Valiant Hearts: The Great War gaat over de oude Franse boer Emile, dochter Marie, kleinzoontje Victor en Duitse schoonzoon Karl. In 1914 woont het gezin vreedzaam in een plaatsje aan de grens met Duitsland, maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit en worden Emile en Karl naar tegenovergestelde fronten gestuurd. We volgen hun overlevingstrijd in de loopgraven, de correspondentie tu en de gezinsleden en de steeds uitzichtlozere kans op een hereniging van de familie. Ze worden in hun avonturen bijgestaan door de dappere hond Walt, de Belgische zuster Anna (die haar vader zoekt) en de Amerikaanse vrijwilliger Freddie.
Valiant Hearts is ontworpen als een 2D-comicbook en zoekt een balans tu en de vrolijkere toon van strips en de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Nogal een uitdaging, want over de miljoenen levens kostende loopgravenstrijd valt weinig te grappen. Ubisofts unieke visuele keuze werkt echter perfect. De personages spreken tegen elkaar in een lollig brabbeltaaltje en verrichten fysiek onmogelijke tweedimensionale acties, maar de wereld ligt bezaaid met dode soldaten, de loopgraven voelen vies, en op iedere hoek wacht een kogel of gifgas om je personages te vermoorden. De presentatie zorgt ervoor dat het zeer emotionele verhaal op een spannende en tegelijkertijd fri e manier verteld wordt.
Het enige zwakke onderdeel in de balans tu en stripboek en realiteit is Freddies subplot. Deze jaagt om een geheimzinnige reden op een Duitse generaal. Deze generaal lijkt echter regelrecht uit de Looney Tunes-stal te komen; zo'n figuur dat iedere komische ontploffing overleeft en altijd een grotere tank uit z'n achterzak trekt. Telkens wanneer deze snordraaiende schobbejak opduikt, verpest hij de zorgvuldig opgebouwde semirealistische sfeer. Gelukkig duikt de game daarna altijd snel weer in de waargebeurde gifgasaanvallen en levensgevaarlijke vluchtpogingen.
Gameplay komt later wel
Valiant Hearts is op audiovisueel en emotioneel gebied indrukwekkend, maar het is al snel duidelijk dat presentatie is bedacht vóór de gameplay. Het gamedesign is een samenraapsel van simpele waterleidingpuzzels, ritme- en reflexgameplay en een beetje heen en weer lopen om voorwerpen af te geven. We kregen in het eerste kwart van de game zelfs het idee dat we een educatief spel speelden, aan zo'n soort gameplay doet het denken (Red Cat, wie kent hem nog?). Valiant Hearts verschaft zelfs bite-sized stukjes historische informatie, precies wat je verwacht bij een game ontworpen voor een jonger publiek.
Niet dat daar iets mis mee is. Sterker nog: de game is een aanrader als je je kinderen of klas op een moderne manier iets over het leven in de Eerst Wereldoorlog wilt laten leren. Verderop in de game gaat de uitdaging wat omhoog en moet je af en toe nadenken, maar je hoeft geen hersenbrekers of spectaculaire gimmicks te verwachten. Valiant Hearts draait gewoon niet om haar gameplay. Wat de game van A tot Z perfect doet, is je in een levendig stripboek plaatsen over een uiteengerukte familie in de Eerste Wereldoorlog, ondersteund door pa ende muziek en een visueel aantrekkelijke impre ie van macabere slagvelden.