers in het begin belachelijk simpel om de toernooien naar je hand te zetten en zul je minstens een handvol uren moeten spelen om ook maar enige vorm van tegenstand geboden te krijgen.
Deze conservatieve aanpak mag dan wel met opzet gekozen zijn, het rechtvaardigt het gebrek aan vernieuwing zeker niet. Sterker nog, wanneer je het derde deel in je bezit hebt, krijg je met Virtua Tennis 2009 in wezen niet meer dan een uitbreidingspakket voorgeschoteld. Dat het spel fundamenteel nog steeds erg sterk in elkaar steekt, is dan ook de hoofdreden waarom het overwegen van aanschaf de moeite waard is. Verwacht echter niet veel meer dan een iteratie van het derde deel.