Hoe krijg je als ontwikkelaar een hoop publiciteit voor je product zonder je daar al te veel voor in te spannen? Voor het antwoord op deze vraag kunnen we het beste terecht bij Spark Unlimited. Deze ontwikkelaar is er namelijk met vlag en wimpel in geslaagd om het erbarmelijk slechte Turning Point: Fall of Liberty, waarvan de spelprincipes zonder twijfel thuishoren in het vorige millenium, op een zeer slinkse wijze aan de man te brengen.
Ontwikkelaar Spark Unlimited, bekend van Call of Duty: Finest Hour, heeft namelijk gekozen voor een ietwat controversiële manier van reclamemaken. De reclamecampagnes van Turning Point, die behoorlijk propaganderende trekjes vertoonden, hebben daardoor voor de nodige media-aandacht gezorgd. We zagen onder andere posters en screenshots waarop nazi's langs het Witte Huis marcheerden en de dag waarop Hitler aan de macht kwam, werd benut om het spel nog eens extra onder de aandacht te brengen.
Deze manier van presenteren is niet louter aandachttrekkerij. Het beeldmateriaal heeft namelijk betrekking op het plot van Turning Point. In Fall of Liberty is de Britse premier Winston Churchill overleden aan de verwondingen die hij opliep door een auto-ongeluk, dat overigens daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Zonder het leiderschap van Churchill slaagde Hitler erin het Verenigd Koninkrijk toe te voegen aan zijn Derde Rijk en vond er geen Geallieerde bevrijding plaats. In plaats daarvan stonden de Duitsers in 1951 bij de Amerikanen voor de deur.
In Turning Point kruip je in de huid van Dan Carson, een ogenschijnlijk doodgewone bouwvakker uit New York die vrijwel niks van de politieke verhoudingen en dreigende oorlog ituatie afweet. Als deze wereldstad echter wordt aangevallen door de Nazi's, staat hij plots dichter bij deze situatie dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Om zichzelf te behoeden van een gruwelijke dood, brengt Dan een pa erende Duitse soldaat om, grijpt zijn wapen en schiet zich een weg door de straten van Manhattan. Naarmate het spel vordert komt hij de nodige verzet trijders tegen die hem helpen met het organiseren van grootschalige tegenaanvallen in onder andere New York en Washington om de Verenigde Staten te ontdoen van deze bloeddorstige aanvallers.
Ondanks dat het verhaal op papier ontzettend intere ant lijkt, valt het in de praktijk behoorlijk door de mand. Het blijft allemaal erg oppervlakkig. Zo gaan de dialogen bijvoorbeeld niet over de politieke ontwikkelingen of intrigerende gebeurteni en, maar over de te verwoesten objecten. Ook de tu enfilmpjes voegen niet veel toe aan het verhaal. Zo hier en daar wordt een fragment uit een fictief nieuwsbericht getoond, maar echt diepgaand zijn deze helaas niet. Je zult dan ook niet veel meer informatie over deze fictieve oorlog verkrijgen dan je in de hierboven staande alinea's hebt kunnen lezen, terwijl een dergelijk what-if-scenario daar meer dan genoeg mogelijkheden voor biedt.
Alhoewel de grijze en grauwe tinten bij de setting pa en, zijn de omgevingen waar je doorheen knalt minstens zo eenvoudig en sfeerloos als het verhaal. Ze zien er daarnaast behoorlijk ongeïnspireerd uit. Het overgrote deel ren je door smalle, donkere gangetjes, en áls je dan eens in de buitenlucht komt, zijn er alleen enkele zwak ontworpen gebouwen en voertuigen te ontdekken. Je hebt dan ook nooit het gevoel dat je daadwerkelijk op een slagveld aanwezig bent. Dat het spel ook audiovisueel van een belabberd niveau is, draagt zonder meer aan bij aan dit gevoel. Zelfs in vergelijking met oorlog pellen van de vorige generatie systemen is het technische gedeelte Turning Point van een belachelijk laag niveau. De beeldverversing zakt regelmatig in elkaar, de achtergrondmuziek lijkt afkomstig van een derderangs amateurfilmpje en de overvloed aan technische foutjes is meer dan vervelend.
Ook de kunstmatige intelligentie is van een verschrikkelijk niveau. Je opponenten zien je de helft van de tijd niet, blijven continu achter objecten hangen en reageren zeer vreemd. Zo zul je regelmatig zowel mede- als tegenstanders tegenkomen die in een zeer geforceerde houding naar de muren staan te staren. Wanneer je dan een waarschuwend schot lost, weten ze vrijwel nooit waar dit geschut vandaan kwam, waardoor zich constant zeer onnatuurlijke situaties voordoen. Over onnatuurlijk gesproken: ook de animaties van de karakters zijn niet om aan te zien. Het oogt allemaal ontzettend houterig en ongepolijst. De personages kunnen slechts een handjevol aan verschillende bewegingen maken en lopen de animaties allesbehalve vloeiend in elkaar over. Deze vreemde acties doen je dan ook meer dan eens twijfelen of je nog wel te maken hebt met nabootsingen van mensen.
Wat nog het meeste met de werkelijkheid overeenkomt, is ongetwijfeld de ondertitel van Turning Point. In Turning Point is de vrijheid inderdaad ten onder gegaan. Fall of Liberty is zo verschrikkelijk lineair, dat het bij vlagen zelfs storend wordt. Het voelt erg verouderd en plezierbelemmerend aan wanneer je pas langs een blokkade van voertuigen kunt als je een bepaald groepje vijanden uitgeschakeld hebt en een of andere hendel hebt overgehaald. Natuurlijk bevatten meer titels dit lineaire spelprincipe, maar de geforceerde en voor de hand liggende opbouw van de mi ies verminderen het spelplezier enorm.
Wanneer je na een kleine vier uur aan het einde bent gekomen van de tergende verhaalmodus, kun je ook nog aan de slag met de multiplayermodus. Helaas is deze modus minstens net zo beroerd als de verhaalmodus. Er zijn slechts een handjevol levels beschikbaar, die zich stuk voor stuk zich nauwelijks lenen voor een strategisch gevecht. Ook zijn ze behoorlijk klein en lijken ze verdacht veel op elkaar. De mogelijkheden zijn ook nog eens erg beperkt. In feite is het alleen maar mogelijk om een deatmatch te spelen. Wanneer je dit naast het gemiddelde schietspel legt, is het werkelijk bedroevend wat Spark Unlimited ons voorschotelt.