Tikkie gas. Tikkie remmen. Beetje naar voren leunen. Shit. Net teveel. Weer naar achteren. Klein beetje gas bij. Ho, niet te ver. Nog een klein stukje. Ja, nu gaat het lukken. Gas geven en gaaaaaaaaaaaaaaaaan… Toch maar weer opnieuw beginnen.
Er zijn maar weinig spellen waarbij je zo precies te werk moet gaan als bij de Trials-games. Zo precies dat je een level zonder morren tweehonderd keer opnieuw probeert — omdat je die ene sprong perfect wil landen, of gewoon omdat je niet voorbij een bepaald obstakel komt. De reeks houdt nog het meest het midden tu en een racegame en een puzzelplatformer, waarbij vooral timing en precisie van de gamer gevraagd worden. Een milliseconde teveel gas of net iets te weinig remmen en je valt onherroepelijk je dood tegemoet.
Trials Fusion is geen uitzondering op de bekende formule. Nog steeds moet je met je Trial-bike een parcours afleggen waarbij je soms tot in de topjes van je tenen getergd wordt door sprongen die je net niet haalt. Maar wat is de smaak van overwinning zoet als het je lukt om een parcours in één keer te voltooien, zonder vallen en binnen een snelle tijd. Die eerste blik op de leaderboards om te kijken hoe goed je het gedaan hebt (al sta je meestal nog wel wat seconden achter de nummer één) is een gevoel dat in Trials Fusion nog altijd aanwezig is en waar je in een game als deze keihard voor moet werken. Maker Redlynx heeft door de jaren heen de game tot bijna in perfectie verbeterd.
Welcome to the future
In Fusion zijn we een paar jaar vooruit in de tijd gegaan en zien we niets meer terug van de oude Trials en het bijna mythische pakhuis met houten kratten en stellages. Waarmee we ook direct het meest opvallende verschil met voorgaande delen te pakken hebben. Alles ziet er futuristisch uit. Ook al rijden we door ijslandschappen, stadsparken, strandpaviljoens en vliegtuigfabrieken, stuk voor stuk zien we strakke gebouwen, futuristische obstakels en gigantische bilboards. Om het plaatje compleet te maken heeft Redlynx zelfs een soort van narratief toegevoegd in de vorm van twee robotstemmen (afkomstig van een intelligent soort computersysteem) die af en toe wat commentaar leveren. Leuk gedaan, maar het verhaal komt nergens van de grond en als je na de twintigste herstart ook voor de twintigste keer hetzelfde zinnetje hoort dan begint het toch te irriteren.
De nieuwe look ziet er op momenten schitterend uit. Denk bijvoorbeeld aan een baan waarbij je slechts de contouren van je rijder ziet tegen een de rode gloed van een ondergaande zon of een soort Tron-achtig parcours waarbij de baan letterlijk voor je wielen wordt aangelegd en je overal roze en blauwe neon ziet. Je zal er niet altijd oog voor hebben, maar de makers trekken soms alle registers open. Helaas is het dan wel weer spijtig dat er niet echt veel levels zijn die er bovenuit springen. Vooral de eerste paar werelden voelen ietwat generiek aan en zijn gevoelsmatig te inwi elbaar.
Bekende trucjes
Trials speel je echter niet voor de looks, Trials speel je voor de uitdaging. Een uitdaging die we absoluut in Fusion vinden. Al duurt het best lang voordat het echt moeilijk wordt. Pas op de helft van de game treffen we de drie meest uitdagende werelden in de career-modus aan, daarvoor kan je als ervaren Trials-rijder moeiteloos door de parcoursen heen sjezen. De enige uitdagingen die we tot die tijd voorbij zagen komen, zijn de nieuwe challenges die bijvoorbeeld bestaan uit een level halen zonder gas te geven of zonder te leunen. Waarbij dit eigenlijk de meest eenvoudige uitdagingen zijn. Zo moet je regelmatig geheime schakelaars of andere routes vinden die zo goed verstopt zijn dat wij ze nauwelijks konden vinden. Echter, zonder deze challenges kun je wel gewoon doorspelen, waarmee de drang om ze daadwerkelijk te halen een stuk lager ligt. Niettemin zal de doorgewinterde Trials-fan ze allemaal willen halen en daarmee de speelduur aanzienlijk verlengen.
De laatste grote nieuwe toevoeging vinden we de minste: het nieuwe FMX truc-systeem waarmee je met bepaalde toetsencombinaties de meest waanzinnige trucs uithaalt. Je zou jezelf bijna afvragen waarom dat nog niet eerder in Trials geïntroduceerd werd, gezien een game waarbij je met motoren over gigantische schansen springt er toch wel een beetje om vraagt. Het antwoord wordt gegeven door Trials Fusion zelf, want nergens heb je het idee dat dit nu hetgeen is waar de serie op zit te wachten. De stunts zijn veel te makkelijk uit te voeren en voegen in de standaard levels weinig toe aan de verder uitgekiende gameplay. Even aan je motor hangen is leuk, maar liever halen we die moeilijke sprong met een gewone backflip. Dat Redlynx maar mondjesmaat een paar levels toevoegt die daadwerkelijk om het truc-systeem draaien, laat al zien dat ze er zelf mi chien ook niet zoveel vertrouwen in hebben.
Maar we zouden de game geen recht doen als we eindigen met een valse noot. Want ondanks de wat ongelukkige, nieuwe gameplay-elementen is Trials Fusion een zeer goede game geworden. De basis staat als een huis en de kick die je krijgt na het succesvol afronden van een hels parcours is nog altijd onverminderd groot. De levels zijn soms zo goed ontworpen dat je vanaf de start een foutloze race moet rijden om ooit bovenaan de leaderboards te komen. Leaderboards die overigens hard nodig zijn, omdat het online multiplayergedeelte pas later wordt toegevoegd in de vorm van gratis dlc (lokale multiplayer zit overigens wel in de game). Echter, ook zonder menselijke tegenstand vraagt de game met enige regelmaat een opperste staat van oplettendheid en zullen alleen de allerbeste rijders een plek verdienen bij de top. Een game naar ons hart.