Venetië is ineens populair in de gameswereld. A a ins Creed II wist die stad al in pracht en praal weer te geven en ook de eerste uitbreiding van Anno 1404 draait om de waterrijke Noord-Italiaanse stad. En dan is er Venetica, waarin de stad eveneens centraal staat. De overeenkomst met de eerder genoemde games houdt hier op. Venetica is een volbloed RPG en wordt ontwikkeld door de kleine Duitse ontwikkelaar Deck 13, die zich buiten het adventuregenre nog moet bewijzen. Mi chien is dit de kans om mee te kunnen doen met de grote jongens.
De wereld van Venetica wordt bedreigd door het kwaad. Een tovenaar is gekozen als de opvolger van de Dood en wil de wereld onderdompelen in een poel van kwaad. Scarlet, het hoofdpersonage van deze game, blijkt om mysterieuze redenen de enige te zijn die het tij kan keren. De Dood in eigen persoon geeft de opdracht om het mythische wapen Moonblade te vinden en de machtige tovenaar te stoppen. De relatie tu en de Dood en Scarlet blijkt diepe wortels te hebben en naarmate het verhaal vordert, wordt de mysterieuze achtergrond van Scarlet duidelijk.
Levende stad
Een groot deel van Venetica speelt zich af in de stad Venetië. Het wordt bij het binnenstappen van de stad meteen duidelijk dat ontwikkelaar Deck 13 niet over hetzelfde megabudget beschikt als Ubisoft. Het oogt allemaal wat minder scherp en afgewerkt en her en der hapert de beeldverversing. Toch is men er in geslaagd van Venetië een levende stad te maken. Vooral de dag en nacht-cyclus geeft de stad een dynamisch aanzicht. Plaatselijke markten die overdag bruisen van de handel zijn 's nachts uitgestorven. Als je al iemand tegenkomt, is het meestal een rover die het op je rijkdommen heeft voorzien. Vaak kunnen mi ies alleen in het donker worden gespeeld en het is alleen 's nachts mogelijk om een bepaalde plant te oogsten die nuttig kan zijn voor het maken van gezondheidsdrankjes.
Hoewel je de meeste mi ie in de stad aanneemt, zul je meer dan geregeld moeten afdalen in de kerkers en grotten die zich onder het straatniveau bevinden. Het is zonde dat je veel van je tijd in deze kerkers doorbrengt, want ze zijn in hun ogenschijnlijke oneindigheid enorm saai. Bovendien is er niet veel voldoening te halen uit het ombrengen van telkens hetzelfde ongedierte. Er moeten behoorlijk wat nieuwe mi ies worden voltooid, wil er enige variatie ontstaan in het aanbod van tegenstanders. Het enige aantrekkelijke aan de kerkers is wel de hogere framerate. Waar deze het in de open lucht vrijwel altijd laat afweten, loopt alles onder de grond opvallend vloeiend.
Mi ies kunnen overal worden aangenomen en variëren van het doen van kleine boodschappen tot epische queesten met een eindbaas aan het einde. Er zijn opdrachten die de game een beetje in de war lijken te schoppen. Zo zijn er mensen die je vragen om een grot te ontdoen van al het aanwezige ongedierte. Doe je dit echter voordat je de opdrachtgever voor het eerste spreekt, dan doet deze alsof je elkaar al hebt ontmoet en de opdracht hebt geaccepteerd. De beloning blijft hetzelfde, maar het bijbehorende dialoog duidt op onzorgvuldigheid van de ontwikkelaar.
Diep vechtsysteem met fouten
Zoals een kla ieke actie-RPG betaamt, vormen wapens en magie de basis voor je aanvallen. Standaard tegenstanders zijn te verslaan met conventionele wapens, zoals het zwaard, de speer en de strijdhamer. Zombie-achtige wezens zijn echter immuun voor deze wapens. De krachtige Moonblade komt hier perfect van pas. Met dit vlijmscherpe korte zwaard zijn zowel de levenden als de zombies te verslaan. Bovendien wordt met elke aanval van de Moonblade energie afgetapt, die ervoor zorgt dat de speler een wederopstanding beleeft als zijn levensmeter totaal is uitgeput. Magische krachten zijn sterk verbonden met de Dood. Krachten als de vijand tijdelijk verstijven van angst of het oproepen van kraaien om je vijand aan te vallen behoren tot je arsenaal.
Het vechtsysteem van Venetica is behoorlijk diep. De basisprincipes zijn sterk gestoeld op die van de gemiddelde hack-and-slash-game. Het is mogelijk om lange aanvalscombinaties te maken door simpelweg op de aanvalsknop te rammen. Door op het juiste moment te drukken, zijn getimede slagen te maken die voor de vijand bijna niet de blokkeren zijn. Deze aanvallen zijn wel een stuk langzamer, dus je blijft de afweging maken tu en veel snelle aanvallen of een kleiner aantal sterkere aanvallen.
De mogelijkheid tot het blokkeren en pareren van een aanval is niet meteen beschikbaar, maar wordt vrijgespeeld door vaardigheidspunten te verdienen. Deze punten zijn ook in te zetten voor nieuwe fysieke en magische aanvallen. Ben je wat langer in Venetie, dan kun je je bij een gilde aansluiten die je nieuwe opdrachten geeft in ruil voor nieuwe krachten. Elk van de gilden specialiseert zich in bepaalde aanvallen en krachten, dus het is de moeite waard je bij meerdere aan te sluiten. Hoewel je met de basisaanvallen ver kunt komen, is het aan te bevelen nieuwe vaardigheden te ontwikkelen. Elke vijand heeft namelijk zijn sterktes en zwakheden en nieuw aangeleerde vaardigheden zijn vaak perfect om net die ene vijand te verslaan. Hoewel er diverse tegenmaatregelen zijn in te zetten, is de zijwaartse rol, beschikbaar vanaf het begin, het effectiefst bij het ontwijken van aanvallen. Met de juiste timing is het mogelijk om je vijand in zijn flank te raken waar deze het meest kwetsbaar is.
Hoewel de basisprincipes goed zijn bedacht, weet het vechtsysteem door een aantal eigenschappen te frustreren. De camera is de grootste boosdoener. Ondanks het feit dat je de camera op een vijand kunt locken, vliegt deze tijdens een gevecht zodanig heen en weer dat het moeilijk is jezelf te oriënteren. Dit maakt het uitvoeren van een zijwaartse rol extra moeilijk, omdat je niet weet welke kant je moet oprollen. Meerdere vijanden zorgen voor nog meer verwarring, want er is geen mogelijkheid om te bepalen op welke vijand je wilt locken.
Beloningen
De beste reden om op zoveel mogelijk tegenstanders in te hakken, en dit is ook meteen het meest verslavende aspect van de game, is de buit die wordt achtergelaten. Onder andere wapens, geld en eetgerei kan worden gevonden in de zakken van verslagen tegenstanders. Vaak kunnen waardevolle spullen worden verkocht aan marktkoopmannen, maar het gebeurt geregeld dat je een nieuw wapen vindt dat nog krachtiger is dan het vorige. Buit in de vorm van nieuwe pantsers zijn ook een grote aanwinst. Elke nieuwe menselijke vijand kan worden ontdaan van zijn pantser. Deze kan pas worden gebruikt nadat de plaatselijke smid het heeft omgevormd in een sexy outfit. Aan het panster gekoppelde voordelen, als een hogere weerstand tegen aanvallen, zorgen ervoor dat het verkrijgen van een nieuwe outfit naast esthetische redenen ook nuttig kan zijn.
Met alle kleine nadelen dreigt Venetica af te glijden naar de middelmaat. Door het intere ante verhaal weet de game toch meer te boeien dan je zou denken. Met elke queeste worden genoeg nieuwe aftakkingen van het verhaal vrijgespeeld en telkens wordt er meer duidelijk over het verleden van Scarlett. Positief punt is ook het degelijke werk dat de stemacteurs afleveren. Vanzelfsprekend komen de nodige stereotypen langs, maar dit voorkomt niet dat gesprekken prettig zijn om naar te luisteren.
Venetië is ineens populair in de gameswereld. A a ins Creed II wist die stad al in pracht en praal weer te geven en ook de eerste uitbreiding van Anno 1404 draait om de waterrijke Noord-Italiaanse stad. En dan is er Venetica, waarin de stad eveneens centraal staat. De overeenkomst met de eerder genoemde games houdt hier op. Venetica is een volbloed RPG en wordt ontwikkeld door de kleine Duitse ontwikkelaar Deck 13, die zich buiten het adventuregenre nog moet bewijzen. Mi chien is dit de kans om mee te kunnen doen met de grote jongens.
De wereld van Venetica wordt bedreigd door het kwaad. Een tovenaar is gekozen als de opvolger van de Dood en wil de wereld onderdompelen in een poel van kwaad. Scarlet, het hoofdpersonage van deze game, blijkt om mysterieuze redenen de enige te zijn die het tij kan keren. De Dood in eigen persoon geeft de opdracht om het mythische wapen Moonblade te vinden en de machtige tovenaar te stoppen. De relatie tu en de Dood en Scarlet blijkt diepe wortels te hebben en naarmate het verhaal vordert, wordt de mysterieuze achtergrond van Scarlet duidelijk.
Levende stad
Een groot deel van Venetica speelt zich af in de stad Venetië. Het wordt bij het binnenstappen van de stad meteen duidelijk dat ontwikkelaar Deck 13 niet over hetzelfde megabudget beschikt als Ubisoft. Het oogt allemaal wat minder scherp en afgewerkt en her en der hapert de beeldverversing. Toch is men er in geslaagd van Venetië een levende stad te maken. Vooral de dag en nacht-cyclus geeft de stad een dynamisch aanzicht. Plaatselijke markten die overdag bruisen van de handel zijn 's nachts uitgestorven. Als je al iemand tegenkomt, is het meestal een rover die het op je rijkdommen heeft voorzien. Vaak kunnen mi ies alleen in het donker worden gespeeld en het is alleen 's nachts mogelijk om een bepaalde plant te oogsten die nuttig kan zijn voor het maken van gezondheidsdrankjes.
Hoewel je de meeste mi ie in de stad aanneemt, zul je meer dan geregeld moeten afdalen in de kerkers en grotten die zich onder het straatniveau bevinden. Het is zonde dat je veel van je tijd in deze kerkers doorbrengt, want ze zijn in hun ogenschijnlijke oneindigheid enorm saai. Bovendien is er niet veel voldoening te halen uit het ombrengen van telkens hetzelfde ongedierte. Er moeten behoorlijk wat nieuwe mi ies worden voltooid, wil er enige variatie ontstaan in het aanbod van tegenstanders. Het enige aantrekkelijke aan de kerkers is wel de hogere framerate. Waar deze het in de open lucht vrijwel altijd laat afweten, loopt alles onder de grond opvallend vloeiend.
Mi ies kunnen overal worden aangenomen en variëren van het doen van kleine boodschappen tot epische queesten met een eindbaas aan het einde. Er zijn opdrachten die de game een beetje in de war lijken te schoppen. Zo zijn er mensen die je vragen om een grot te ontdoen van al het aanwezige ongedierte. Doe je dit echter voordat je de opdrachtgever voor het eerste spreekt, dan doet deze alsof je elkaar al hebt ontmoet en de opdracht hebt geaccepteerd. De beloning blijft hetzelfde, maar het bijbehorende dialoog duidt op onzorgvuldigheid van de ontwikkelaar.
Diep vechtsysteem met fouten
Zoals een kla ieke actie-RPG betaamt, vormen wapens en magie de basis voor je aanvallen. Standaard tegenstanders zijn te verslaan met conventionele wapens, zoals het zwaard, de speer en de strijdhamer. Zombie-achtige wezens zijn echter immuun voor deze wapens. De krachtige Moonblade komt hier perfect van pas. Met dit vlijmscherpe korte zwaard zijn zowel de levenden als de zombies te verslaan. Bovendien wordt met elke aanval van de Moonblade energie afgetapt, die ervoor zorgt dat de speler een wederopstanding beleeft als zijn levensmeter totaal is uitgeput. Magische krachten zijn sterk verbonden met de Dood. Krachten als de vijand tijdelijk verstijven van angst of het oproepen van kraaien om je vijand aan te vallen behoren tot je arsenaal.
Het vechtsysteem van Venetica is behoorlijk diep. De basisprincipes zijn sterk gestoeld op die van de gemiddelde hack-and-slash-game. Het is mogelijk om lange aanvalscombinaties te maken door simpelweg op de aanvalsknop te rammen. Door op het juiste moment te drukken, zijn getimede slagen te maken die voor de vijand bijna niet de blokkeren zijn. Deze aanvallen zijn wel een stuk langzamer, dus je blijft de afweging maken tu en veel snelle aanvallen of een kleiner aantal sterkere aanvallen.
De mogelijkheid tot het blokkeren en pareren van een aanval is niet meteen beschikbaar, maar wordt vrijgespeeld door vaardigheidspunten te verdienen. Deze punten zijn ook in te zetten voor nieuwe fysieke en magische aanvallen. Ben je wat langer in Venetie, dan kun je je bij een gilde aansluiten die je nieuwe opdrachten geeft in ruil voor nieuwe krachten. Elk van de gilden specialiseert zich in bepaalde aanvallen en krachten, dus het is de moeite waard je bij meerdere aan te sluiten. Hoewel je met de basisaanvallen ver kunt komen, is het aan te bevelen nieuwe vaardigheden te ontwikkelen. Elke vijand heeft namelijk zijn sterktes en zwakheden en nieuw aangeleerde vaardigheden zijn vaak perfect om net die ene vijand te verslaan. Hoewel er diverse tegenmaatregelen zijn in te zetten, is de zijwaartse rol, beschikbaar vanaf het begin, het effectiefst bij het ontwijken van aanvallen. Met de juiste timing is het mogelijk om je vijand in zijn flank te raken waar deze het meest kwetsbaar is.
Hoewel de basisprincipes goed zijn bedacht, weet het vechtsysteem door een aantal eigenschappen te frustreren. De camera is de grootste boosdoener. Ondanks het feit dat je de camera op een vijand kunt locken, vliegt deze tijdens een gevecht zodanig heen en weer dat het moeilijk is jezelf te oriënteren. Dit maakt het uitvoeren van een zijwaartse rol extra moeilijk, omdat je niet weet welke kant je moet oprollen. Meerdere vijanden zorgen voor nog meer verwarring, want er is geen mogelijkheid om te bepalen op welke vijand je wilt locken.
Beloningen
De beste reden om op zoveel mogelijk tegenstanders in te hakken, en dit is ook meteen het meest verslavende aspect van de game, is de buit die wordt achtergelaten. Onder andere wapens, geld en eetgerei kan worden gevonden in de zakken van verslagen tegenstanders. Vaak kunnen waardevolle spullen worden verkocht aan marktkoopmannen, maar het gebeurt geregeld dat je een nieuw wapen vindt dat nog krachtiger is dan het vorige. Buit in de vorm van nieuwe pantsers zijn ook een grote aanwinst. Elke nieuwe menselijke vijand kan worden ontdaan van zijn pantser. Deze kan pas worden gebruikt nadat de plaatselijke smid het heeft omgevormd in een sexy outfit. Aan het panster gekoppelde voordelen, als een hogere weerstand tegen aanvallen, zorgen ervoor dat het verkrijgen van een nieuwe outfit naast esthetische redenen ook nuttig kan zijn.
Met alle kleine nadelen dreigt Venetica af te glijden naar de middelmaat. Door het intere ante verhaal weet de game toch meer te boeien dan je zou denken. Met elke queeste worden genoeg nieuwe aftakkingen van het verhaal vrijgespeeld en telkens wordt er meer duidelijk over het verleden van Scarlett. Positief punt is ook het degelijke werk dat de stemacteurs afleveren. Vanzelfsprekend komen de nodige stereotypen langs, maar dit voorkomt niet dat gesprekken prettig zijn om naar te luisteren.