Een aanzienlijk deelvan de Xbox Live Arcade line-up bestaat uit conversies van games die hunoorsprong vinden in de arcadehallen. Somsgaat het hier om rasechte kla iekers. Games die in hun tijd hoge ogen wistente gooien en zelfs vandaag de dag nog het spelen waard zijn. Andere gameswisten zelfs in de jaren tachtig geen potten te breken, laat staan nu, en zijneerder een overbodige toevoeging aan Microsoft's downloadservice. En dan heb jenog de categorie games die destijds aardig hun mannetje konden staan, maar diedoor de jaren heen niet hun status van kla ieker hebben weten te behouden.Tron kunnen we in deze laatste categorie scharen. Het spel Tron is gebaseerd op de gelijknamige film uit 1982,waarin een programmeur in een computer verzeild raakt. In de film dient hethoofdpersonage Kevin Flynn aan verschillende games deel te nemen. Een aantaldaarvan diende als materiaal voor de arcadegame Tron, die een jaar later, in1983, op de markt kwam. Opvallend, zeker voor die tijd, was dat de game Tronaanvankelijk meer geld opbracht dan de film. Zeker na het debacle van defilmgame E.T. zou je denken dat de consument zich in die tijd ver van filmgamesaf zou houden. Maar Tron was voor zijntijd een vermakelijke game en verdiende alle aandacht. Je zou Tron kunnen zien als de voorloper van deminigame-compilaties die tegenwoordig het gros van de Wii-line-up vormen. Hetspel bestaat uit vier verschillende spelletjes die op zich weinig voorstellenen die bijna korter duren dan de spelletjes uit WarioWare. Het bekendst zijnzondermeer de Light Cycle-races, die na de arcadegame Tron nog vele malen inandere Tron-games of klonen opdoken. Je racet met een futuristische motorfietsdoor een vierkant raster en laat een streep achter waar je geweest bent. Met die streep dien jeje tegenstanders in te sluiten, zodat ze niets anders kunnen dan tegen jouwstreep of die van zichzelf aan te botsen. De andere minigames van Tron zijn watminder origineel en laten je een ronddraaiende MCP-kegel aan flarden schieten, vechten tegen tanks in een doolhofen insecten afschieten die de toegang tot een I/O Tower bewaken.In elk level dien je de vier minigames te voltooien, waarbijje in het volgende level dezelfde spelletjes in een hogere moeilijkheidsgraadvoor je kiezen krijgt. Het spel is daarbij bijzonder pittig, zeker door hetgeringe aantal continues dat jestandaard tot je beschikking krijgt. De moeilijkheid schuilt niet zozeer in debriljante AI van je tegenstanders, maar met name in de stugge besturing. Hetrichten in de tank-minigame is bijvoorbeeld enorm irritant. Met de analogestick kun je de loop links of rechtsom roteren, maar het is enorm lastig om deloop precies in het verlengde van een pad te krijgen. Door de trage reactie vande loop draai je al snel iets verder dan je eigenlijk wil. Wanneer je ook maariets schuin schiet, is het vrijwel onmogelijk om tegenstanders te raken. Detegenstander zelf heeft echter geen enkele moeite met het recht mikken.Maar het is niet zozeer de besturing die Tron de das omdoet, het spel heeft gewoonweg te weinig te bieden. De vier minigames stellenwerkelijk niets voor. Je schiet drie spinnetjes dood, loopt naar het cirkeltjeen je bent weer een minigame verder. Alleen de Light Cycle-races hebbenpotentie, maar omdat je om elke Light Cycle-race ook nog drie keer de andereminigames moet doen, is de lol er snel vanaf. Beter had men het concept van deLight Cycle-races verder uitgewerkt en geschikt gemaakt voor XboxLive-multiplayer, maar dat is niet bij de makers opgekomen. Het spel kent welXbox Live- en splitscreenmogelijkheden, maar die beperkt zich net als bij veelandere arcadeconversies tot het gelijktijdig spelen van de singleplayer,waarbij degene die de hoogste score haalt wint. Echt multiplayer kun je dat niet noemen. Zonde, want zeker de LightCycle-races zijn in potentie geweldig materiaal voor een multiplayerspel.
De oude look versus de nieuwe, een wereld van.... overeenkomst?
De Xbox Live Arcade-versie biedt ten opzichte van hetorigineel trouwens ook nog geüpdate graphics, maar daar moet je je niet teveelbij voorstellen. Men heeft de graphics van het origineel hooguit opnieuwingekleurd met een wat uitgebreider kleurenpallet, waardoor alles er vooral ergonsamenhangend uit is gaan zien. De prachtige kleurtjes van de MCP-kegel zijn vervangen door diversetinten van de kleur rood, waardoor het hele idee van een draaiende kegelweggenomen wordt en de minigame alleen maar vager wordt dan hij eigenlijk alis.