De eerste Valkyria Chronicles overdonderde. Hij overdonderde met een unieke grafische stijl die deed denken aan zowel Japanse animatie als een geschetst prentenboek. Door het verhaal te vertellen in boekvorm en daarbij de gevechten af te wi elen met korte animaties voelde het als één geheel aan, begeleid door prachtige muziek. Het feit dat iedere soldaat z’n eigen karakter en daarmee voor en nadelen had ten opzichte van een bepaald terrein of bepaalde teamgenoten zorgde er bovendien voor dat je steeds meer binding kreeg met je ‘pionnen’. De gevechten zelf boden daarnaast een mooie combinatie van spanning, reflexwerk en planning. Keer op keer moest je de posities en mogelijke paden van je vijanden goed bestuderen, ter plekke improviseren en rekening houden met zowel terrein als personeel. Buiten de gevechten om kon je vervolgens weer geld en ervaring investeren in nieuwe uitrusting of in het beter trainen van je manschappen. Het concept van Valkyria Chronicles werkte en werd op een prachtige manier gepresenteerd.
Boekloos
In Valkyria Chronicles II zie je direct het grootste verschil met zijn voorganger, namelijk de wijze waarop het verhaal verteld wordt. Chronologisch gezien speelt het zich twee jaar na het eerste deel af en ook al is Gallia als overwinnaar uit de strijd gekomen met het kwaadaardige keizerrijk tot gevolg, de oorlog gaat door in de omringende landen. Van grotere zorg is echter dat er in Gallia zelf een burgeroorlog uitgebroken is nadat de vorstin van het kleine koninkrijk bekend heeft gemaakt dat ze eigenlijk van Darcsen afkomstig is. Ter verduidelijking: de Darcsen worden nog altijd verafschuwd en gediscrimineerd vanwege oorlogsmisdaden van eeuwen geleden. Het land is verdeeld en een militaire elite besluit het heft in eigen handen te nemen door zich openlijk af te zetten tegen het koningshuis. Oude bekende zullen ditmaal niet op de voorgrond treden, zij hebben zich na het vorige avontuur teruggetrokken. Nieuwe tijden vragen om nieuwe helden en nu volg je de opmars van een energieke jongen die door de dood van zijn broer besluit in diens voetstappen te treden als militair en precies uit te zoeken wat er gebeurd is. Hierdoor wordt het verhaal verteld door middel van korte tu enscènes, terwijl je studeert aan de meest prestigieuze militaire academie van Gallia. De boekvorm uit het eerste deel heeft dus plaatsgemaakt voor een wat meer traditionele vertelwijze en hoewel het nog steeds een leuk verhaal is, blijft dezelfde mate van immersie wel een beetje uit.
Wel volledig overgenomen is de manier waarop je gevechten voorbereidt en hoe ze spelen. Alles uit het eerste deel zit in Valkyria Chronicles II. Sterker nog, ontwikkelaar Sega heeft er nog ontzettend veel aan weten toe te voegen. Net als voorheen bekijk je van tevoren een plattegrond van het slagveld en zet je op sleutelposities je troepen in. Wel is het zo dat je nu met kleinere teams moet werken, wat niet heel verwonderlijk is gezien het verschil in rekenkracht tu en de PlayStation 3 en de PlayStation Portable. Daarnaast zijn gebieden nu opgebroken in meerdere delen, waardoor je nu vaak één of meer vijandelijke kampen moet overnemen om door te kunnen naar het volgende gebied. Wederom niet meer dan logisch met het verschil in rekenkracht in het achterhoofd. Bang voor een minder strakke presentatie hoef je juist dankzij deze aanpa ingen niet te zijn: het ziet er bijna net zo strak uit als op de PlayStation 3. Gelukkig is hier ook voldoende rekening gehouden met de speler, dus wanneer een deel van je troepen al geïnfiltreerd is in het laatste gebied hoef je geen actiepunten te verspillen aan het verplaatsen van de achtergebleven troepen. Je kunt ze, mits je ze in de buurt van een eigen kamp hebt achtergelaten, kosteloos terugroepen en inzetten op een nieuwe locatie.
Meer is beter
Tot dusver hebben we het eigenlijk alleen maar over aanpa ingen en niet zo zeer over toevoegingen. Niet gevreesd, zoals al aangehaald is er het nodige toegevoegd. Zo moet je nu ook rekening houden met weersomstandigheden en welk dagdeel het is. Wanneer het donker of mistig is, heb je logischerwijs veel minder zicht dan wanneer je op een klaarlichte dag vecht. Wil je deze handicaps teniet doen, dan kun je geld investeren in het militaire onderzoekscentrum om hier oplo ingen op te vinden. Denk aan een speciale mistlamp die je op je tank kunt laten monteren. Daarnaast spelen bruggen nu ook een rol. Al snel kom je slagvelden tegen waar je, als je geïnvesteerd hebt in een speciale constructiearm op je tank, bruggen kunt bouwen om zo vijandelijke vuurlinies te vermijden. Bovendien zijn de mogelijkheden van je tank behoorlijk uitgebreid, doordat je nu meerdere onderdelen van je tank kunt vervangen voor andere, in plaats van slechts het één en ander toe te voegen. Denk je bijvoorbeeld geen tanks tegen te komen in een gevecht, dan kun je de geschutskoepel vervangen voor eentje die goed is in het uitschakelen van manschappen, zonder antitank-geschut dus.
Een andere grote toevoeging is die van kla es. Voorheen had iedere soldaat één specialisatie, waar ze in Valkyria Chronicles II meerdere rollen kunnen aannemen. Een verkenner kan nu ook een frontliniesoldaat zijn, een antitank-schutter, sluipschutter of zelfs een compleet nieuwe kla e aannemen die dankzij een enorm schild niet door kogels geraakt kan worden maar daardoor alleen fysieke aanvallen kan uitvoeren. Door regelmatig de kla es van je troepen aan te pa en kunnen ze nieuwe speciale vaardigheden leren. Ook kun je met speciale ervaringspunten nieuwe kla es voor elk personage vrijspelen of bestaande kla es verbeteren. Deze punten worden na ieder gevecht per persoon toegewezen op basis van hun prestaties. Stel dat een verkenner uitzonderlijk veel vijandelijk soldaten uitgeschakeld heeft, dan wordt hij hier apart voor beloond. Zo kun je de beste soldaten in je team nog beter maken, om zo gerichter aan een je ideale team te knutselen.
Uitzonderlijk goed
Wonderbaarlijk genoeg is de besturing uitzonderlijk goed voor een PlayStation Portable-game, waardoor je niet het gevoel krijgt met een mindere versie van de voorganger genoegen te moeten nemen. Daarnaast is er duidelijk op meerdere fronten gedacht aan het feit dat het om een handheld-game gaat, al is het maar omdat de gevechten relatief kort zijn en je tu endoor altijd op kunt slaan. Alles is hapklaar zonder dat de vaart er uitgehaald wordt en mi ies los van elkaar staan en een stuk oppervlakkiger zijn. De manier waarop je in het verhaal gezogen wordt zoals in de voorganger wordt daarentegen wel lichtelijk gemist, waardoor je er net iets minder betrokken bij wordt. Is dit een groot gemis? Niet echt. De game barst nog steeds van de kleine details, intelligente systemen en puur vermaak. Sterker nog, we durven zelfs te beweren dat de game op sommige fronten nog diepgaander is dan het eerste deel.