De mi ies die de Colt-tweeling van hun vader krijgen zijn verdeeld over enkele thematische campagnes, doordrenkt met een sterk aangezette jaren ’80-sfeer. Deze campagnes lijken allemaal geworteld in kaskrakers uit dit tijdperk. Zo cro je door tempels die rechtstreeks uit een Indiana Jones-film lijken te komen en bevecht je legers bad guys in een jungle waar Rambo zich meer dan thuis zou voelen. In ware Blood Dragon-stijl zijn deze levels tot het absurdistische verheven, met gemuteerde dinosauru en en andersoortige vreemdheden.
Dat het verhaal niet meer om het lijf heeft is niet zo’n probleem. Sterker nog, het is helemaal in de geest van de actiefilms die het bioscooppubliek eind jaren ’80 voorgeschoteld kreeg. Op papier lijkt Trials of the Blood Dragon dan ook uitermate vermakelijk: veel actie, brullende cro motoren, onwaarschijnlijke parkoersen en een lading aan bijna hallucinogene taferelen. Toch jammer dat maar één van deze dingen echt leuk blijkt te zijn.
Succesformules behoeven niet altijd verbetering
De eerste en grootste fout die Red Lynx maakt is dat het nagenoeg direct afwijkt van wat de Trials-serie zo populair maakt: stunts op je motor. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om de motor soms te stallen, waardoor je personage er te voet op uit moet. De motor maakt plaats voor de benenwagen en een volautomatisch wapen. Trials of the Blood Dragon blijkt voor de helft platformer, wat niet goed uitpakt. De responsiviteit van de besturing laat bijvoorbeeld te wensen over. Er lijkt een aardige vertraging op sommige onderdelen van de besturing te zitten, wat de nauwkeurigheid en timing van je acties geen goed doet.
Daarnaast kent dit gameplay-aspect een euvel dat de doodsteek is voor menig platformer: zweverigheid. Dankzij de veel te lange airtime bij elke sprong, is het bijna onmogelijk om vloeiend of snel een level te doorlopen. Enorm frustrerend, want een Trials-game beloont de snelheid waarmee je een level doorloopt. Eerdere Trials-games kenden ook dit soort platform-gameplay, maar hier betrof het levels die door fans ontworpen waren. Het feit dat deze fans een platform-gedeelte wisten te creëren door de level designer te misbruiken, compenseerde het feit dat de besturing verre van accuraat was. Trials of the Blood Dragon is echter geen fanproject, maar een commerciële game.
Weinig uitdaging, veel plezier
Het platform-experiment is dan mislukt, Trials of the Blood Dragon kent gelukkig nog levels waarin je wél op een tweewielig monster doorheen kan scheuren. Als toevoeging op de welbekende Trials-gameplay zijn er enkele nieuwe manieren aanwezig om Roxanne en Slayter van de ene naar de andere kant van het level te krijgen. Zo is er een grijphaak waarmee je op je cro motor van platform naar platform kunt slingeren en zijn er zelfs jetpacks beschikbaar. Deze nieuwe vervoers(hulp)middelen brengen af en toe wat broodnodige variatie, maar zijn vooral simpele gimmicks die niet veel oefening behoeven.
Dat is een gemiste kans, want de moeilijkheidsgraad van dit sterk aangezette avontuur laat te wensen over. Trials of the Blood Dragon verzaakt meermaals de moeilijkheidsgraad op te schroeven, tot groot ongenoegen van iedereen die wél plezier beleeft heeft aan eerdere delen. Daar komt bij dat de motor soms ingeruild wordt voor andere voertuigen, die nagenoeg allemaal niet binnen de Trials-filosofie pa en. Deze voertuigen mi en de fijne afstelling van de gebruikelijke tweewielers, wat het speelplezier niet ten goede komt. Het is duidelijk dat de ontwikkelaar de nadruk liever legt op de bizarre levels, in plaats van de speler uit te dagen.
Het moge duidelijk zijn dat de moeilijkheidsgraad van Trials of the Blood Dragon te weinig aandacht heeft gekregen. Wel is het level design doorgaans zo bizar dat je de te makkelijke levels of onnodig moeilijke voertuigen soms vergeet. Zo jaag je het ene moment op gemuteerde communistische insecten, om vervolgens oog in oog te komen staan met de Duivel zelve. Dat is dan ook het lichtpuntje in dit avontuur: de met clichés doorspekte verhaallijn en de ronduit bizarre levels vullen elkaar perfect aan. Er zijn momenten waarop je dankzij een flinke lachbui je motor al gierend de diepte in stort. Deze momenten zijn echter schaars en kunnen niet verbloemen dat flauwe grappen geen substituut zijn voor fijne spelmechanieken.
Trials of the Blood Dragon is verkrijgbaar op de pc, Xbox One en PlayStation 4. Voor deze recensie is de PS4-versie getest.